Οι Tango with Lions είναι ένα από τα πιο δυνατά και σταθερά χαρτιά τόσο της εγχώριας ανεξάρτητης σκηνής, όσο και της Πατρινής Inner Ear, που έχει καθιερωθεί στον εν λόγω ήχο.
Το όχημα της Κατερίνας Παπαχρήστου έχει προσελκύσει αρκετή προσοχή, και πως θα μπορούσε να μην προσελκύσει, καθώς πέραν του πηγαίου ταλέντου της έχει επιστρατεύσει εκλεκτούς συνεργάτες που προωθούν σε υψηλότερα επίπεδα το δημιουργικό έργο της.
Μετά από δύο αρκετά επιτυχημένα άλμπουμ η μπάντα φαίνεται να παίρνει το χρόνο της για να παραδώσει κάτι καινούργιο, πράγμα που δεν είναι αξιόμεμπτο αλλά δείχνει ότι μάλλον έχουν άλλες προτεραιότητες και, πέραν αυτών, διάθεση να προσέξουν παραπάνω το αποτέλεσμα και, πιθανότατα, να πειραματιστούν, όπως φαίνεται από τη συνέχεια των τραγουδιών του παρόντος, με τίτλο “The Light”.
Από την έναρξη του εμβατηριακού, πένθιμού και ηλεκτρονικά πειραματικού “Back to One” που παραδίδει τη σκυτάλη στις βαριές, αμερικάνικης προελεύσεως, ακουστικές κιθάρες και τα στοιχειωμένα theremin του “Proof of Desire” μέχρι το κάπως άτοπο, αλλά ευχάριστο, country του “Restless Man” , οι TWT δίνουν βάρος στο να διαφοροποιούνται από κομμάτι σε κομμάτι και να τολμούν πράγματα ακόμη και κατά τη διάρκεια ενός τραγουδιού. Κάτι τέτοιο φαίνεται και από το πρώτο ματζόρε διάλειμμα του ομώνυμου “The Light” που στηρίζεται στην ακροβασία της φωνής της πρωταγωνίστριας Κατερίνας πάνω στις slide κιθάρες του βετεράνου Γιάννου Παραμυθιώτη ( Fingers Crossed, Cyanna) , στα χαλαρά τύμπανα του εξίσου έμπειρου Νίκου Βεργέτη και μίας παιδικής χορωδίας στην έξοδο του τραγουδιού. H φωνή της Κατερίνας κινείται ως επί το πλείστον σε χαμηλές εντάσεις, αφήνοντας περιθώριο και για κάποιες κορυφώσεις, αλλά είναι σταθερή σαν βράχος, ακριβέστατη στην απόδοση της και τη βοηθάει στο γαλλόφωνο, a-la “Pink Cellphone”, πειραματικό “L’ Ombre” που αποχαιρετάει τους οπαδούς της μπάντας στο τέλος του δίσκου.
Αν και το άλμπουμ αρχικά θα ακουστεί σαν κάτι αποπροσανατολισμένο σε πολλούς, ο πειραματισμός του δεν είναι στείρος και μετά από λίγες ακροάσεις αντιλαμβάνεται κανείς το απώτερο σχέδιο. Ενδείκνυται κυρίως για λάτρεις των Bon Iver, Mumford and Sons, Bright Eyes, Fleet Foxes, Jeff Buckley.
676 
