Παλιότερα είχα βαφτίσει τους Windhand ως “Screaming Trees του stoner doom” χάρη στην πιο μελωδική τους προσέγγιση, αλλά από ότι φαίνεται με την πλευρά τους σε αυτό το split αποφάσισαν να με διαψεύσουν.
Τα πράγματα ζορίζουν από την αρχή με το “Old Evil”, το οποίο μου φαίνεται είναι το καλύτερο Electric Wizard κομμάτι των τελευταίων χρόνων, αλλά με ακόμα καλύτερα φωνητικά, και παραμένουν ζόρικα και ακόμα πιο αργά με το “Three Sisters” το οποίο ακολουθεί τα σκοτεινά τούνελ των Huata και της αδερφής μπάντας των Windhand, των Cough, με την occult doom αισθητική του, τα πλήκτρα και την 14λεπτη του διάρκεια.
Οι Satan’s Satyrs από την άλλη ακολουθούν άλλη στρατηγική, ξεκινώντας με το “Alucard AD 2018” το οποίο κοιτάει στα μάτια τους Burning Love και Mantar με το stoner/punk γκάζι του, λοξοκοιτάζουν τους Cathedral με το “Succubus” και το 70s metal groove του, και καταλήγουν στο λιγδωμένο blues rock στριπτιζάδικου με το “Ain’t That Lovin’ You Baby” το οποίο βρωμάει από μακριά αφροδίσια.
Κάτι για όλους τους στοουνεροντουμάδες λοιπόν σε αυτή τη συνεργασία, με τους Windhand να είναι πολύ περισσότερο του γούστου μου αλλά οφείλω ταυτόχρονα να αναγνωρίσω την ποιότητα των Σάτυρων και την αφοσίωση τους στο fuzz-αρισμένο ξεκώλωμα. Οι συνήθεις ύποπτοι (ξέρετε ποιοι είστε) φροντίστε να ρίξετε την αυτιά σας οπωσδήποτε.
697 
