Μια ακόμη συναυλία που εξ αρχής θεωρείτο “value for money”, αλλά παρόλα αυτά έδειχνε να μην περπατάει στην προπώληση. Ευτυχώς όμως, έσκασε κόσμος και παρόλο που δε γέμισε ασφυκτικά το An, τίμησε αυτό το live. Ας είναι καλά οι άνθρωποι πίσω από τις μικρού βεληνεκούς εταιρείες, που ακόμα και όταν υπάρχει κίνδυνος να μπουν μέσα οικονομικά, σέβονται τις τσέπες μας.
Πρώτοι βγήκαν στη σκηνή οι RedFang και για τους περισσότερους (συμπεριλαμβανομένης της αφεντιάς μου) αποτέλεσαν την έκπληξη της βραδιάς. Ύστερα από την εμφάνιση του Σαββάτου, σίγουρα κατάφεραν να προσελκύσουν νέο αίμα στις τάξεις των οπαδών τους.
Ο Mastodon-ικός ήχος, σε συνδυασμό με τις 70s επιρροές τους, ήταν το έναυσμα για να κατευθυνθούν πάρα πολλά άτομα στο merchandise και να τιμήσουν κάποια μπλούζα ή cd τους, μετά το πέρας του live τους! Οι RedFang, όχι μόνο δεν πτοήθηκαν από το λίγο κόσμο που υπήρχε τη στιγμή που ξεκίνησαν, αλλά έμμεσα σήκωσαν ένα τρανταχτό μουσικό κωλόχερο σε όλους όσους δεν τους γνώριζαν και τους έκαναν να αναρωτιούνται “What the… fang?” Κρίμα για όσους επέλεξαν να έρθουν αργοπορημένοι και τους έχασαν!
Η συνέχεια άνηκε στους Intronaut και το An γέμιζε σιγά σιγά. Οι κυκλοφορίες της μπάντας μου αρέσουν αρκετά, αλλά η αλήθεια είναι πως δε με ταξίδευσαν όπως περίμενα. Ίσως λίγο, αλλά δεν ήταν αρκετό τέλος πάντων, μιας και έπιασα τον εαυτό μου (και αρκετούς γενικά στο club) να βαριούνται και να περιμένουν απλώς να περάσει η ώρα… Λογικό εν μέρει, μιας και το post metal δεν ενδείκνυται πάντα για ζωντανές εμφανίσεις. Ίσως βέβαια να έφταιγε και το ότι βγήκαν μετά από τον τυφώνα που άκουγε στο όνομα Red Fang, δεν ξέρω… Μεγάλη μορφή ο μπασίστας πάντως!
Αυτό όμως που έλαβε χώρα μετά, σίγουρα άξιζε κάθε ευρώ για το εισιτήριο. Οι The Ocean, έχοντας στις βαλίτσες
τους δύο από τις καλύτερες κυκλοφορίες του προηγούμενο έτους, άλωσαν το An, δείχνοντας πως δεν επαναπαύονται στα του studio. Τέτοια ενέργεια σε live είχα καιρό να δω, ειλικρινά! Ο Loic Rossetti είναι πραγματικά απίθανος frontman, βρισκόμενος σε διαρκή κίνηση και πώρωση, ενώ και οι υπόλοιποι δεν πήγαιναν πίσω! Μόνο ο drummer βασικά δεν ανέβηκε στα κάγκελα και στα ηχεία και αυτό γιατί πολύ απλά δε μπορούσε να πάρει μαζί το όργανό του. Οι άλλοι όμως μπορούσαν και το έκαναν! Ο δε Loic επιδίδετο σε headbanging, stagediving και crowdsurfing, ενώ όλη αυτή η δύναμη, πέρναγε και στο κοινό το οποίο τους καταχειροκρότησε.
Το πρώτο μέρος βασίστηκε στα περσινά “Heliocentric”, “Anthropocentric”, ενώ στη συνέχεια το “ComfortZones” (το μοναδικό κομμάτι που ακούστηκε από το “Fluxion”) αποτέλεσε τη γέφυρα για μια σωρεία τραγουδιών από το εκπληκτικό “Precambrian”, που οδήγησαν και πάλι στο “Heliocentric”. Για encore το συγκρότημα είχε αφήσει το υπέροχο “TheCityIntheSea” (η αλήθεια είναι πως ήθελα παραπάνω κομμάτια από το “Aeolian”, αλλά οκ). Μεγάλη μπάντα λοιπόν, τεράστιοι μουσικοί και απίστευτη σκηνική παρουσία! Δε με ενδιαφέρει το ότι δεν τους ακούνε χιλιάδες στην Ελλάδα. Μη σας πω, καλύτερα κιόλας. Ας πηγαίνουν όσοι θέλουν να αδειάζουν τις τσέπες τους στα “ονόματα” και αφήστε μας εμάς στην υπόγα να ζούμε στο διαφορετικό καλλιτεχνικό κόσμο μας.
The Ocean setlist:
Shamayim
Firmament
The First Commandment Of The Luminaries
Anthropocentric
The Grand Inquisitor I: Karamazov Baseness
Swallowed By The Earth
Comfort Zones
Ecstasian
Stenian
Orosirian
Hadean
The Origin Of Species
The Origin Of God
The City In The Sea
Ο κλασσικός εχθρός της όλης βραδιάς ήταν ο ήχος, ο οποίος εν ολίγοις, ήταν απαράδεκτος… Δεν ξέρω τι φταίει, αλλά δε γίνεται κάθε φόρα να συναντάται το ίδιο πρόβλημα! Και άντε, στα σημεία που τα ρυθμικά ήταν πιο “βρώμικα”, δεν το έπαιρνες χαμπάρι… Όταν όμως έμπαιναν τα καθαρά φωνητικά και οι πιο low tempo κιθάρες, καταλάβαινες το ότι κάτι πάει στραβά. Νισάφι πια!
Photos: Φάνης Παπαχρηστόπουλος
512 
