OCEAN OF GRIEF: “Nightfall’s Lament”

Είναι στιγμές που μέσα από το σορό των πάμπολλων κυκλοφοριών, σκάει η έκπληξη.

Εκείνο το δισκάκι που θα το βάλεις να παίξει και θα σου πάρει τα μυαλά από την πρώτη κιόλας ακρόαση, διεκδικώντας μια θέση στο top σου, έστω κι αν είναι ακόμη αρχές του 2018.

Σχετικά νέα μπάντα οι Ocean of Grief, μετρούν μόλις 4 χρόνια, με το “Nightfall’s Lament” να αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά. Σχηματίστηκαν από τα πρώην μέλη των Typhon, Γιάννη Κοσκινά και Φίλιππο Κολιοπάνο, με την εξάδα να συμπληρώνουν οι Άρης Νικολέρης (Meden Agan, ex- Memorain) στα πλήκτρα, Δήμητρα Ζαρκαδούλα (ex- Final Words of Sorrow) στην κιθάρα, Θωμάς Μότσιος στα drums και Χαράλαμπος Οικονομόπουλος στα φωνητικά.

Μουσικά, παίζουν αυτό ακριβώς που αναφέρει το όνομά τους. Διαθέτοντας ένα στιβαρό συνθετικό σκαρί, το σχήμα περιηγεί τον ακροατή σε πένθιμες θάλασσες, προσφέροντας ταυτόχρονα κι απλόχερα μια κάθαρση σε όσους επιλέξουν να επιβιβαστούν και να πορευτούν στο παρθενικό (full length) ταξίδι τους.

Με φωνητικά που παραπέμπουν σε Amorphis των πρώτων χρόνων και μια συνθετική φαρέτρα που χαϊδεύει με σεβασμό σχήματα όπως Katatonia, My Dying Bride, Saturnus, October Tide, Draconian, Insomnium και λοιπούς πρεσβευτές της γκρίζας πτυχής της ζωής, οι Ocean of Grief κυκλοφορούν έναν εξαιρετικό δίσκο, στα πρότυπα των “έξω”, μιας και τα πάντα είναι προσεγμένα, είτε μιλάμε για artwork, είτε για παραγωγή, είτε για τα κομμάτια καθαυτά, είτε για ερμηνείες κι απόδοση. 

Ένα γλυκό funeral-ικό ηχητικό έδεσμα, που στέκεται αγέρωχα απέναντι από έμπειρα melodic doom death συγκροτήματα και (δικαίως) απαιτεί το δικό του μερτικό από την ψυχή μας. Εύγε!

699
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.