Οι The Cave Children, δε βγήκαν μια μέρα από τη σπηλιά, αντίκρισαν το φως το αληθινό και αποφάσισαν να φτιάξουν μια ψυχεδελική indie pop – rock μπάντα όπως πολλοί τους χαρακτηρίζουν. Είναι ένα σχήμα με σαφή εξελικτική πορεία, χρησιμοποιούν την ψυχεδέλεια ως βάση, δε θέλουν να καλουπωθούν σε συγκεκριμένο ύφος και δημιουργούν αίσθηση με τις live εμφανίσεις τους, αλλά και την έως τώρα, εξαιρετική, studio δουλειά τους (“Quasiland” – 2015). Με αφορμή την εμφάνισή τους στο An Club, στο πλαίσιο του X-Mass Explode FEST, προπαραμονές Χριστουγέννων (δελτίο τύπου), μίλησαν στο Rockway.gr και τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο, για την έως τώρα πορεία τους, τα σχέδιά τους και βέβαια μοιράστηκαν την πολύ ενδιαφέρουσα άποψή τους για τα μουσικά δρώμενα.
-Σας καλωσορίζουμε στον φιλόξενο χώρο του Rockway.gr κι αποτελεί ιδιαίτερη ικανοποίηση μας, φιλόδοξα σχήματα σαν τους The Cave Children, να παρουσιάζονται και να μοιράζονται ερωτήσεις με εμάς και το κοινό μας. Αρχικά, θα θέλαμε να μας συστηθείτε, με λίγα λόγια για εσάς.
Καλησπέρα στο Rockway.gr. Ευχαριστούμε για την φιλοξενία. Είμαστε οι Cave Children, μια μπάντα από την Αθήνα. Υπάρχουμε εδώ και 3-4 χρόνια πλέον. Έχουμε βγάλει ένα δίσκο και ένα single μέσα από την Inner Ear Records .
-Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η μουσική είναι μία, συνειδητά ή όχι επιλέγουμε κάποιους ξεχωριστούς ή κοινούς δρόμους. Σε πιο μουσικό ύφος θα κατατάσσατε τη μουσική σας;
Είμαστε μια αγγλόφωνη μπάντα που στα τραγούδια μας έχουμε περάσει από διάφορα ηχοτοπία. Η βασική μας αφετηρία ήταν η έκρηξη της νέας σκηνής της ψυχεδελικής ροκ που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια σε όλον τον πλανήτη αλλά μέσα από την τριβή της μπάντας και τις σχέσεις μας ορίζουμε σιγά σιγά νέες κατευθύνσεις. Ακριβή απάντηση λοιπόν δεν έχω για το ύφος. Και ελπίζω να μην αποκτήσω ποτέ!
-Φέτος, κυκλοφόρησε το single “Alpha Male/Believe” στo πλαίσιo μιας πολύ ξεχωριστής σειράς “A Distant Victory Singles Club” (Inner Ear Records, 2017). Έχετε στα σκαριά κάτι νέο για μία full length δουλειά;
Ναι. Μαζεύουμε κομμάτια για νέα ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Προσπαθούμε να κρατήσουμε το ίδιο ποιοτικό “ύψος” που είχε -για εμάς- ο πρώτος δίσκος και να το πάμε και λίγο παραπέρα .
-Το vintage, το retro και γενικότερα μια αίσθηση αναβίωσης (revival) που διαχέεται από την τέχνη έως τη μόδα, πού πιστεύετε ότι οφείλεται; Τι έχουν να προσφέρουν αυτές οι εποχές στο σήμερα και πόσο “φυσικά” προέκυψε για εσάς ένα τέτοιο πεδίο έκφρασης, αν προέκυψε.
Μεγάλη κουβέντα. Από τα πράγματα που με κάνουν να τσινίζω όλο και περισσότερο με τα χρόνια. Ισχύει προφανώς, αν προσπαθήσεις να δεις τη μουσική πανοραμικά αναγνωρίζεις τους κύκλους που έχει την τάση να ανοιγοκλείνει. Στα ‘00s περάσαμε στην εποχή του μπασταρδέματος. Ό,τι νέο και ωραίο έβγαινε ήταν το πετυχημένο και όσο πιο χυδαίο εικαστικά μπαστάρδεμα ενός στοιχείου της μουσικής με ένα άλλο. Τα τελευταία χρόνια είχαμε το revival, την αναβίωση. Ντάξει μπορώ να αναγνωρίσω την ανάγκη για επαναπροσδιορισμό των εννοιών και του να δίνεις μια υπεραξία σε κάτι που αγαπάς αναβιώνοντας το αλλά – για μένα προσωπικά – είναι μια αδιέξοδη κατεύθυνση. Για τους Cave σε καμία μα καμία περίπτωση δε θα ‘λεγα ότι αγγίζουμε κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι έχουμε αρκετά προοδευτική αντιμετώπιση στη μουσική μας. Με επιρροές φυσικά, με αδυναμίες σε πράγματα αλλά εμφανή χαρακτήρα και προσωπικότητα σε αυτό που κάνουμε. Κοινώς , αν ακούσεις Cave Children πιστεύω πως μπαίνεις σε ένα τελείως νέο περιβάλλον.
