Μια φορά κι έναν καιρό, τα αδέρφια Cavalera έγδερναν ανυποψίαστα ποπουδάκια και μεσουρανούσαν στο groovy thrash υβρίδιο, ο καθένας με τον τρόπο του.
Η προ δεκαετίας δημιουργία των Cavalera Conspiracy, η οποία αποτέλεσε κι ένα έμμεσο reunion των αδερφών, σε συνεργασία με τον Marc Rizzo (Soulfly, ex- Ill Nino), έφερε ξανά στην επιφάνεια τη λατρεία του Max για το ηχητικό παρελθόν του με τους Sepultura, με το ντεμπούτο “Inflikted” να μου αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις.
Έκτοτε όμως, ο βραζιλιάνος frontman, μπήκε σε μια δίνη μέτριων κυκλοφοριών, των οποίων το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η μουσική στασιμότητα, κάτι που αποδυνάμωσε το status των Soulfly, όπως και το project των Cavalera Conspiracy, ενώ η συχνότητα που συνέχισε να βγάζει album, δεν έβγαλε σε καλό, μιας και το να είσαι υπερπαραγωγικός δε σημαίνει ντε και καλά πως βγάζεις καλό υλικό.
Κι εδώ που τα λέμε, δεν είναι πως ο αγαπητός Max κυκλοφόρησε κακό δίσκο, απλά με λαμπρή εξαίρεση το supergroup των Killer Be Killed, τα σχήματά του έπεσαν σε μια επαναληπτική λούπα, χάνοντας την αίσθηση του ενθουσιασμού κι ενδεχομένως της έκπληξης, κάτι που, τουλάχιστον για τον γράφοντα, υπήρχε μέχρι και το “Dark Ages” των Soulfly, ενώ το προαναφερθέν “Inflikted”, ως πρώτο δείγμα, αποτέλεσε έναν ευχάριστο οδοστρωτήρα, μιας και ήταν μια τίμια back-to-the-roots δουλειά.
Το ξαναζεσταμένο φαγητό όμως και η επανάληψη δομών και ιδεών, με έκανε να βλέπω πλέον επιφυλακτικά την εκάστοτε νέα κυκλοφορία που φέρει το όνομα “Cavalera”, ειδικά όταν στο “αντίπαλο” στρατόπεδο των Sepultura, ο πήχης ολοένα κι ανεβαίνει (με αδιαμφισβήτητη κορυφή το φετινό “Machine Messiah”).
Ξέρω, μακροσκελής η εισαγωγή, αλλά ουσιαστικά αναλύω το σκεπτικό με το οποίο προσεγγίζω το νέο πόνημα των αδερφών Cavalera. Το “Psychosis”, λοιπόν, δεν παρεκκλίνει ιδιαίτερα από τη συνταγή που ακολουθεί το συγκρότημα από τα γεννοφάσκια του, με το “πάρτα-στη-μάπα” thrash του, να σε αρπάζει από το εναρκτήριο “Insane”.
Όλος ο δίσκος ευωδιάζει παλαιούς Sepultura, με τον Iggor να σχίζει τα δέρματα των τυμπάνων του, τον Marc να εξαπολύει riff, τον Nate Newton (μπάσο από το 2013 και μετά και μέλος των Converge) να δίνει μικρές δόσεις γκρούβας και τον Max να φτύνει στίχους, με τον γνωστό του τρόπο, σιγοντάροντας παράλληλα και κιθαριστικά.
Όλα καλά κι όσο ακούς το album, κουνάς κεφαλάκι και γουστάρεις, ενώ η προσθήκη περισσότερων mid tempo στιγμών δίνει μια πουτανιά στη φάση, γυρνώντας γενικά τον ακροατή σε παλιές (καλές) εποχές. Σε σχέση με τα τρία προηγούμενα full length της μπάντας, θαρρώ πάντως πως είναι καλύτερο από τα “Blunt Force Trauma” και “Pandemonium”, οπότε (ίσως) είμαστε σε καλό δρόμο…
Άπαξ λοιπόν και είσαι δηλωμένος Cavalerάκιας, θα γουστάρεις τίγκα με το “Psychosis” και θα αναρωτηθείς για πολλοστή φορά για το πότε θα γίνει το πολυπόθητο (κατ’ εσέ) reunion με τους Sepultura. Εάν έχεις ψιλοαπογοητευτεί από την στασιμότητα του Max, ή τέλος πάντων θεωρείς πως έχουν αλλάξει τα γούστα σου κι ότι τα αυτιά σου έχουν την ανάγκη για κάτι παραπάνω από την πεπατημένη, τότε δε θα ξετρελαθείς με το album. Θα περάσεις καλά, δεν το συζητώ, αλλά ύστερα από 2-3 ακροάσεις, θα το αφήσεις στην άκρη.
Προσωπικά (όχι πως με ρωτάς, αλλά εγώ θα το πω), δεν μπορώ πλέον να ξεχωρίσω στο μυαλό μου τις δουλειές των Soulfly με εκείνες των Cavalera Conspiracy. Ίδιο στιλ, ίδια μέλη (κατά το ήμισυ) και παρεμφερείς συνθέσεις, οι οποίες δε σου μένουν όπως παλιά. Τουλάχιστον, ξέρεις a priori τι θα ακούσεις, κάτι είναι κι αυτό…
686 
