RAINTIMES: “Raintimes”

Τρία πρώην μέλη των Journey, οι Gregg Rolie, Ross Valory και Steve Smith, σχημάτισαντο 1990 το AOR γκρουπ των The Storm, που κυκλοφόρησε δύο album, το ομότιτλο το 1991, και το “Eye Of The Storm” το 1996. Η μουσική, όπως εύκολα υποθέτει κανείς, ήταν κάτι παραπάνω από συγγενική στη μητρική μπάντα.

Σχεδόν 27 χρόνια αργότερα, η αγάπη δύο φίλων Iταλών μουσικών για τη μουσική των TheStorm τους οδήγησε στη δημιουργία της δικής τους μπάντας. Ο drummer Pierpaolo “Zorro” Monti και ο πληκτράς David e Barbieri, με τη συνδρομή του εξαιρετικού τραγουδιστή Michael Shotton, σχημάτισαν τους Raintimes με απόλυτο οδηγό τη μουσική κληρονομιά των The Storm και ειδικά το “Eye Of The Storm”, όπως εξομολογείται χαρακτηριστικά ο Monti.

To γκρουπ συμπληρώνουν οι κιθαρίστες Ivan Gonzalez και Sven Larsson, με τον μπασίστα Andrea Gipponi. H ιταλική Frontiers Records είναι πια ο αυτόματος πιλότος που θα οδηγήσει τέτοιες περιπτώσεις στο αντίστοιχο κοινό. Κάποιες δοκιμαστικές ηχογραφήσεις έφτασαν μέχρι το μεγάλο αφεντικό, τον Serafino Perugino, που χωρίς μεγάλους ενδοιασμούς αποφάσισε να προσφέρει την πρώτη ευκαιρία στους ταλαντούχους melodic rockers από τη βόρεια Ιταλία.

Έντεκα κομψά, ντελικάτα τραγούδια αποτελούν το ντεμπούτο των Raintimes. Γνωρίζουμε ήδη τι θα ακούσουμε, είμαστε μέχρι το λαιμό σε γυαλισμένο, ραδιοφωνικό AOR, και οι χαρακτηρισμοί περισσεύουν. Το αξιοσημείωτο με τους Iταλούς είναι πως ο θαυμασμός τους για τους The Storm στη δεδομένη περίπτωση, επέβαλλε να μπει σε όλα ο πήχης ψηλά.

Όλοι οι παράγοντες που φυσιολογικά επηρεάζουν έναν φίλο αυτού του ήχου παρουσιάζουν μια αξιοθαύμαστη συνέπεια. Η παραγωγή των Barbieri και Monti αναδεικνύει όλον τον σεβασμό σε αυτή τη συνθετική απόπειρα με χαρακτήρα tribute, διαυγής, ξεκούραστη και με τη δέουσα κατανομή για το είδος. Η συνθετική ικανότητα, που διατηρεί ένα σταθερό επίπεδο από την αρχή ως το τέλος, δείχνει πρώτα από όλα πως οι τύποι είναι πολύ προσεκτικοί ακροατές αλλά ταυτόχρονα έχουν το ταλέντο να διασχίσουν την πεπατημένη με όμορφα δολώματα.

Ανθεμικά AOR singles, κολλητικά, ρυθμικά stadium rock στολίδια, καλοσμιλεμένες μπαλάντες, με πετυχημένη ισορροπία στον ρυθμό και το συναίσθημα, όλα είναι εκεί στη σωστή δόση. Αποκάλυψη είναι ο Shotton που πραγματικά λάμπει με τη φωνή του σε ολόκληρο το άλμπουμ δίνοντας ένα ρεσιτάλ ανάδειξης όλων αυτών των πρωτοκλασάτων μελωδιών που σκάρωσαν.

Οι φίλοι των Journey, Hardline, Giant, Prophet θα το ευχαριστηθούν ιδιαίτερα. Και οι τύποι που έφτιαξαν κάποτε τους The Storm θα ένιωθαν μάλλον κολακευμένοι, αν μπορούσαν να το ακούσουν.

684
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…