Οι νέοι Alchera – όχι αυτοί του 2003, πόσο μάλλον του ’97 όποτε και ξεκίνησαν – κυκλοφορούν το δεύτερο full-length album τους κάτω απ’ αυτή την ονομασία και ταυτόχρονα περνάνε σε κάποια άλλη φάση, ξεφεύγοντας απ’ την εποχή των πολλών promos χωρίς αντίκρισμα στο τέλος.
Οκτώ χρόνια από το ντεμπούτο τους, έξι χρόνια από την τελευταία τους ηχογράφηση γενικά (με αποτέλεσμα ένα ακόμα promo). Ευτυχώς δεν ξέχασαν τα διαδικαστικά και ηχογράφησαν ένα death/progressive διαμαντάκι. Με στιγμές που εύχεσαι να κρατάγανε περισσότερο τη στιγμή που πετάγονται καλύτερες και εκνευρίζεσαι καταλήγει τόσο ευχάριστο! Το CDάκι κατέχει τρομερά solos και πιασάρικα refrains. Full επαγγελματισμός παρά το σχετικά μεγάλο διαλειμματάκι τους. Άμα το κατέχεις..
Αφού εντάξανε και τις μελωδίες των Porcupine Tree στις τάξεις τους και τις κάνανε δικές τους τι άλλο να ζητάς. Ο ήχος τους είναι επίσης φτιαγμένος για τρελά live και μακάρι να περνούσανε κι από ‘δω κάποια στιγμή. Νομίζω μάλιστα πως κάποια riffs είναι και επηρεασμένα από αμυδρώς folk metal τόνους σαφώς χωρίς να είναι.
Φυσικά και δεν υπάρχει κανένα παράπονο απ’ αυτά τα παλικάρια, ειδικά μετά από κάτι “Beginning of Days” ή κάτι “Elysium’s Asche”, που τα καταφέρνουν και σε πείθουν και μόνο με αυτά. Είπαμε καλοκαίρι αρχίζει κι ετοιμαζόμαστε ήδη για το ποια CD θα έχουμε πάντα μαζί.
1071 
