“Πάμε όλοι devil’s horns!”. Αυτή η ατάκα μπορεί να προσδιορίσει και να ανακεφαλαιώσει την βραδιά που έζησαν οι φίλοι των Septic Flesh στο Academy το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου, ένα βήμα πριν τη Σαρακοστή.
Όταν ανακοινώθηκε η εμφάνιση των Septic Flesh, ο εγκέφαλος μου θεώρησε αυτονόητη την παρουσία του στο χώρο στον οποίο θα λάβει χώρα το γεγονός αυτό. Πρώτον, γιατί είχα να τους δω περίπου μια δεκαετία, δεύτερον γιατί λάτρεψα το νέο τους album “Codex Omega” και τρίτον γιατί μιλάμε για μια από τις λίγες αληθινά καταξιωμένες ξενόγλωσσες μπάντες της χώρας μας, σε εξαιρετική φόρμα.
Το πρόγραμμα εμφάνισης της διοργάνωσης δεν εξόκειλε και λίγο μετά τις 22.30 ανέβηκαν οι progressive metal Scar of the Sun, με μπροστάρη τον ηχολήπτη των headliners, Terry. O ήχος στο ξεκίνημα τους ήταν λίγο χαοτικός και δεν επέτρεπε να μπορέσεις να ακούσεις με προσοχή όλες τις πτυχές της μουσικής τους, αλλά ευτυχώς όσο προχωρούσε η ώρα τα πράγματα καθάρισαν και μπόρεσα να ευχαριστηθώ το μοντέρνο τους metal. Μου ήρθαν εικόνες της τρίτης φάσης των Amorphis, κάποιες στιγμές των In flames, δόσεις από Paradise Lost και άλλα “τέρατα” που κατοικούν στη Βόρεια Ευρώπη. Θα ήθελα κάποια στιγμή να τους παρακολουθήσω και σε ένα πιο μικρό και απομονωμένο μέρος για να νιώσω ακόμη καλύτερα όσα θέλουν να μεταδώσουν. Νομίζω πως πρέπει να ξανακούσω το δεύτερο τους, “In Flood”.
Δεύτερο συγκρότημα στη σκηνή είναι οι The Slayerking που κουβαλούν ένα κομμάτι της ιστορίας της ελληνική metal σκηνής. Στη φωνή και το μπάσο τους είναι ο Ευθύμης Καραδήμας, ηγέτης των ιστορικών Nightfall (υπάρχουν ακόμη και κυκλοφορούν όμορφες δουλειές) και ο ήχος τους είναι λίγο διαφορετικός από ό,τι κάποιος θα περίμενε. Χωρίς να αποβάλλουν το death metal παρελθόν των μελών τους, καταφεύγουν σε πιο doom περιβάλλον που άλλοτε θυμίζει Candlemass και άλλοτε My Dying Bride, με σκοτεινά και βαριά φωνητικά κυρίως. Ο ήχος πιο ογκώδης από εκείνον των προηγουμένων κυρίων, με προ-ηχογραφημένα μέρη να ενισχύουν τα φυσικά παιγμένα όργανα και σαν έκπληξη γοητευτικές μαυροντυμένες νεαρές που εκτελούσαν χορογραφίες σε κάποια κομμάτια, δίνοντας έτσι μια αίσθηση αρχαίας τραγωδίας.
Οι δεσποινίδες επίσης γέμιζαν και ένα τεράστιο κενό στο κέντρο της σκηνής αφού οι χειριστές των ηλεκτρικών έγχορδων οργάνων ήταν ακροβολισμένοι στα άκρα αυτής, με τον Ευθύμη δεξιά, με ένα καπέλο (μου θύμισε τον Undertaker) με κοντό βέλο να αποκρύπτει το πρόσωπο του, το οποίο επιπλέον ήταν και γερμένο προς το έδαφος. Σε γενικές γραμμές, πολύ δυνατή η παρουσία των Slayerking, αν και το μονότονο tempo κάπου κάπου κούραζε το αυτί μου.
Οι ετοιμασίες για την κατάληψη της σκηνής από τους Septic Flesh κράτησαν αρκετή ώρα, αλλά το αρχικό χρονικό πλαίσιο δεν ξεχείλωσε τόσο ώστε να δημιουργηθούν ψίθυροι αγανάκτησης. Ο γιγαντιαίος σταυρός που είχαν οι προηγούμενοι σαν φόντο αντικαταστάθηκε με ένα πελώριο πανό και δύο παραβάν στις δυο μεριές της σκηνής, με παραστάσεις σχετικές με το εξώφυλλο του “Codex Omega”. To κουαρτέτο βγήκε στη σκηνή με ένταση, με έναν τιτάνιο ήχο και με όρεξη να ξεθεμελιώσει το Academy.
H αρχή έγινε με το “Portrait of a Headless Man” υπενθυμίζοντας σε όλους το πρόσφατο τους αριστούργημα και ο σχεδόν κατάμεστος χώρος ξεκίνησε να ιδρώνει. Φωτισμοί, καπνοί και ήχος, όλα ανώτερης ποιότητας και μια setlist που έφτασε και μέχρι το “Sumerian Daemons”, με το “Virtues of the Beast”. Οι εμφανίσεις του Σωτήρη που έβγαινε στη σκηνή όταν χρειάζονταν ήρεμα φωνητικά, έδιναν μυστήριο στο όλο στήσιμο της μπάντας, αφού έμοιαζε λίγο και σαν αφηγητής (η εντύπωση αυτή μάλλον μου δημιουργήθηκε λόγω του “Persepolis”). O Σπύρος συγκινημένος για την αθρόα προσέλευση του κοινού, μας ευχαριστούσε συνεχώς και μαζί και με τους άλλους τέσσερις, έδωσαν όλο τους το είναι για να μας ξεπληρώσουν.
Μεγάλες στιγμές τα “Pyramid God”, “Prometheus”, “Persepolis” και το εκπληκτικό “Anubis” που ήταν αφιερωμένο στους θεατές, οι οποίοι μετά από παράκληση του Σπύρου τραγούδησαν τη μελωδία του κομματιού, δημιουργώντας μια μοναδική μνήμη σε όλους.
Παίζοντας κοντά στα 90 λεπτά, με μοναδική ακρίβεια κάποιες από τις αρκετές εξαίσιες συνθέσεις τους, δείχνουν να βρίσκονται σε πολύ καλό φεγγάρι και καλό θα ήταν αν έχετε την ευκαιρία να τους δείτε να μην τη χάσετε. Εξαιρετική συναυλία από όλες τις απόψεις, την οποία θα θυμάμαι για πάρα πολλά χρόνια.
Septic Flesh setlist:
Portrait of a Headless Man
The Vampire from Nazareth
Martyr
Prototype
Pyramid God
Virtues of the Beast
Enemy of the Truth
Communion
Prometheus
Lovecraft’s Death
Persepolis
Dante’s Inferno
Encore:
A Great Mass of DeathAnubis
Dark Art
Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
648 
