Ok, δε λέω, το image έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη καλλιτεχνική βιομηχανία.
Και αν μιλάμε για τον κινηματογράφο ή για οποιαδήποτε άλλη τέχνη πλην της μουσικής, ίσως τον σημαντικότερο. Γιατί πλην της μουσικής; Γιατί η μουσική έχει και μια ιδιότητα που δεν την έχουν οι άλλες τέχνες. “Ξεγυμνώνει” τη φύση της από κάθε λογής παρελκόμενα ενδύματα, έτσι ώστε κάθε ατεχνία, καθετί που δεν πρεσβεύει στο τελικό προϊόν την καλαισθησία, αργά ή γρήγορα ξεθωριάζει, αρχειοθετείται και ουσιαστικά πεθαίνει εν λήθη.
Γιατί ο πρόλογος; Γιατί η αναφορά γίνεται για ίσως το μεγαλύτερο παράδειγμα αυτού του μπερδέματος της ακραίας μουσικής με το image. Οι Gwar από την αρχή της πορείας τους πρότειναν ένα εκκεντρικό image, τόσο ως εμφάνιση όσο και ως attitude, μια “τρέλα” την οποία επένδυσαν με μουσική ή μάλλον καλύτερα, με ήχους. Άλλες φορές με αλλοπρόσαλλο ύφος που παρέπεμπε άμεσα στην εικόνα τους και άλλες φορές με στρωτή, συμβατική μουσική.
Η αλήθεια είναι ότι προφανώς ακόμη και οι ίδιοι κατάλαβαν ότι το “παρθένον” του εικαστικού shock tactic, μετ’ επαναλήψεως παύει να είναι πλέον shock και έβαλαν τον κώλο τους κάτω για να γράψουν κανονική μουσική. Αυτό ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με το “Violence Has Arrived” και από τότε η ποιοτική τους άνοδος δεν σταμάτησε. Φτάνοντας στο σήμερα, το νέο, 14ο album τους “The Blood Of Gods”, είναι ένα ακόμη τεκμήριο αυτής της ανέλπιστης εξέλιξής τους. Κάτι που αποδεικνύεται τόσο εκκωφαντικά που του χαρίζει το “στέμμα” του καλύτερου full length για το 2017.
Το υλικό του “The Blood Of Gods” είναι μια τρομερή συρραπτική δουλειά στις συνθετικές επιρροές των Gwar. Ενσωματώνουν τα καλύτερα στοιχεία του U.S. metal ήχου, όταν thrash-άρουν είναι απολαυστικοί, όταν φλερτάρουνμε το hard rock προσφέρουν φοβερά κεφάτα τραγούδια, με πιασάρικα ρεφρέν, riff-άρες και solos που σου γραπώνουν τον νου και την καρδιά και τα σείουν συθέμελα.
Τρομερή δουλειά στις κιθάρες, ρυθμικό δίδυμο που σπέρνει κανονικά και σπουδαία φωνητικά από τον μπασίστα Blothar τα οποία εξισορροπούν αξιοθαύμαστα ανάμεσα στο εκκεντρικόν, το θεατρικόν και το συμβατικόν της έκφρασης, με καταπληκτικά αποτελέσματα (ανεξάρτητα από τη στιχουργική παλαβομάρα). Και θα έπρεπε να πάρει συγχαρητήρια η ομάδα παραγωγής, ο ήχος είναι τέλειος, ολοκάθαρος και επιτρέπει στις θαυμάσιες λεπτομέρειες (αυτό θα πει prog κύριοι!) να αναδείξουν το στίγμα του κάθε κομματιού.
Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο track έναντι των υπολοίπων, όλα βρίσκονται σε υψηλότατο συνθετικό και εκτελεστικό επίπεδο. Φοβερή έναρξη με το “War on GWAR”, ένα καθαρά Sabbath-ικό κομμάτι, Motorhead-οεριδές garage πνεύμα στα δυναμιτάκια “Viking Death Machine” και “I’ll Be Your Monster”, γαμάτο hard rock στο “El Presidente”, συγκλονιστικό Anthrax-οειδές punk/ thrash στο “Auroch”, καταπληκτικό Judas Priest-ικό meets Tankard metal στο “Swarm”, έξοχη η αποπνέουσα Testament-ίλα του “The Sordid Soliloquy of Sawborg Destructo”, φοβερό Slayer thrash στο “Crushed by the Cross”, αποθέωση του Carcass metal στο “Fuck This Place”, φοβερή η Cirith Ungol-ικών επιρροών μπαλάντα “ Phantom Limb” και επίσης εξαιρετική διασκευή στο “If You Want Blood (You Got It)” των AC / DC.
Δεν θα πω πολλά για να κλείσω. Το “The Blood Of Gods” είναι μια καταπληκτική δημιουργία, ένα πλήρες album με μια ντουζίνα φοβερών τραγουδιών, άμεσων, εύληπτων, άκρως ενδιαφέροντων τα οποία εκπληρούν στο 100% όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη metal μουσική. Δίσκος – party από μόνος του, με όλα τα κομμάτια σίγουρα “hits”, με εγγυημένη από μέρους του ακροατή την έκκριση όσης αδρεναλίνης και γκαύλας διαθέτει ο ψυχισμός του. Οι Gwar έβγαλαν το δίσκο της χρονιάς. Πάρτε το και λιώστε το. Αυτό θα πει “δισκάρα”.
https://www.facebook.com/gwar
http://www.gwar.net
703 
