Τίτλος προκλητικός και μεγάλος, όχι όμως μεγαλύτερος από το διάστημα των δεκατεσσάρων χρόνων που χρειάστηκε η glam συμμορία από το Hollywoodγια να γράψει νέα τραγούδια.
Άλλωστε η αλήθεια είναι πως το λεγόμενο “attitude” ήταν πάντα στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων του τραγουδιστή Steve “Sex” Summers και του κιθαρίστα Kristy “Krash” Majors,οι οποίοι παραμένουν ως σήμερα η κινητήρια δύναμη και οι ταξιδιώτες στον χρόνο των “ομορφόπαιδων” που έχουν πια μεγαλώσει. Το πρώτο τους άλμπουμ, “Leather Boyz With Electric Toyz” το 1989, ουσιαστικά κουβάλησε το όνομά τους για αρκετά χρόνια στη sleaze/glam σκηνή, ως το γκρουπ που έσπρωξε την αρχική μορφή των Poison στα άκρα.
Δεν θα τους έλεγε εύκολα κανείς και το πιο παραγωγικό γκρουπ της σκηνής, αφού το δεύτερο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε δέκα χρόνια αργότερα με τον επιδεικτικό τίτλο “Porn Stars”,και εκτός από νέες εκτελέσεις παλιών τραγουδιών ουσιαστικά περιείχε μόλις τέσσερα νέα κομμάτια.
Η επιστροφή τους με 14 τραγούδια (ένα για κάθε χρόνο απουσίας;), ουσιαστικά 12 αν αφαιρέσεις το εισαγωγικό “S.A.T.A.” και μια διασκευή, έχει όλα τα αναμενόμενα στοιχεία. Με ύφος που περιφέρεται από τα όρια των κλασικών Motley Crue,ως το ναζιάρικο, άκαπνο glam των Poison, η ιστορία του αλήτη rocker/κυνηγού θηλυκών επιχειρεί να παραμείνει επίκαιρη. Το σκορ στο τέλος της ακρόασης αποκαλύπτει πως παραμένουν οι ίδιοι τεμπέληδες λάγνοι διασκεδαστές, που θα προτιμήσουν να επενδύσουν περισσότερο χρόνο σε έναν προκλητικό τίτλο και ένα καλό εμφανισιακό lifting.
Δεν θα αδικούσα όποιον σκεφτόταν πως διάλεξαν να διασκευάσουν το “So Young, So Bad” των Starz, μόνο για το συγκλονιστικό δίστιχο “you should be home playing with your dolls/ instead of here playing with my balls”…
Βέβαια δύσκολα παραβλέπεις το πειστικό, δυναμικό “Feel the Heat”, το ευχάριστα νοσταλγικό “We Can’t Bring Back Yesterday”, το ραδιοφωνικό “We Got the Power”και το κολλητικό “Star Chaser” με τους ωραίους ρυθμούς. Συνολικά όμως λείπουν οι αισθητές διαφοροποιήσεις σε αυτό το αναμενόμενο αλήτικο rock’ n’ roll της αβάσταχτης ελαφρότητας των μεγάλων αγοριών του Hollywood. Η νοσταλγία και η οικειότητα θα επηρεάσουν μόνο τους ταγμένους οπαδούς.Κοντά σε αυτές τις αδυναμίες, υστερεί σημαντικά και η παραγωγή του δίσκου από τον Kristy Majors και τον Keri Kelli.
Ακόμα κι αυτοί που είναι ορκισμένοι “party animals”μπορούν να απολαύσουν τα ποτά τους με κάτι πιο απαιτητικό.
630 
