Υπάρχουν στιγμές που θέλω να ξεχάσω τους πάντες και τα πάντα, να απομονωθώ πλήρως και να εξαφανιστώ μέσα στη μουσική. Φοράω τα ακουστικά μου, ξαπλώνω στο πάτωμα του σπιτιού μου κοιτώντας το ταβάνι και αποφορτίζομαι.
Είναι οι στιγμές που χαλαρώνω, βγαίνω από το φθαρτό μου σώμα και χάνομαι ανάμεσα στους ήχους. Είναι οι στιγμές που θεωρώ τον Τy Segall ως τον καλύτερο τραγουδοποιό του κόσμου.
To “Freedom’s Goblin” είναι το δέκατο album του αστείρευτου Καλιφορνέζου – αν μου λέγανε πως είναι το εκατοστό του, πάλι θα τους πίστευα. Εδώ συνυπάρχουν αρμονικά όλες οι τάσεις του πολύπλευρου ταλέντου του: garage rock στο “Fanny Dog”. Ψυχεδέλειες στο “The Main Pretender”. Folk στο “You Say All the Nice Things”. Μελωδίες στο “The Last Waltz”. Θόρυβος στο “Talkin 3”. Rock ‘n’ roll στο “When Mommy Kills You”. Power-pop στο “5 Ft. Tall”. Aκουστικές κιθάρες στο “My Lady’s on Fire”. Ιnstrumental διάλειμμα στο “Prison”. Punk στα “Meaning” και “Shoot You Up”. Ηeavy metal στο “She”, το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Grunge στο “Alta”. Φόρος τιμής σε Σκαθάρια στα “Rain” και “Cry Cry Cry”.
Μια διασκευή σε άλλους (“Every 1’s a Winner”), μια διασκευή στον… εαυτό του (“And, Goodnight”, σαν Neil Young που σολάρει στην στρατόσφαιρα), μέχρι και disco στο “Despoiler of Cadaver”! Περιττό να πω ότι νιώθει τόσο άνετα με κάθε στιλ που καταπιάνεται, που στο τέλος το κάνει δικό του.
Ο Segall συγκέντρωσε όλη τη μανία του για ηχητική εξερεύνηση και την παρέδωσε με τη μορφή ενός κολοσσιαίου δίσκου, ο οποίος διέπεται από “more is more” λογική και ενισχύεται περαιτέρω από τη λιπόσαρκη παραγωγή του Steve Albini. Τριαντάρης πλέον και ήδη με μια γεμάτη δεκαετία δισκογραφίας πίσω του, προβαίνει σε μια οργιαστική σύνοψη των όσων έκανε ως τώρα και μοιάζει να κλείνει εκκωφαντικά το πρώτο κεφάλαιο της καριέρας του.
Με 19 κομμάτια και διάρκεια 75 λεπτά, το “Freedom’s Goblin” είναι ένα μουσικό roller-coaster που απαιτεί χρόνο για να ξεδιπλώσει τις χάρες του, γι ‘αυτό και οι βιαστικοί ακροατές ίσως θελήσουν να κατέβουν πριν το τέλος της διαδρομής. Δεν ξέρουν τι χάνουν! ‘Όσοι δε, περιμένουν απαντήσεις σε υπαρξιακά ερωτήματα και βαθύτερες αναζητήσεις, άδικα ψάχνουν: το έργο του Segall προσφέρεται πρωτίστως για να φτιάχνει τη διάθεση του δέκτη και να εγγυάται την απόλαυση του, να τον θέτει σε τροχιά ενώ είναι κολλημένος στο πάτωμα.
Στην ερώτηση αν αυτό είναι το καλύτερο album που παρέδωσε ως τώρα, η απάντηση είναι εύκολη. Κάθε φορά που κυκλοφορεί νέο δίσκο, είναι ο καλύτερός του. Ναι, είναι τόσο απλό.
665 
