Τυπικοί στο ραντεβού τους οι Γάλλοι λάτρεις της bossa nova και του νέου κύματος ανέβηκαν στη σκηνή στις 22:40 με τους εγκεφάλους της μπάντας, Marc Collin και τον Olivier Libaux, να ακροβολίζονται στη σκηνή καταλαμβάνοντας τα πόστα της κιθάρας και των πλήκτρων, δύο αγνώστων στοιχείων κυρίους στα κρουστά και στο κόντρα μπάσο, και τις θελκτικότατες Elodie Frégé και Mélanie Pain να στέκονται στα μικρόφωνα στο κέντρο της σκηνής , ως γνήσιες attraction του εν λόγω θεάματος.
Είναι η νιοστή επίσκεψη της μπάντας στη χώρα μας, καθώς απ’ όσο αντιλαμβάνομαι έπαιξαν και πέρσι το καλοκαίρι στο Gazarte και μάλλον κάνουν ανελλιπώς το πέρασμα τους, εδώ και τουλάχιστον δέκα έτη. Όπως και να έχει απόψε βρίσκονται στο Fuzz και έχουν προσελκύσει αρκετό, θηλυκού κυρίως γένους, κόσμο για να ακούσει τις ιδιόμορφες bossa διασκευές της μπάντας.
Οι δύο κοπέλες στο κέντρο της σκηνής είναι ντυμένες στα μαύρα, ως αρμόζει σε σκοτεινές, μπλαζέ ντίβες, οι οποίες εναλλάσσονται ή αλληλοκαλύπτονται, και ξεκινούν διακριτικά το σετ με το ολόδικό τους “Ι Could Be Happy” από τον ομώνυμο περσινό δίσκο, συνεχίζοντας σε πιο γνωστά τραγουδάκια , όπως η διασκευή στο “Ever Fallen in Love” των Buzzcocks και το “Just Can’t Get Enough” των Depeche Mode, για να κάνουν τον κόσμο να λικνιστεί στους bossa/ jazz ρυθμούς.
Αδιαφιλονίκητη σταρ της βραδιάς είναι η πολυτάλαντη Elodie Frégé, η οποία με τα πυροκάστανα μαλλιά και το μαύρο, στενό φόρεμα της θυμίζει κάτι ανάμεσα στη Βαμπιρέλλα και την Michelle Pfeiffer στο “The Fabulous Baker Boys”. Οι κινήσεις της είναι άκρως χορευτικές και υπνωτιστικές και κάποια πιο αργόσυρτα τραγούδια – που ακούγονται λες και βγήκαν από εκπομπή του Vincent Price – ξετυλίγει και το φωνητικό της ταλέντο, ιδιαίτερα στην τραβηγμένη και jazzy εκτέλεση του “Can’t Εscape Myself”, οι ανατολίτικες νότες αντηχούν σε όλο το club. Ωστόσο είναι πιο συνεσταλμένη από την Pain, που περνάει συχνά-πυκνά από τα κρουστά, και η οποία έχει το ρόλο του spokesman – γελωτοποιού της μπάντας και υπεύθυνου επικοινωνίας με το κοινό, πράγμα στο οποίο την βοηθάει και ο επί των κρουστών υπεύθυνος κύριος σε ένα samba ξέσπασμα/ τζαμάρισμα κρουστών της μπάντας.
Περί τις 23:40 η μπάντα κατεβαίνει από τη σκηνή, λίγο πιο σύντομα από όσο περίμενε το κοινό για να ανέβει για το καθιερωμένο encore και να λήξει το live περί τις δώδεκα και.
Είναι εύκολο να διαγνώσει κανείς ότι έχει “καεί” κάπως το ελληνικό κοινό από τις συχνές εμφανίσεις της μπάντας στη χώρα μας και ότι ίσως θα ήταν καλό να του δώσουν λίγο αέρα, καθώς είτε λόγω της σύνθεσης του κοινού -κατά μέσο όρο άνω των τριάντα – είτε λόγω του ότι δεν υπάρχει κάτι αναπάντεχο στην εμφάνιση των NV, οι αντιδράσεις είναι αρκετά χλιαρές εκατέρωθεν.
Κατά τα άλλα ήταν ένα διασκεδαστικό σαββατόβραδο.
Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση
580 
