Μην σας ψαρώνει ο μακρόσυρτος τίτλος του άλμπουμ, δεν έχουμε να κάνουμε με κλώνους των Bal Sagoth (όχι ότι θα με χάλαγε) αλλά με κάτι αρκετά πιο στριφνό και δύσκολο ηχητικά.
Ο Μιλανέζος Gabriele Gramaglia με το 2ο άλμπουμ του και πάλι τα κάνει όλα μόνος (και συμφέρει) και προσφέρει μισή ωρίτσα (παραδόξως μικρή διάρκεια για κυκλοφορία του είδους) στριφνού, περίεργου black metal ριζωμένου στη σχολή των Portal και Antediluvian περασμένο από σουρωτήρι AshBorer και Howls of Ebb. Κιθάρες με ελάχιστη παραμόρφωση στο στυλ των Fleurety παίζουν συνθέσεις πιο κοντά στο χαοτικό στυλ των Krallice, τεχνικά τύμπανα και μπάσο συνθέτουν ένα Αζαθοθ-ικό soundtrack και κλασσικά παραμορφωμένα φωνητικά τραγουδάνε άριες για όλες τις ηλικίες οστρακοειδών του Yuggoth.
Σκοτεινή και απαιτητική μαυρομεταλλική ψυχεδέλεια λοιπόν που χωρίς να είναι ό,τι πιο ακραίο έχω ακούσει στο είδος σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους, μπορεί το “Watershed…” να μην είναι αριστούργημα αλλά είναι ένα άλμπουμ που χωρίς να ταράζει πολύ τα νερά θα εκτιμήσουν σίγουρα οι λάτρεις του πολυπλόκαμου κοσμικού μιούζικαλ.
661 
