SPECIAL PROVIDENCE: “Will”

Λόγω πρωτόγνωρων περιορισμών στην ιστοσελίδα προώθησης του δίσκου για κριτικές, το “Will” το άκουσα μόλις τρεις φορές, με την πρώτη, αναγνωριστική, να μη μετράει.

Μήπως δεν είναι τυχαίο και όντως, για να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα για τη μουσική τους χρειάζεσαι μόλις δύο ακροάσεις; Εν μέρει λοιπόν, ναι, ισχύει. Με το που ξεκινάς αμέσως καταλαβαίνεις πού οδεύει το μουσικό κουαρτέτο. Αλλά αυτό δεν είναι κακό.

Πρόκειται λοιπόν για ένα άρτια εκτελεσμένο, τεχνικό, ορχηστρικό album (το πέμπτο τους μάλιστα) από τους Μαγυάρους Special Providence, με συστατικά κιθάρα, μπάσο, τύμπανα και πλήκτρα.

Αν αναλύσει κάποιος γενετιστής το DNA της μπάντας που ιδρύθηκε το 2004, θα βρει το υλικό του αρχέγονου τεχνικού progressive metal (κάτι μου φέρνει ακόμα και από Watchtower…), νεότερες προσμίξεις από djent, και ένα κορμό που φέρει μια πιο jazz- metal/ fusionεκδοχή των πραγμάτων. Για την ιστορία, ακούγοντας παλιότερες κυκλοφορίες της μπάντας, το jazz συνθετικό είναι πιο τονισμένο απ’ό,τι σήμερα. Παράξενη εξέλιξη αλλά γιατί όχι;

Πάντως η νέα τους δουλειά είναι περισσότερο prog metal παρά οτιδήποτε άλλο: κοφτά και τεχνικά riff που εναλλάσσονται με μελωδικά περάσματα, φουτουριστικά πλήκτρα και ήχοι, σόλο, πολύπλοκο συγχρονισμένο rhythm section που όμως δε καταντά αυτιστικό, όγκος στην παραγωγή.

Η δομή των κομματιών είναι εξαιρετική, η ροή ευχάριστη παρά την εγγενή δυσκολία να αποφεύγουν συνέχεια τον σκόπελο της κούρασηςκαι οι τέσσερεις μουσικοί είναι σαφέστατα δεξιοτέχνες και εντυπωσιακά δεμένοι.

Ο ήχος και η παραγωγή προφανώς κινούνται σε πολύ υψηλά επίπεδα, με τα όργανα όμορφα απλωμένα. Λέω προφανώς γιατί με αυτό που παίζει η μπάντα, η καλή παραγωγή είναι εκ των ων ουκ άνευ και η μπάντα θα έχανε από τα αποδυτήρια.

Λόγω ανωτέρας βίας λοιπόν η κριτική πατάει σε δύο μόλις πλήρεις ακροάσεις και δε μου δόθηκε ο αναγκαίος χρόνος επώασης και ωρίμανσης. Δε νομίζω να προσέθεταν ή να άλλαζαν ριζικά κάτι κι άλλες ακροάσεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα τις ευχαριστιόμουν! Πολύ πειστικό ορχηστρικό δείγμα λοιπόν για τους οπαδούς του πυκνού αλλά και groovy προοδευτικού ήχου.

578
About Χρήστος Αθανασιάδης 48 Articles
Έχει απαρνηθεί δις το metal ψάχνοντας το νόημα σε άλλα ιδιώματα και ισάριθμες φορές έχει επιστρέψει γονυπετής ζητώντας άφεση αμαρτιών. Στο μουσικό πεντάγραμμο πάντως αναζητά το σημείο κάπου στο άπειρο που τέμνονται η post-πνευματικότητα των Talk Talk, η επιτυχία στις μεταγραφές του Miles Davis, ο χαμαιλεοντισμός των Bowie/Eno, η συναισθηματική νοημοσύνη των Rush και η ευφυής δημιουργία των original Queensryche.