Θεωρείται από πολλούς σαν το καλύτερο album των W.A.S.P., μια άποψη που ο γράφων δεν έχει κανένα λόγο να προβάλλει κάποια ένσταση. Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα concept albums στην ιστορία του heavy metal.
Ο λόγος φυσικά για το “The Crimson Idol” το οποίο κυκλοφόρησε 25 χρόνια πριν και η Napalm το επανακυκλοφορεί με έξτρα οπτικό υλικό, το οποίο είναι “ιδιαίτερο”.
Ποια η ιδιαιτερότητά του; Το “Crimson Idol”, το οποίο αρχικά βγήκε στην αγορά από την κραταιότατη τότε Capitol, ήταν να συνοδευτεί από μια 50λεπτη video ταινία που θα παρουσίαζε και live αποσπάσματα και για την οποία θα αποτελούσε το soundtrack της, ένα film το οποίο όμως δεν είδε το φως της ημέρας τελικά. Μέχρι τώρα δηλαδή μιας και θα υπάρχει σαν DVD “καλούδι” στην επανακυκλοφορία της Napalm.
Όσο για το κύριο μέρος, δηλαδή το ίδιο το album, τα πράγματα είναι απλά. Πρόκειται για έναν σπουδαίο δίσκο που διασταύρωσε τη λυρικότητα με τη φαινομενική glam-ουριά που ανέκαθεν εξέπεμπαν εκούσια οι W.A.S.P. μέσω της συναφούς (και ενεπνευσμένης από τον Pete Townshend των The Who) ιστορίας της ανόδου, της δόξας του star system και της πτώσης του Jonathan Aaron Steele, πρωταγωνιστικού χαρακτήρα της ιστορίας (ο οποίος περιγράφει πολλά αυτοβιογραφικά μέρη του ίδιου του Blackie Lawless).
Ο Blackie έχει μείνει μόνος για πρώτη φορά λόγω της αποχώρησης του Chris Holmes και με τον Frankie Banali πίσω από το drumkit, έχει αναλάβει τα πάντα (εκτός από κάποια solos τα οποία άνηκαν στον Doug Aldritch των Whitesnake αλλά χωρίς να υπάρχει αναφορά του ονόματός του στα credits) και δημιουργεί ένα αριστούργημα heavy metal μουσικής, με εναλλαγές στις ατμόσφαιρες και πρωτοφανή πληρότητα.
Φοβερές κομματάρες όπως τα “Arena of Pleasure”, “Chainsaw Charlie (Murders in the New Morgue)”, “The Gypsy Meets the Boy” και “The Great Misconceptions of Me” (για να μην αραδιάζω όλους τους τίτλους) έχουν εξ ορισμού αποκτήσει δικαίως τον τίτλο του “κλασικού” και άλλαξαν την προοπτική ολόκληρης της μπάντας, προσδίδοντας τη σοβαρότητα που ίσως να μην απολάμβανε (λόγω image και μόνο) ποτέ από ένα ευρύτερο ακροατήριο.
Για τους φίλους των W.A.S.P. οι οποίοι κατέχουν την original δισκογραφία τους, φυσικά η αγορά του “ReIdolized” δεν είναι απαραίτητη όπως και σε κάθε επανέκδοση, αν και η προσφορά της video ταινίας είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο δέλεαρ που απεικονίζει την ακμή (ή και την παρακμή αν θέλεις) μιας μπάντας από τους κυριότερους εκφραστές του U.S. metal κατά τη θρυλική για το hard rock / heavy metal περίοδο των ’80s – mid ’90s. Για τους νέους ακροατές που θέλουν να φέρουν τον όρο “metaller”, ένας καλός λόγος να ανακαλύψουν αυτούς που όρισαν με τον τρόπο τους το είδος. Για τον γράφοντα, που δεν είναι δα και σαν την Πελοπόννησο αλλά όσο περνάει ο χρόνος όλο και μεταμορφώνεται σε κύκνο (εδώ ασπρίζει το μουστάκι του Iommi, εσύ θα ξέφευγες ρε Jo;), νοσταλγικό αυτοβιογραφικό πισωγύρισμα επίσης, σε εικόνες που δεν θα ξεχάσει ποτέ.
http://www.waspnation.com/
https://www.facebook.com/W.A.S.P.Nation
1001 
