Όποιος αρνηθεί πως οι Αλβανοί είναι στην κορυφή του TOP TEN των δεχόμενων ρατσιστικών λεκτικών επιθέσεων στη χώρα μας, νομίζω πως είτε έχει κάνει δημοσκόπηση με εταιρία συνεργαζόμενη με το ΣΚΑΪ ή δεν έζησε την Ελλάδα των 90s.
Ξεκίνησα με τέτοιον πρόλογο για να σας προετοιμάσω πως όταν λέω μοντέρνο thrash metal από την Αλβανία, δεν ξεκινάω κάποιο είδος πικρόχολου αστείου, αλλά μιλάω σοβαρά και υπογραμμίζω πως οι Crossbones είναι μοναδική περίπτωση.
Οι Crossbones λοιπόν, κατάγονται από τα Τίρανα και είναι το μακροβιότερο metal συγκρότημα της γείτονος και το πρώτο που έβγαλε ολοκληρωμένο album, το “Days of Rage” (1997). Από το 1997 ως σήμερα έχουν κυκλοφορήσει μπόλικα demos, singles και ένα live album για να καταλήξουν να κυκλοφορήσουν το δεύτερο ολοκληρωμένο τους album, “WWIII”, 20 χρόνια αργότερα.
Είναι το μοναδικό metal συγκρότημα που έχει περάσει τα σύνορα και έχει πουλήσει το υλικό του σε άλλες χώρες, κάνοντας μέχρι και περιοδεία στις χώρες της Βαλτικής, έχοντας σαπορτάρει ακόμη και τους τιτάνιους Rotting Christ. Οι Crossbones υποθέτω στοχεύουν τώρα να κάνουν το μπαμ.
Ο ήχος τους γειτνιάζει υπερβολικά πολύ εκείνον των Αμερικανών Godsmack, ενώ κάποιες φορές θυμίζουν ακόμα και Coal Chamber ή Soulfly. H παραγωγή ξεκίνησε στα Τίρανα, ολοκληρώθηκε στη Γένοβα και είναι πολύ καλή, ενώ η μουσική των Crossbones δεν είναι καθόλου μονότονη. Ενδιαφέρουσα θα την έλεγα, αφού ύπουλα περνάει και λίγο τοπικό χαρακτήρα τραγουδώντας ακόμη και στα αλβανικά, τα οποία ειλικρινά δεν ακούγονται και πολύ άσχημα με την αγαπημένη μας μουσική. Τα τραγούδια τους δεν είναι δομημένα με πρωτόγνωρο τρόπο μεν, αλλά δεν έχουν την σφιχτή μανιέρα των σωρών μιμητών των προαναφερθέντων μεγάλων συγκροτημάτων δε.
55 λεπτά γκρουβάτης αμερικανοθρεμένης Metal μουσικής για όσους δεν κοιτούν τους Αλβανούς με μισό μάτι. Και στην τελική, η μουσική τουλάχιστον δεν έχει ούτε σύνορα, ούτε εθνότητα!
Αγαπημένα: “I’m God”, “Gjallë”, “Schizo”, “That Kind of Feeling”, “I’m God pt.II”
612 