-Από το βινύλιο στο Spotify και τούμπαλιν. Πως η τεχνολογία συμπλέει με τις παραδοσιακές μορφές που ξεκινήσαμε ν’ ακούμε μουσική; Πως το διαχειρίζεστε αυτό το “μίγμα” ως σχήμα;
Είμαστε ανοιχτοί σε όλα αυτά. Το σημαντικό είναι να μεταφέρεται η πληροφορία όσο πιο ελεύθερα γίνεται. Αυτό είναι ένα από τα λίγα καλά της εποχής. Η κοινή συνισταμένη πάντως είναι η πλέον αναγνωρισμένη παγκόσμια ανάγκη να ακούμε καλά τη μουσική! Για αυτό και αναβίωσε το βινύλιο, με έναν άλλον ρόλο πλέον, αυτόν της ακαδημαϊκής προσέγγισης. Για αυτό υπάρχουν και πλατφόρμες που σαν λόγο ύπαρξης έχουν ότι θα προσφέρουν τη μουσική στη βέλτιστη ψηφιακή της ποιότητα.
-Τι πιστεύετε για την ελληνική pop-rock σκηνή και για την λεγόμενη άνθισή της τα τελευταία χρόνια;
Άλλο ένα ευαίσθητο θέμα. Προφανώς και υπάρχει μια έκρηξη τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην ποπ ροκ σκηνή αλλά και γενικότερα. Υπάρχουν αξιόλογες μπάντες, έχει ανέβει πολύ το επίπεδο. Είναι σαν ένα πρωτάθλημα μπάσκετ μιας χώρας που καλυτερεύει στην ολότητα του με τα χρόνια. Αλλά λείπουν πολλά ακόμα για να πεις ότι βγάζουμε ανθούς. Είναι λίγο περίεργο που είναι η πρώτη φορά που έχουμε τόσες μπάντες, τόσους καλλιτέχνες και συνάμα δεν υπάρχει ούτε ένα τωρινό τραγούδι που θα χει μπει μέσα στον ακροατή και θα τον επηρεάσει δραστικά. Κοινώς κανένα τραγούδι της γενιάς μας δεν έχει επηρεάσει την ίδια μας τη γενιά. Πολύ σκληρό.
-Ποιους καλλιτέχνες ξεχωρίζετε, τόσο στο εγχώριο, αλλά και το παγκόσμιο στερέωμα;
Έτσι συμβολικά για το παγκόσμιο στερέωμα που λες ξεχωρίζουμε τον King Krule σαν κάτι ολόφρεσκο που ήρθε και έχει μείνει ήδη. Και είναι μόλις 23. Για την Ελλάδα δεν έχει μωρέ και πολύ νόημα να πάρουμε θέση εμείς. Είμαστε μέρος αυτού του πράγματος και έχουμε προσωπικές σχέσεις με τις περισσότερες μπάντες. Δε θα μπορούσαμε να πούμε για κάποιες και να αφήσουμε άλλες απέξω. Αυτοί που ξεχωρίζουν, ξεχωρίζουν .
-Η καθημερινότητα και οι απαιτήσεις της σας δίνουν το χρόνο που θα θέλατε για να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Οι 3 από τους 4 το κάνουμε σα δουλειά αυτό το πράγμα οπότε κάθε μέρα είμαστε σε ένα στούντιο ή σε ένα μέρος που θα στήνουμε για να παίξουμε . Ο 4ος της μπάντας είναι γιατρός και ζει μια τελείως διαφορετική καθημερινότητα. Υπάρχουν δυσκολίες αλλά κυρίως υπάρχει όρεξη και αγάπη για αυτό που κάνουμε.
-Παρατηρώ ότι ζωογόνο στοιχείο της μπάντας είναι οι ζωντανές εμφανίσεις. Έχετε σαρώσει στο διάβα σας τους δρόμους, μέχρι και βαλκανικό τουρ πραγματοποιήσατε ενώ η συμμετοχή σας σε μεγάλα events είναι αξιοσημείωτη (Rocκwave Festival, Fengaros Festival, Up Festival). Ποιο live σας έχει μείνει ανεξίτηλο στην έως τώρα πορεία σας και με ποιο συγκρότημα – καλλιτέχνη θα θέλατε ιδανικά να μοιραστείτε τη σκηνή στο μέλλον;
Μακάρι να παίζαμε και περισσότερο, ειλικρινά. Live που έχω ξεχωρίσει ήταν ο Φέγγαρος, στον Κάτω Δρυ στην Κύπρο. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε παίξει σε τόσο πολύ κόσμο, νιώσαμε πραγματικά ότι παίξαμε σε ένα μεγάλο φεστιβάλ του εξωτερικού. Είναι μια τρομερή διοργάνωση και ο κόσμος έδειξε τεράστιο ενδιαφέρον για αυτό που κάναμε. Στην άλλη σου ερώτηση, είχα μια φαντασίωση τις προάλλες να ανεβαίνει ο Mike Patton σε live μας και να τραγουδάει μαζί με τον Βλαχάκο το Lazy God (κομμάτι από τον πρώτο δίσκο).
-To Σάββατο 23 Δεκεμβρίου, ανεβαίνετε στη σκηνή του An Club μαζί με τoυς Deaf Radio, τους Big Nose Attack και τoυς Supersoul, την τρίτη ημέρα του X MASS EXPLODE FEST! Τι να περιμένει το κοινό από την εμφάνισή σας και γενικότερα από αυτή τη βραδιά;
Ένα εκρηκτικό σετ 50 λεπτών (νομίζω) με ένα οπλοστάσιο από riffs και νέα τραγούδια από μεριάς μας. Πέρα από μας, θα είναι και 3 υπέροχες αθηναϊκές μπάντες : οι ΘΡΥΛΟΙ Big Nose Attack, η μπάντα που έκανε το μπραφ φέτος και πολύ καλοί μας φίλοι Deaf Radio και οι Supersoul που μόλις γυρίσω σπίτι θα βάλω το ντεμπούτο τους να παίζει.
-Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για το χρόνο σας και αναμένουμε να σας απολαύσουμε κι από κοντά!
Ευχαριστούμε για την πρόσκληση, ευχόμαστε τα καλύτερα.
350 
