Οι Πορτογάλοι Sinistro επιστρέφουν μετά από μια διετία με τον διάδοχο του “Semente” και από ότι φαίνεται έχουν ακονίσει αρκετά τον ήχο τους χωρίς να έχουν κάνει κάποια ριζική αλλαγή, θα ήταν χωρίς λόγο άλλωστε αφού αυτό που κάνουν ήταν ήδη ιδιαίτερο εξαρχής.
Η μίξη ατμοσφαιρικού post/sludge με trip hop παραμένει η βάση τους και τα μελωδικά, με indie χροιά φωνητικά της Patricia Andrade παραμένουν η αιχμή του δόρατος τους, αν έχει αλλάξει κάτι είναι νομίζω ο περισσότερος όγκος στον ήχο, προς τέρψη των απανταχού post-μεταλλάδων που ως γνωστών μαζεύουν χαμηλά κουρδίσματα και παραμορφώσεις όπως οι σκίουροι μαζεύουν βελανίδια για το χειμώνα. Πέρα από αυτό θα έλεγα πως είναι και κάπως ποιο τσαχπίνικο το γράψιμο τους με αποτέλεσμα να μην είναι τόσο υποτονικοί όπως παλιά, παρά το αργό και μακρυυυύ των συνθέσεων τους.
Αν είναι ένα σημείο που εξακολουθεί να ξενίζει εμένα, αλλά καθαρά υποκειμενικά, είναι η έλλειψη μιας σχετικής φωνητικής “σκληράδας”. Ναι, τα φωνητικά της Patricia είναι καταπληκτικά αλλά νομίζω πως θα ωφελούνταν το σύνολο με ένα περιστασιακό ξέσπασμα της, ή στην τελική αν η ίδια είναι τόσο γλυκιά πια ας γαβγίσει κάποιος από τους ανώνυμους ακόλουθους της. Αυτό ξαναλέω πάντως είναι δικό μου κόλλημα, κατά τα άλλα το “Sangue Cassia” είναι άριστο δείγμα μοντέρνου ατμοσφαιρικού metal που αξίζει σίγουρα προσοχής. Όσο περιμένετε λοιπόν το νέο live δισκάκι Cult Of Luna/Julie Christmas ρίξτε την ακρόαση σας, μπορεί να κερδίσετε κι άλλο δωράκι φέτος.
638 
