Η αυθεντικότητα δε συνάδει πάντοτε με την πρωτοτυπία. Το πραγματικά αυθεντικό άκουσμα σε γραπώνει, σε καθηλώνει και δε σου αφήνει περιθώρια να το μολύνεις, να το μειώσεις και να τονίσεις τις αδυναμίες του.
Οι Apostle Of Solitude κηρύττουν με μοναδικό τρόπο τη διαδρομή από το απόλυτο ψύχος στην τέφρα – την στάχτη και στον καταληκτικό εξαγνισμό, μέσα από την τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά τους “From Gold To Ash” που πρόκειται να κυκλοφορήσει περί τα τέλη Φλεβάρη.
Η παραγωγή, σε σύγκριση και με τις παλιότερες δουλειές τους, είναι αρτιότατη.Η νοηματική σύνδεση των κομματιών είναι πέρα για πέρα ολοφάνερη αλλά και αρμονικά δεμένη, και σε καμία περίπτωση το αργόσυρτο, βαρύ και σκοτεινό doom αμερικάνικο metal που εκπροσωπούν δεν κουράζει oύτε τον πλέον “καχύποπτο” ακροατή.
Μακρόσυρτα αλλά εύηχα και catchy riff, βαλτώδη κιθαριστικά σόλο και τα φωνητικά του Chuck Brown (με τις εξαιρετικές δεύτερες του Steve Janiak, αλλά και ενίοτε σε ανεπαίσθητες διφωνίες) να προσδίδουν μια απαράμιλλη λυρικότητα (ή μελαγχολία αν προτιμάτε) τύπου King Crimson στο σκοτεινό τοπίο,το οποίο παλινδρομεί ηχητικά ανάμεσα στους Candlemass και Saint Vitus της πρώιμης εποχής.
Η ταμπέλα με τη φωτεινή επιγραφή “προσδεθείτε” έχει ανάψει, και το τρίλεπτο, αγριεμένο instrumental “Overlord” μας μυεί χωρίς δεύτερες σκέψεις στον ήχο τους, και μας προετοιμάζει για τα καλύτερα που έρχονται. Δεν κάνουν εκπτώσεις στην έκταση των κομματιών (7 tracks που κυμαίνονται από 1,5 έως 10λεπτά), αφού κυλούν ανεμπόδιστα στα αυτιά μας και διαποτίζουν τις φλέβες μας με αυθεντικό αμερικάνικο doom.
Δε θα μπορούσα να μην ξεχωρίσω την πλέον δυναμική και uptempo στιγμή για τα δεδομένα τους, το “Ruination Be Thy Name”, ενώ πιστεύω πως το δεκάλεπτο “My Heart Is Leaving Here” θα αργήσει πολύ καιρό να βγει από τις προσωπικές μου λίστες και ξεχωρίζει για τα εμφατικά του riff και την σαγηνευτική μελαγχολία του.
Το ρητό “Less perfection, more authenticity” έχει και δεν έχει απόλυτη εφαρμογή στην συγκεκριμένη περίπτωση, αφού πίσω από το ατόφιο, μινιμαλιστικό και στιβαρό (απλό αλλά όχι απλοϊκό) doom που πρεσβεύουν κρύβεται μια μοναδική συνοχή που δε μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, εσωτερικότητας και έμπνευσης για την επίτευξη του αποτελέσματος.
Το κουαρτέτο από την Ιντιάνα κατορθώνει μέσω της αψεγάδιαστης ροής των συνθέσεών της να βρει μια εξέχουσα θέση στα κατάστιχά μας, ανοίγοντας λογαριασμούς, έστω και με το 4ο album τους, με την παγκόσμια κοινότητα. Ποντάρω με κλειστά μάτια πάνω τους!
567 
