Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας kvlt τυπάς ονόματι Athenar που έκανε μια kvlt μπάντα και την ονόμασε Midnight.
Αποφάσισε ο φίλος μας να παίξει πρωτόγονο black n’ roll βγαλμένο από τα γεννητικά όργανα των Motorhead, Venom, Bathory, Deathside και λοιπών μαυροχεβιπάνκ τροβαδούρων. Για αρκετό καιρό οι μεσονύκτιοι sleazy riders είχαν το αλάνθαστο, ο ενθουσιασμός τους ήταν κολλητικός και κάθε παραμορφωμένη νότα τους ερωτικό κάλεσμα του μπυροπότηρου.
Κάποια στιγμή όμως έρχεται και η προβλεπόμενη από τους κανονισμούς μπυροκοιλιά (Παράρτημα Β’, Παράγραφος 5γ). Αρκετά πιο αργό και πιο heavy metal σαν σύνολο, το “Sweet Death and Ecstasy” κάπου νομίζω ότι χάνει. Όχι, δεν είναι οι Pentagram-ικές ταχύτητες του “Crushed by Demons” που κάνουν τη ζημιά, αν μη τι άλλο λίγη πρωτοτυπία δεν βλάπτει ποτέ, απλά στα πιο αργά και μελωδικά σημεία το μινιμαλιστικό στυλ του Athenar είναι πιο δύσκολο να ανθίσει, σε αντίθεση με τις γρήγορες συνθέσεις-οδοστρωτήρας του προηγούμενου άλμπουμ, “No Mercy for Mayhem”, που είναι πολύ λιγότερο απαιτητικές.
Η αλητεία υπάρχει μεν, και σε πολλά σημεία του άλμπουμ ξεχειλίζει, αλλά σε άλλα σημεία χάνεται και οι συνθέσεις είναι λιγότερο “ πανσεξουαλικό όργιο” και περισσότερο “χανγκόβερ από τσίπουρο”.
Είμαι σίγουρος βέβαια πως πολλοί θα συνεχίσουν το τυφλό προσκύνημα ότι και να βγάλουν οι Αμερικάνοι τραγοσυλλέκτες (αυτά παθαίνεις άμα είσαι kvlt), και μεταξύ μας οι Midnight αξίζουν προσκυνήματος γενικότερα, αλλά νομίζω πως μπορούν και καλύτερα. Still fun πάντως.
727 
