-Μαμά, πού είναι η πανοπλία μου;
-Στα άπλυτα κοίταξες;
Συμπληρώνοντας δέκα χρόνια πορείας, οι Καναδοί Battlesoul κυκλοφορούν το τρίτο τους full length και για μια ακόμη φορά προσπαθούν να απλώσουν στο πεντάγραμμο τις epic melodic folk power death metal επιρροές τους, σε έναν αχταρμά που παραδόξως βγάζει νόημα.
Η πολεμική χροιά που επικρατεί αποτελεί και τον κοινό παρανομαστή του ήχου τους, με τα φλαουτάκια και τις δίκασες να συνδυάζονται σε σημείο που νιώθεις ότι ακούς Amon Amarth μαζί με Ensiferum. Τα κέλτικα στοιχεία δίνουν και παίρνουν, αλλά για να είμαι ειλικρινής, το album δεν βγάζει τον στρατηλάτη από μέσα μου, χωρίς αυτό να το καθιστά κακό. Η σωστή εσάνς υπάρχει, αλλά κάπου χωλαίνουν οι μπουκωμένες συνθέσεις, με τον άστατο καταιγισμό κιθαριστικών ξυσιμάτων, ενώ και τα φωνητικά δε βοηθούν. Ίσως να είναι και θέμα παραγωγής, αλλά αυτό που πηγάζει από τα ηχεία μου, δίνει έναν ευχάριστο ρυθμό στη μέρα μου, αλλά δε θα με απασχολήσει ιδιαίτερα.
Για να είμαι ακριβοδίκαιος όμως, το δισκάκι περιέχει αρκετά καλά σημεία, με τα μελωδικά περάσματα να δίνουν μια ενδιαφέρουσα υπόσταση στο γενικό “τρεχάτε-να-τους-προλάβουμε-ωρέ” ηχητικό πλαίσιο. Απλά νιώθω πως η μάχη έχει ήδη δοθεί και το στράτευμα έχει διασκορπιστεί σε λόφους και λαγκάδια.
Αν αρέσκεσαι στο να κυκλοφορείς στα δάση με το αλογάκι σου, κραδαίνοντας το σπαθί σου, πολεμώντας βρύα και λειχήνες, ή έστω γουστάρεις κάργα RPG επικού χαρακτήρα στη φύση, το “Sunward and Starward” θα αποτελέσει βάλσαμο για το στερεοφωνικό σου (ζακέτα μην ξεχάσεις να πάρεις μόνο). Εγώ είμαι πιο φλώρος και λέω να προσπεράσω.
551 
