Τι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή, που βράζει πάλι η Μέση Ανατολή για χάρη της Ιερουσαλήμ, όπου Παλαιστίνιοι και Ισραηλίτες ανταλλάσσουν για ακόμη μια φορά πυρά;
Τι καλύτερο από ένα νέο album Orphaned Land; Των μοναδικών Ισραηλιτών που ανοικτά και δημόσια έχουν ταχθεί για μια ειρηνική λύση που δεν θα αφήνει τους Παλαιστίνιους δίχως πατρίδα. Αλλά ας αφήσουμε την πολιτική ανάλυση κατά μέρος για να μιλήσουμε για το ένατο full length album των Orphaned Land, που ονομάζεται “Unsung Prophets and Dead Messiahs”.
Τέσσερα χρόνια μετά το εντυπωσιακό “All is One” και ένα μόλις χρόνο από το θεατρικό (αλλά όχι τόσο ουσιώδες) soundtrack “Kna’an” που συνυπέγραψαν με τους Amaseffer, οι Ισραηλίτες επιστρέφουν με λίγη μυρωδιά από το παρελθόν.
Δεν αποκηρύσσουν το progressive που τους μεταλαμπάδευσε ο Steven Wilson, ούτε αφήνουν κατά μέρος το βασικό κορμό της παραδοσιακής τους μουσικής, μη φοβάστε εσείς οι όψιμοι φίλοι τους. Οι κιθάρες όμως, φαίνονται σε σημεία να παίρνουν τα ηνία και τα άγρια φωνητικά επιστρέφουν έστω και προσωρινά, στο δεύτερο τραγούδι του δίσκου, “We Do Not Resist” και αυτό με κάνει να αναπολώ την πρώτη φορά του άκουσα Orphaned Land στην εκπομπή του Άγγελου Γεωργιόπουλου στον 902 Αριστερά στα FM.
Καλεσμένοι σε αυτή την νέα προσπάθεια τους είναι ο βιρτουόζος κιθαρίστας Steve Hackett, καθώς και οι Hansi Kürsch (Blind Guardian) και Tomas Lindberg (At The Gates) που αμφότεροι βοηθούν στα φωνητικά, δίνοντας μας έναν ακόμη λόγο για να αποκτήσουν το νέο κόσμημα τωνOrphaned Land. Μπλέκοντας την παραδοσιακή μεσανατολική μουσική με την progressive rock, μην ξεχνώντας την αρχική τους death αφετηρία. Από τη μία λοιπόν, είναι μια φυσική συνέχεια του “All is One”, από την άλλη συνδέει το παρόν με το παρελθόν (βλέπε “Mabool”) και εκθέτει ένα σύνολο, πάνω από μια ώρα, που περικλείει όλες τις πτυχές της ιστορίας τους.
Οι αμανέδες του Kobi, τα ούτια και τα βιολιά συνταξιδεύουν περίφημα με την κλασική rock εικόνα, δημιουργώντας υπέροχες εικόνες στο μυαλό του ακροατή και σε πείθουν να είσαι πιο ευέλικτος στο θέμα του μουσικού πειραματισμού. Στιχουργικά, δεν γνωρίζω αν υπάρχει concept νόημα στο “Unsung Prophets and Dead Messiahs”, όπως σε αρκετές προηγούμενες κυκλοφορίες τους, όμως διακρίνω την ύπαρξη μια συνεχόμενης έμπνευσης θρησκευτικού προσανατολισμού, αλλά με κοινωνικές προεκτάσεις όπως φαίνεται με τίτλους σαν το “Only the Dead Have Seen the End of War”.
Η παραγωγή είναι εξ ολοκλήρου, του κυρίου Jens Bogren (σεσημασμένου στον metal χώρο) και είναι τόσο αστραφτερή που κάνει και τα διαμάντια να μοιάζουν θαμπά. Οι Orphaned Land παραδίδουν για μια ακόμη φορά, μια άρτια, από όλες τις απόψεις δουλειά, που ναι μεν, δεν έχει τα χιτάκια του “All Is One”, είναι όμως γεμάτη από εξαιρετική μουσική, βιρτουόζων καλλιτεχνών.
Το τι κάνει τους OrphanedLand να ανησυχούν για το μέλλον του κόσμου μας φαίνεται ξεκάθαρα στο εξώφυλλο που θεωρώ πως είναι μια σούμα της ιδιοσυγκρασίας του συγκροτήματος και του τι θέλουν να περάσουν με τη μουσική τους. Αν δεν φοβάσαι ό,τι συνοδεύει ο όρος προοδευτικό και δεν αρνείσαι να ακούσεις άλλο όργανο πέραν των τριών βασικών της rock ‘n’ roll μουσικής, πρέπει να αγκαλιάσεις με αδερφικότητα τους τύπους αυτούς που το μόνο που κάνουν είναι να σου δίνουν τροφή για σκέψη και συναισθηματικά ερεθίσματα.
Δέχομαι να με λένε αδερφό! Εσύ;
688 
