Άλλο ένα νεότευκτο σχήμα κάνει την εμφάνισή του κυκλοφορώντας την παρθενική δουλειά του. Πρόκειται για τους Αθηναίους Under The Sun, που παραθέτουν ως πρώτο δείγμα της δυναμικής τους πέντε αξιόλογα κομμάτια μέσω του “Vol.1”.
Η μουσική των Under The Sun είναι πολύ εύκολο να περιγραφεί. Ανήκει καθαρά στο χώρο του heavy / stoner metal, με διαφοροποιητικό παράγοντα σε σχέση με ανάλογες κυκλοφορίες τις τάσεις προς το αμερικανικό ’70s hard rock πνεύμα. Απέχει δηλαδή από τo σύγχρονο revival (και πλέον mainstream) ρεύμα που απαντάται παγκοσμίως, αν και οι επιρροές τους σίγουρα προσεγγίζουν και σχήματα που κάνουν καριέρα κάτω από τον όρο “stoner”.
Καλό riffing με Iommiκή άποψη στα solos, “γάργαρες” μπασογραμμές, άρτιο όσο και ζωηρό drumming (οι συνθέσεις δεν έχουν μεγάλες τεχνικές απαιτήσεις άλλωστε) ενώ η φωνή του Βαγγέλη Καστανιώτη έχει τη δική της χροιά, χωρίς αδυναμίες στην προφορά (μου θύμισε τον Πάνο Ρώσση των Ziggy Was – π.χ στο “Break It”, άλλες φορές τον Αργύρη των Nightstalker και άλλες φορές τον Pepper Keenan των Corrosion Of Conformity). Ένας αξιοπρεπέστατος ερμηνευτής για το μουσικό background του σχήματος αυτού.
Και τα πέντε κομμάτια έχουν το δικό τους ενδιαφέρον (η πρωτοτυπία σ’ αυτό το ύφος δεν είναι το ζητούμενο, όλα αυτά έχουν παιχτεί από τους Black Sabbath άλλωστε) και μου άρεσαν τα επί μέρους στοιχεία που τα χαρακτηρίζουν αυτόνομα. H προσέγγιση στους Corrosion Of Conformity στο προαναφερθέν “Break It” και στο “Fear & Loathing”, η καθαρά bluesy αντίληψη του “Heavy Blues” (το οποίο μου έβγαλε μια ανεπαίσθητη αίσθηση μπάσταρδης μίξης / μετάλλαξης των Motorhead, των Led Zeppelin και των Faith No More – οκ, τώρα θα λες “τι λέει αυτός ο ημίτρελος;”, αλλά έτσι ένιωσα και δεν έχω πιεί σταγόνα από το πρωί, νερό εννοώ), το παλιακό hard rock του “Pony Ride” και το αργόσυρτο ομότιτλο track, το οποίο είναι ο ορισμός του Ορλεανικού desert rock.
Πέντε στακάτα τραγούδια με καλό ρυθμό, και σίγουρα τις μπιρίτσες σου θα τις καταευχαριστηθείς. Κανείς δεν θα διαφωνήσει ότι θυμίζει πολλές ανάλογες δουλειές που ανθούν στη χώρα μας και σίγουρα θα ακούσετε πολλά και διάφορα από επαγγελματίες “πολέμιους” του εν λόγω ύφους (σιγά μη σκιστεί κάνα καλσόν, κατουρήστε και λίγο). Με αφήνει παγερά αδιάφορο αυτή η ακατάσχετη έκθεση αστήριχτων κατηγοριών που βασίζεται μόνο στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν είμαι σ’ αυτή τη θέση για να κρίνω την επιλογή ή το χώρο που δρα ο κάθε μουσικός, αλλά να καταγράψω κατά πόσο η δουλειά του με ικανοποιεί, έχοντας το ρόλο του fan αυτού του στυλ (πέρα από τις προσωπικές μου προτιμήσεις). Και το “Vol.1” των Under The Sun με ικανοποίησε πλήρως. Δεν έχω κανένα παράπονο και φυσικά δεν έχω κανέναν λόγο να μην το προτείνω στο αντίστοιχο ακροατήριο. Πολύ καλό ξεκίνημα!
https://www.facebook.com/UnderTheSunBand/
https://underthesunofficial.bandcamp.com/
621 
