Νέο άλμπουμ για την πολυεθνική μπάντα με ηγέτη τον Στέλιο Ρωμαλιάδη με την οποία ομολογώ πως δεν είχα ιδιαίτερη επαφή μέχρι τώρα και δηλώνω εντυπωσιασμένος.
Chamberdoom, blackfolk, θεατρικό ambient, όλα ενώνονται για να δημιουργήσουν ένα ατμοσφαιρικό και βαρύ σύνολο το οποίο κατ’ εμέ κακώς προσπαθούν με το ζόρι κάποιοι να συσχετίσουν με metal, με το συμπάθιο παιδιά αλλά δεν έχει το metal την αποκλειστικότητα του βάρους και του σκότους.
Ξεκινώντας με το μοιρολόι “Γιατί Είναι Μαύρα Τα Βουνά” το οποίο οδηγεί στο άλμπουμ με γυναικεία φωνητικά, πιάνο και σαντούρι για να περάσουμε σε πιο κλασσικά έγχορδα και πνευστά στα επόμενα κομμάτια με πρωταγωνιστή το τσέλο, πολλοί ίσως συσχετίσουν το θεατρικό του ήχουτους με τους Dirty Granny Tales, ιδίως όταν εμφανίζονται στο προσκήνιο οι απαγγελίες από Σάκη Τόλη και Aldrahn (yeahbaby!) αλλά νομίζω πως μια τέτοια σύγκριση τους αδικεί. Απαιτητικό άκουσμα και σίγουρα όχι κεφάτο, το “Canticles of the Holy Scythe” και το πένθιμο concept του προσεγγίζουν περισσότερο την λογική της Diamanda Galas μέσα από ένα πιο neo-classical πρίσμα και στον ήχο τους θα βρεις επιρροές από Amber Asylum μέχρι Current 93 και Devil Doll (του Mr.Doctor, όχι της αλληνής), ενώ η όλη προσέγγιση τους μου θύμισε και τους καταπληκτικούς Disemballerina.
Εντυπωσιακή κυκλοφορία που είμαι σίγουρος ότι θα συζητηθεί αρκετά και θα γοητεύσει σίγουρα πολλούς λάτρεις των σκοτεινών folk/neo-classical ακουσμάτων και όχι μόνο, και σίγουρα είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα και καλοδουλεμένα άλμπουμ της χρονιάς. Όσοι πιστοί στηρίξτε τους, έστω με μια ακρόαση, είναι λίγο δύσκολοι αλλά αν έχετε τις αντοχές για τέτοιο ήχο τότε το αποτέλεσμα μάλλον θα σας ικανοποιήσει .
694 
