Tuber, Hypnotic Nausea (02/12/2017) An Club

Ο καλός ο μήνας από την αρχή του φαίνεται και ο Δεκέμβρης, αν λάβουμε υπόψη το τι έγινε το Σάββατο στο live των Tuber (με αφορμή την προώθηση του νεότευκτου “Out Of The Blue”), τότε το κλείσιμο του 2017 προμηνύεται εξαιρετικά καυτό συναυλιακά.

Οι πόρτες, κατά το πρόγραμμα, άνοιξαν κατά τις 21:00 και οι Hypnotic Nausea, που θα πατούσαν πρώτοι το πόδι τους στο σανίδι του υπογείου της θα έβγαιναν στις 21:45. Το prog – stoner trio από το Αγρίνιο, ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 22:00, σ’ ένα An που γέμιζε ώρα με την ώρα κι είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε ένα κοινό, που τους υποδέχτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αν και φάνηκαν να μπήκαν αρκετά κουμπωμένοι, δεν άργησαν να βρουν τα “πατήματά” τους και να μας μεταφέρουν τα μηνύματα του πρώτου τους album “Hypnosis” (2015), τα οποία μόνο “υπνωτικά” δε θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε, αλλά αντιθέτως σε ορισμένες στιγμές υπήρξαν καταιγιστικοί, αποδεικνύοντας ότι δε φέρουν άδικα τον τίτλο ενός εκ των καλύτερων instrumental σχημάτων της εγχώριας σκηνής.

Σαφώς και αποτέλεσαν τον ιδανικότερο άνοιγμα που θα μπορούσα να φανταστώ για τους Tuber (κι αυτό που θα ακολουθούσε) κι αξίζει να σημειωθεί ότι στα ελάχιστα θέματα που χρησιμοποίησαν φωνητικά (προς το τέλος του act τους), ήταν καθηλωτικοί και ίσως θα πρέπει να δουλέψουν περισσότερο αυτό το κομμάτι (του στίχου), μιας και τα σχόλια που άκουσα από τα πέριξ συμβάδιζαν και με τη δική μου εντύπωση πάνω σ’ αυτό. 

Είκοσι πέντε λεπτά χρειάστηκαν για να βγουν οι Tuber γύρω στις 23:20 σ’ ένα κατάμεστο An (όπου η ροή του κόσμου ήταν συνεχής κι ακατάπαυστη) και για κάτι περισσότερο από μιάμιση ώρα να μας τραβήξουν και να μας συνεπάρουν στη δίνη τους.     

Αν και τα πλήκτρα με όλα τα παρελκόμενα εφέ, θα μας προϊδέαζαν για ένα πιο ηλεκτρονικό απ’ ό,τι κιθαριστικό show, μάλλον γελαστήκαμε. Τα ηλεκτρονικά εφέ και η χρήση πλήκτρων περνούσαν σαν αεράκι, αποτελούσαν τη γαρνιτούρα, ώστε να αναλάβουν κεντρικό και αδιαμφισβήτητο ρόλο οι κιθάρες, οι οποίες απέπνεαν έναν πιο metal χαρακτήρα, με τσιτωμένα τα γκάζια κι όλα μα όλα περιστρέφονταν γύρω από τις ανεξάντλητες λούπες που δημιουργούσαν.

Το κοινό φαινόταν εξ’ αρχής να έχει πλήρη συνείδηση και μία εκ των προτέρων προσμονή για τα vibes που θα εισέπραττε από το συγκεκριμένο live των Tuber, φέρνοντας μου στο νου, αντίστοιχη αίσθηση από συναυλίες όπως των God is an Astronaut ή Russian Circles.

Το “Out Of The Blue” όσο περνούσε η ώρα, μας κινητοποιούσε κάθε φορά μια γκάμα διαφορετικών συναισθημάτων, ένα καμβά από ορχηστρικές μεταλλάξεις που περνούσαν αρμονικά από το στιβαρό και “Russian”, στο νοσταλγικό και ταυτόχρονα αγριεμένο “Νoman”, μέχρι το πιο επικό “Luckilly Dead” για να μας απογειώσουν στο εξαιρετικό και προσωπικό αγαπημένο, “Cat Class”.

Δεν υπήρχε βέβαια περίπτωση να μην μας θυμίσουν στιγμές από το “Desert Overcrowded”, το καταπληκτικό πρώτο album τους που τους καθιέρωσε, με τον κόσμο να υποδέχεται αυτές τις στιγμές με εξαιρετική θέρμη.

Το live δεν έκανε κοιλιά σε καμία στιγμή του, ούτε από άποψη απόδοσης του σχήματος στη σκηνή, αλλά κι από την άλλη, η παρουσία του κόσμου συνέτεινε σ’ αυτό. Άπαντες μπορούσαν να γαντζωθούν από ένα riff, μια γέφυρα, μια αλλαγή, καθ’ όσο το ατόφιο electro σκηνικό εκθρονίζονταν ή καλύτερα εναλλάσσονταν με το σκληρό κιθαριστικό metal. 

Με λίγα λόγια, παρακολουθήσαμε ένα καθηλωτικό κι αξιομνημόνευτο live, σ’ ένα χώρο που συνεχίζει και διαγράφει “πεδίον δόξης λαμπρόν” στα rock τεκταινόμενα της πρωτεύουσας. 

Οι Hypnotic Nausea μας κέρδισαν, οι Tuber μας συγκλόνισαν, το ανανεωμένο An συνεχίζει και γράφει ιστορία! 

Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου

524

Avatar photo
About Παναγιώτης Σπυρόπουλος 239 Articles
Γεννήθηκε στα τέλη του 70 στα Δυτικά της Αθήνας, πιο αργά ή πολύ νωρίτερα από ότι θα ήθελε - δεν έχε καταλήξει ακόμα! Ακροβατώντας ανάμεσα σε οικονομετρικά μοντέλα, φιλοσοφικούς αναστοχασμούς, πολιτικούς προβληματισμούς, κοινωνικές και διατροφολογικές ανησυχίες, η μουσική αναζήτηση είναι το δίχτυ ασφαλείας στο matrix της καθημερινότητας. Fan του σκληρού ήχου, λάτρης της κλασικής μουσικής, παθιασμένος με τα blues. Αναζητά την αιτία ζωής του, πριν κάποιοι άλλοι διαγνώσουν την αιτία θανάτου του• είναι σε καλό δρόμο για το δεύτερο.