Ο χρόνος είναι ένα από εκείνα τα δίκοπα μαχαίρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάποιοι λένε είναι γιατρός, κάποιοι λένε πως είναι ο χειρότερος μας εχθρός.
Οι Γάλλοι doomsters Stonebirds του αφιερώνουν 55 λεπτά, κάνοντας τον κεντρικό θέμα στο δεύτερο ολοκληρωμένο τους πόνημα.
Πλέον ως τρίο, με δυο λιγότερα μέλη από το 2015, όταν και κυκλοφόρησε η προηγούμενη τους δουλειά, “Into The Fog… And The Filthy Air”, παίρνουν φόρα μπαίνοντας στον ομιχλώδη βάλτο του doom. Παίζοντας με τις ταχύτητες, αλλά χωρίς ποτέ να τρέχουν χωρίς λόγο, συνθέτουν 7 κομμάτια, μακροσκελή τα περισσότερα, πλέκοντας μια ατμόσφαιρα που θυμίζει τους Mars Red Sky κάποιες φορές και κάποιες άλλες τις πιο πρόσφατες δουλειές των Kylesa.
Post-άροντας δημιουργικά, ξεσπάνε όποτε το κρίνουν απαραίτητο, με core φωνητικά, δίνοντας έτσι και μια sludge πινελιά στο τοπίο. Τα κομμάτια τους είναι μεγάλης διάρκειας κυρίως, αλλά χωρίς να χαρακτηρίζονται μονότονα και φτάνουν υψηλούς πήχεις ποιότητας. Ξένα μουσικά sites έχουν βαφτίσει τον τρόπο αυτόν μουσικής έκφρασης ως heavygaze και συμφωνώ απόλυτα! Οι Γάλλοι είναι ικανοί να σας πείσουν πως αξίζει ο κόπος να τους πάρετε σοβαρά και θεωρώ πως το επόμενο τους βήμα θα είναι ακόμη καλύτερο. Αφού απολαύσετε τα νέα albums των Converge, Ufomammut και λοιπών μεγαθηρίων, αφήστε λίγο χρόνο και για το “Time”. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του!
Ο γεροχρόνος μας κοιτάζει απειλητικά στο εξώφυλλο και μιας που είμαστε έτοιμοι να πούμε αντίο σε ένα του παιδί (το 2017 εννοώ), οι Stonebirds είναι η καλύτερη δυνατή μουσική υπόκρουση τέτοιου αποχωρισμού!
712 
