Το αθηνέζικο κουαρτέτο των Lacrimae, μας συστήνεται μέσω του debut EP του και μας βάζει στο δικό του, ομολογουμένως όμορφο, κόσμο.
Με πειραματική διάθεση, ούτως ώστε να ξεφύγει από την ταλαίπωρη ταμπέλα του “female fronted” και με μια neo-prog προσέγγιση, το σχήμα βάζει το δικό του λιθαράκι στην εγχώρια σκηνή.
Το πολύ όμορφο intro “Opus Tempus”, οδηγεί στο “Necromancer”, το οποίο παρουσιάζει το ηχητικό ποιόν της μπάντας, με ένα στριφνό κι ατμοσφαιρικό ύφος να το χαρακτηρίζει, έχοντας ως αντίβαρο τα γαλήνια φωνητικά της Annette. Το “Indistinct” διαθέτει κι αυτό μια απόκοσμη κι αποστειρωμένη χροιά, αποφεύγοντας εξολοκλήρου τις γλυκουμπινίστικες πεπατημένες, δίνοντας ένα σαφέστερο δείγμα για τη μουσική του συγκροτήματος, αποτελώντας παράλληλα και την καλύτερη στιγμή του EP.
Κατεβαίνοντας στην προοδευτική άβυσσο του group, συναντάμε το “Inhale- Exhale”, το οποίο progressive-ίζει λίγο πιο πολύ και συνάμα ολοκληρώνει το παζλ για το τι εστί Lacrimae και το αποτέλεσμα είναι άκρως θετικό.
Το “Entropia” κλείνει με το, σχεδόν στοιχειωμένο, “Outro”, με την 20λεπτη διάρκεια του EP, να φαντάζει αρκετά λίγη για να ξετυλιχτούν οι ιδέες του σχήματος.
Όταν πλησιάσει η ώρα για το full length, σίγουρα θα χρειαστεί μια δεύτερη ματιά στην παραγωγή, προκειμένου να βγει στην επιφάνεια το ύφος το οποίο προσπαθεί να αποδώσει η μπάντα, διότι η πολύπλευρη φύση των συνθέσεών της, οφείλει να βγει σωστά προς τα έξω και να μη χαθεί πίσω από “τυπικές” ηχογραφήσεις. Οι ιδέες υπάρχουν και είναι εξαιρετικές, το μουσικό στίγμα τους το έχουν βρει, το μόνο που μένει είναι να βγάλουν προς τα έξω πιο ολοκληρωμένα αυτό το όμορφο και μελαγχολικό σκοτάδι που βρίσκεται μέσα τους.
Σαν πρώτη προσπάθεια, το μόνο που έχω να πω είναι “εύγε”, διότι μπορεί να μην βρίσκονται απαραίτητα στο σημείο που θέλουν ακόμη οι Lacrimae, αλλά είναι σαφής ο προορισμός τους κι έχουν τα φόντα να το φτάσουν.
677 
