Λίγες μέρες πριν την εμφάνισή τους στη σκηνή της Death Disco παρέα με τους Arcadian Child, πήραμε τα ηλεκτρονικά μας ποτήρια, τα γεμίσαμε με ουίσκι και τσίπουρο και είπαμε μερικές ωραίες και ενδιαφέρουσες κουβέντες με το ντουέτο που απαρτίζει το Αθηναίους Drunken Gramophone, Θοδωρή Ταλαμάγκα και Ορέστη Πέτικο.
Καλησπέρα! Όλα καλά; Σε τι φάση σας πετυχαίνω και από τι σας διακόπτω;
Θοδωρής: Μόλις κοίμισα την κόρη μου και απολαμβάνω ένα ποτηράκι Jameson.
Ορέστης: Όλα τέλεια. Εγώ σβήνω με μια μπίρα σε ένα ξενοδοχείο στη Λαμία, που βρίσκομαι λόγω δουλειάς.
Στο “The Drunken EP” σας που κυκλοφόρησε το 2016, συνεργαστήκατε στο “Hate Song” με τον Kory Clarke των Warrior Soul. Πως προέκυψε αυτή η πολύ σημαντική σύμπραξη;
Θοδωρής: Η ιστορία είναι απλή και καθημερινή. Παίζουν live οι Warrior Soul στο Six Dogs. ‘Ήχο τους κάνει ο φίλος και παραγωγός μας, Kostas Ekelon. Ο Κοry ξεμένει στο σπίτι του (δεν θα επεκταθούμε παραπάνω…), ο Κώστας τον καλεί να περάσει την επόμενη μέρα από το Κύτταρο που παίζουμε live εμείς, μας ακούει και γουστάρει, πίνουμε έναν ποταμό μπίρας και τον πείθουμε να τραγουδήσει για πάρτη μας (μεθυσμένο).
H μπάντα λέγεται Drunken Gramophone, το EP είναι Drunken, οι fans σας Drunkards. Να υποθέσω πως το αλκοόλ έχει σημαντική θέση στην καθημερινότητά σας; Ποιο είναι το αγαπημένο σας “δηλητήριο” ;
Θοδωρής: Ω ναι. Το άγιο κουαρτέτο αποτελούν: μπίρα και ουίσκι από τη μία, κρασί και τσίπουρο από την άλλη. Η μέθη και το αλκοόλ άλλωστε -αυτό το πολύ όμορφο ατύχημα- αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας από καταβολής κόσμου.
Πότε να περιμένουμε καινούρια σας κυκλοφορία;
Ορέστης: Το καλοκαίρι, αν όλα πάνε καλά, μπαίνουμε στο The Cave του Ekelon για να ηχογραφήσουμε το πρώτο μας LP.
Ποιο ήταν το μουσικό σας “ξεπαρθένεμα” ; Ποιες μπάντες σας σύστησαν για πρώτη φορά στη μουσική που παίζετε και ακούτε σήμερα;
Θοδωρής: Όλο αυτό το θέμα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, καθώς στην πραγματικότητα παίζουν ρόλο τα πάντα, από τα πρώτα metal ακούσματα, το κλασικό rock και τη blues, μέχρι και το Θανάση Παπακωνσταντίνου, το ρεμπέτικο και λαϊκό. Αν έπρεπε να το εξειδικεύσω κάπως, θα επέλεγα τους White Stripes καθώς ήταν η αφορμή να ανακαλύψουμε την πλούσια παράδοση της ακατέργαστης blues και τον Nick Cave, ως μέγιστη επιρροή για το πάντρεμα της ποίησης στα lyrics από τη μία και της punk αισθητικής από την άλλη.
Έχετε πει σε παλαιότερη συνέντευξη πως είστε φίλοι από παιδιά. Πως είναι να είσαι σε μπάντα με τον κολλητό σου; Είναι εύκολο να διαχωριστεί η σχέση “φίλου” και “συνεργάτη” ;
Θοδωρής: Δεν χρειάζεται διαχωρισμός. Είμαστε δύο παιδικοί φίλοι που ανάμεσα στις ζωές τους, βρίσκονται σε ένα υπόγειο στούντιο στη Νέα Σμύρνη, πίνουν μπίρες και παίζουν rock ‘n’ roll.
Πως τα πάτε με το social media? Σας αρέσουν σαν πλατφόρμα ή είναι απλώς ένα αναγκαίο κακό για νέους καλλιτέχνες;
Ορέστης: Δεν τα χρησιμοποιούμε πολύ στην καθημερινή μας ζωή. Προτιμούμε την πιο αυθεντική, face to face επαφή. Όμως, όπως και να το κάνουμε, αποτελούν ένα έξοχο τρόπο διαφήμισης και είναι σίγουρα ένας από τους λόγους που έχει δημιουργηθεί και γιγαντωθεί η μεγάλη σκηνή στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια.
Τι θέματα σας ιντριγκάρουν στιχουργικά;
Θοδωρής: Ε, τα κλασικά. Για ό,τι έγραφε και ο Όμηρος και όλοι οι γραφιάδες από τότε. Έρωτας, ζωή, θάνατος.
Έχετε κάποια bucket list ως συγκρότημα; Που βλέπετε τους Drunken Gramophone σε μια πενταετία;
Ορέστης: Πολλά live, γιατί γι’ αυτό ζούμε και πιστεύουμε ότι εκεί είναι η ψυχή του rock ‘n’ roll, ένας δίσκος και ένα μεγάλο τουρ σε Ελλάδα και γιατί όχι και Ευρώπη.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας, ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια! Θα θέλατε να πείτε κάτι τελευταίο εν όψει του Σαββατιάτικου live;
Ορέστης: Το Σάββατο κατ΄ αρχάς φιλοξενούμε μια από τις καλύτερες μπάντες της Κύπρου (με ένα τρομερό δίσκο στις αποσκευές τους), και θα πρέπει να τους δείξουμε σε τι έγκειται η τρομερή σκηνή της Αθήνας. Γι’ αυτό ελάτε άπαντες! Θα είναι ωραία, εγγυημένα.
Θοδωρής: Ευχαριστούμε πολύ αγαπημένο Rockway.gr, keep up the good work!
274 
