Ενεργοί από το 2008, οι Stormhold από το Gislaved της Σουηδίας, μετά από το ΕΡ “Tales Of Astraal” του 2012, έκαναν το επίσημο δισκογραφικό ντεμπούτο τους με το άλμπουμ “Battle of the Royal Halls” το 2015.
Φέτος επιστρέφουν με τη δεύτερη δουλειά τους που φέρει τον τίτλο “Salvation”.
Tο πενταμελές σχήμα των τριών ιδρυτικών μελών, Filip Peterson (vocals), Jan Ekberg (bass), Robin Hermansson (drums), με το κιθαριστικό δίδυμο των πιο φρέσκων JonasNilsson/JakobMorhed, αναφέρει σαν βασικές του επιρροές τους Iron Maiden, Saxonκαι Hammerfall. Eπιδίωξή τους είναι να συνδυάσουν κάποια folk στοιχεία της πατρίδας τους με το κλασικό metal και το hard rock της δεκαετίας του ’80.
Στην πραγματικότητα, έχουμε να κάνουμε με ένα album, αμιγώς μελωδικού, κλασικού metal με επικά στοιχεία. Οι Stormhold επιδιώκουν διακαώς να έχουν αυτή την πολυπόθητη, για το συγκεκριμένο χώρο, oldschool αίσθηση και αυτό φαίνεται σχεδόν παντού: στους τίτλους των τραγουδιών, στο ύφος της μουσικής και περισσότερο στην παραγωγή που είναι ιδιαίτερη και κάπως παλιομοδίτικα ισχνή, χωρίς όλους αυτούς τους προκάτ ψηφιακούς όγκους που συνήθως πολλοί αναπαράγουν.
Η φωνή του Peterson είναι καθαρή και συναισθηματική, (συχνά υποστηρίζεται στα ρεφρέν από τους Ekberg/Nilsson), ίσως υπολείπεται σε οργή και δύναμη, φαίνεται όμως να γνωρίζει να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Το κιθαριστικό δίδυμο των Nilsson/ Morhed θυμίζει αρκετά σε λειτουργία αλλά και ήχο τις κιθάρες των πρώιμων Lizzy Borden των δύο πρώτων δίσκων και σε στιγμές τις τυπικές δισολίες των Maiden των πρώτων χρόνων.
Υφολογικά το “Salvation” διατηρεί ένα επικό, ηρωικό ύφος που σηματοδοτείται από την ορμητική, απαιτητική αρχή του “Heart of a Hero” και μετά, μέσα σε αυτό το κλίμα, επιχειρεί την ποικιλία και διαφοροποίηση. Έτσι, η εξαιρετική mid-tempo συνέχεια του “Blackdeath” με το ξέσπασμα στο φινάλε, μοιάζει να κουμπώνει καλύτερα στα φωνητικά αποθέματα του Peterson μετά το ζόρικο ξεκίνημα.
Το “The Stranger” με την όμορφη, ακουστική εισαγωγή, συνεχίζει με χαρακτηριστικές μελωδίες, το “Exile” είναι ένα επιτακτικό instrumental με πετυχημένες ακολουθίες θεμάτων, ενώ η μπαλάντα “Path of No Return”, με τη folk αισθητική, θέλει πολύ να γίνει το δικό τους “The Bard’s Song”.
Ένα από τα πιο δυναμικά και πειστικά τραγούδια του άλμπουμ είναι το “Gods Crusade”, που καταφέρνει και διατηρεί αυτή την ατμόσφαιρα έντασης, ενώ το σχεδόν οκτάλεπτο “Edge of the World” με τις αλλαγές διαθέσεων και το ακουστικό ξέφωτο στο μέσο του, διατρέχει σχεδόν όλη την ηχητική παλέτα του “Salvation”.
Σε μια δουλειά που η νοσταλγία και η αφοσίωση τραβούν το κουπί ως το τελικό αποτέλεσμα, οι Σουηδοί αφήνουν ένα δίσκο που ακόμα και τα ένα-δύο fillers του μοιάζουν, με την αναγκαιότητά τους, να πειθαρχούν στις επιταγές και τις βουλές μιας άλλης εποχής. Κλασικό, μελωδικό, “συγκινητικό” heavy metal γι’ αυτούς που… ξέρουν αυτοί.
548 
