Όταν βλέπεις όνομα μπάντας δανεισμένο από Τόλκιν είναι σχεδόν πάντα 50/50 να είναι είτε κάτι σε power metal, είτε κάτι σε μαυρομέταλο, και οι βετεράνοι από την Φρανκφούρτη ανήκουν στην δεύτερη περίπτωση.
“Kult” πάντως δεν τους λες, παρά τον τίτλο του νιοστού άλμπουμ τους και παρόλο που ο ήχος τους είναι τόσο παλιομοδίτικος που καταντάει χαριτωμένος. Μελωδικές tremolo κιθάρες, κυρίως mid-tempo, απλοϊκά ατμοσφαιρικά πλήκτρα, ντραμς κατσαρολικά και τυπικά black φωνητικά να εναλλάσσονται με καθαρά, κλασσικό δηλαδή επικό/παγανιστικό black metal των 90s (κυρίως).
Χαριτωμένο όπως είπα και πριν, αλλά σίγουρα όχι εξαιρετικό, προτείνεται λοιπόν μόνο σε όσους συλλέκτες θέλουν σώνει και καλά στην δισκοθήκη τους ότι έχει λογότυπο κλαδιά και κέρατα και δεν είναι χάλια.
622 
