O Kie, o Mikko και ο Jonne είναι οι αδερφοί Von Hetzen, από την μουσικά πυκνοκατοικημένη Φινλανδία. Το σημαίνον έτος 2000 αρχίζει η δράση της σύμπραξης των τριών σε ένα ελκυστικό μουσικό χαρμάνι pop, rock και progressive συνθέσεων. Δεκαεπτά ήδη χρόνια διαδρομής μοιάζουν να επικυρώνονται πανηγυρικά στο έβδομο άλμπουμ τους, αυτό της καθολικής ως τώρα αποθέωσης, με τον αισιόδοξο τίτλο “War Is Over”.
Αμέσως μετά το προηγούμενο πόνημά τους, το περισσότερο “stadiumrock”, “New Day Rising”, οι τρεις αδερφοί βρέθηκαν μπροστά σε ένα σταυροδρόμι και ομόφωνα διάλεξαν τον δρόμο των ριζικών αλλαγών: νέο ατζέντη, νέο μάνατζερ, νέα εταιρεία, νέα μέλη γύρω τους. Στο ολόφρεσκο “War Is Over” έχουμε την επιστροφή του Sami Kuoppamaki, του drummer στο “Approach” του 2006, και πιθανά η βαρύτητα του παιξίματός του συντελεί και στην τελική εντύπωση της σύνδεσης του νέου album με την κατεύθυνση του “Approach”. Την πεντάδα συμπληρώνει ο νέος στη μπάντα κιμπορντίστας Robert Engstrand, που όμως προσχώρησε στους Bros μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων του δίσκου.
Ο frontman Mikko, τραγουδιστής/κιθαρίστας, από τους συνθέτες και αποκλειστικός στιχουργός τους, είναι ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί με περίεργους τρόπους με τη διαχείριση της ενέργειάς του και τον έλεγχο του εαυτού του. Κάθε φορά που συγκεντρώνει όλες του τις δυνάμεις δουλεύοντας για τη μουσική των Bros, συνηθίζει να απομονώνεται στην Ινδία, μακριά από τις καθημερινές κοντινές γνώριμες επαφές. Συχνά έχει πάρει περίεργα απότομες αποφάσεις: να μην ανοίγει διαλόγους, συζητήσεις με άλλους, να μείνει συνειδητά μακριά από το αλκοόλ…
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι στην πραγματικότητα μια επίκληση. Το δράμα του πνευματικού θανάτου και της αδυναμίας μας να διαχειριστούμε τις σχέσεις μεταξύ μας, λύνοντας τα θέματα ειρηνικά, είναι το ερέθισμα για τα θέματα του “War Is Over”.
Μουσικά, ο δίσκος αντανακλά άμεσα μια αίσθηση ελευθερίας για τους τρεις Von Hertzen, και αυτή αποφέρει έναν συνθετικό πλούτο που κλείνει απότομα την πόρτα ακόμα και στην υποψία της αδιαφορίας. Κάθε λεπτό και κάθε θέμα του album διατρέχονται με την ίδια ευχαρίστηση και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία όταν κλείνεις τα τραγούδια σου ανάμεσα σε δύο πραγματικά τέρατα σύνθεσης και έκφρασης όπως είναι το ομότιτλο που ανοίγει το άλμπουμ αλλά και το “Beyond the Storm” που το σφραγίζει: τα δύο μεγαλύτερα σε χρονική διάρκεια τραγούδια, με περιπετειώδεις διαδρομές και συγκεντρωμένα τα χαρακτηριστικά τους.
Ανάμεσα στα δύο οχυρά, η μουσική τους τακτική που μπορεί να συνοδεύσει τον εθισμό στις φιλικές μελωδίες με την υπόγεια ενίσχυση περίτεχνου παιξίματος, προσφέρει μία σειρά από διαθέσεις και διάρκειες που ενισχύουν την πρώτη εντύπωση πως οι μουσικοί διασκεδάζουν με χαλαρότητα τη διαχείριση της ίδιας τους της φύσης. Αν θελήσουμε να καταφύγουμε σε ευτελείς μεταφορές, μοιάζει να βρισκόμαστε ανάμεσα σε ασκήσεις εναλλακτικού rock από τους Queen και προοδευτικές εξισώσεις από τους Supertramp.
Πέρα από το γνωστό οπλοστάσιο των Von Hertzen, η επιστροφή του Sami κάνει ολοφάνερα τη διαφορά σε πολλές στιγμές και αυτό ενισχύεται και από την επιλογή τους να κρατήσουν πολλά μέρη από τις κιθάρες, καθώς έπαιζαν μαζί του, όταν αυτός ηχογραφούσε.
Από την επική και δραματική αίσθηση του σπουδαίου “Jerusalem” μέχρι την ανανεωτική, ρυθμική, θετική διάθεση του single “The Arsonist”, από τον μελωδικό, αβίαστο καλπασμό του “Long Lost Sailor” στην συγκλονιστική κλιμάκωση του “Who Are You?”, όλες οι προσφορές τους σε αυτό το ευαίσθητα φωτεινό album βρίσκουν τον συντομότερο δρόμο στην επαφή με τον ακροατή.
Δεν είναι και μικρή υπόθεση να έχουν κερδηθεί οι περισσότερες μάχες σε αυτή τη συγκυρία σημαντικών αποφάσεων και μεγάλων αλλαγών και να δίνονται ταυτόχρονα μαθήματα απαιτητικής μουσικής για ευρύτερα ακροατήρια αλλά και πιο δύστροπους μονόλυκους. Τα αδέρφια μοιάζουν να έχουν φτάσει στη δημιουργική τους κορύφωση.
Ακόμα κι ο Mikko δηλώνει ανακουφισμένος πως μπορεί πια να συζητά ξανά με τον κόσμο: άλλωστε ο σκοπός και το βασικό μήνυμα είναι να καταφέρουμε να προσεγγίζουμε τις διαφορές και τα προβλήματά μας με πνευματικό και αναίμακτο τρόπο. Η ικανοποίησή του είναι τέτοια που μπορεί πια να επιτρέπει στον εαυτό του ένα ποτήρι κρασί ή μια μπύρα μετά τη συναυλία. Ναι, ο πόλεμος τέλειωσε…
506 
