Δεν ξέρω από που θα μπορούσα να ξεκινήσω με αυτούς τους Αθηναίους που κυριαρχούν στο τοπικό underground και όχι μόνο, καθώς εδώ και κάμποσα χρόνια είναι darlings της υπέρ-hip, ανεξάρτητης, αμερικανικής Slovenly, η οποία προωθεί, ως επί το πλείστον garage μπάντες.
Μια από αυτές είναι και οι εκλεκτοί αυτοί νέοι, οι οποίοι κυκλοφορούν το παρόν EP με τα τέσσερα κομμάτια, μέσω της ελληνικής Inner Ear και έχουν κάμποσες κυκλοφορίες σε single και EP πέραν του ομώνυμου LP τους το 2013, που τους έχουν καθιερώσει τόσο στην εγχώρια σκηνή όσο και στο εξωτερικό από το 2008 που σχηματίσθηκαν.
Ο ήχος είναι ένα μανιώδες συνονθύλευμα από ήχους βγαλμένους από τις δεκαετίες του ΄60 και ΄70, αντλώντας επιρροές από το επονομαζόμενο psych αλλά και το ψυχεδελικό rock των δεκαετιών αυτών. Επί παραδείγματι, στο ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το παρόν EP οι παράφωνες κιθάρες και οι μηδενιστικές τσιρίδες συνδυάζονται αρκετά επιτυχημένα με ένα afrobeat/ funk vibe στο τζαμαρισμένο μέρος του τραγουδιού. Αλλού, στο γκαζωμένο “Η Δική σου Σειρά” το garage στοιχείο κυριαρχεί με την farfisa να δηλώνει το παρών της και τις διπλές κιθαριστικές μελωδίες να φέρνουν στο νου τόσο τους εγχώριους troll ήρωες Κομοδίνα 3 όσο και τους προπάτορες Fuzztones.
Θεματολογικά η μπάντα καταφεύγει σε φωνακλάδικα, ελληνόφωνα motto τύπου “που είναι η φύση – θέλω φύση” – να σας πω την αμαρτία μου άκουγα “παρά φύση”… – και άναρθρες κραυγές ζωολογικού κήπου.
Και ερωτώ όλους εσάς: ποιος πούστης θέλει να ακούει κάτι τόσο παρωχημένο εν έτει 2017 – κάποιος νεκρολάγνος, αν όχι κοπρολάγνος, θα μου απαντούσατε εσείς. Ειλικρινά δε βρίσκω τον λόγο ύπαρξης συγκροτημάτων όπως οι Gay Anniversary και οι Acid Baby Jesus, πέραν των υπό κρίσιν κυρίων, καθώς μάλλον το απαίδευτο κοινό της underground σκηνής τείνει να δίνει αξία και βάθος σε κάτι που έχει επιφάνεια αλλά όχι ουσία, τουτέστιν το αγγλιστί style over substance, για να μην το αποκαλέσουν ανίδεο και επιφανειακό. Δεν μπορώ να χωνέψω το πως έγιναν τόσο γνωστές τέτοιου είδους μπάντες, όταν έχει προηγηθεί μια τόσο πλούσια ιστορία, ακόμη και εντός χώρας, στον συγκεκριμένο – τόσο αναλωμένο- ήχο. Μάλλον, γουστάρουμε να αναμασούμε πράγματα και να τα φέρνουμε πίσω από του θανατά στο όνομα και μόνο, της νέας ανακάλυψης ή της υποτιθέμενης παρθενογένεσης ή της βαθιάς τέχνης.
Όπως και να έχει δε θα ασχοληθώ περαιτέρω με το εν λόγω EP . Καλή διασκέδαση σε εσάς που θα το προτιμήσετε. Οι υπόλοιποι θεωρώ ότι έχετε καλύτερα πράματα να κάνετε. Α ρε Τριανταφυλλόπουλε, γύρισε πίσω ή έστω τηλεφώνα…
871 
