Οι Dubioza Kolektiv έχουν καθιερωθεί στην συνείδηση του ελληνικού κοινού, ως ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σχήματα στο χώρο της ska – punk (αναμιγνύοντας πολλές φορές στοιχεία reggae, electronic, hip-hop και alternative rock στον ήχο τους) και σε κάθε προηγούμενη εμφάνισή τους, το παρόν από πλευράς κόσμου είναι ιδιαίτερα τιμητικό.
Το σαββατόβραδο όμως που μας πέρασε, τα πράγματα δεν έμοιαζαν και τόσο ευοίωνα από πλευράς προσέλευσης. Παρόλο που οι πόρτες άνοιγαν από στις επτά, μέχρι τις εννέα και μισή, ο χώρος του Piraeus Academy έμοιαζε αχανής μπροστά στην αναιμική παρουσία του κόσμου. Δεν υπήρχε βέβαια και κάποιο support, ώστε να λειτουργήσουν λίγο διαφορετικά τα πράγματα και θεωρώ τη συγκεκριμένη επιλογή άστοχη από την παραγωγή (εκτός κι αν ήταν απαίτηση της μπάντας), μιας κι η εγχώρια σκηνή βρίθει από εξαιρετικά σχήματα που θα μπορούσαν άνετα να τους πλαισιώσουν και να συνδράμουν πολλαπλώς.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά και με την παρουσία –ζήτημα- 150 φίλων, οι Dubioza Kolektiv, έκαναν με πομπώδη τρόπο την εμφάνισή τους επί σκηνής, υπό το ηχογραφημένο φωνητικό μήνυμα, μέσω του οποίου έδιναν οδηγίες “άρτιας συμπεριφοράς” για το live της βοσνιακής κολεκτίβας : χορός, τραγούδι, ποτό, απαγορευμένες ουσίες κλπ.
Σιγά σιγά η σκηνή γέμιζε από τύπους με τις κιτρινόμαυρες χαρακτηριστικές εμφανίσεις, με την αρχή να γίνεται από τα δύο ακροβολισμένα decks κι έπειτα προστέθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη (σαξόφωνο, κιθάρα, κλπ), μεταφέροντας αρχικά πλακάτ ανά χείρας πριν πιάσουν τις θέσεις τους, με χιουμοριστικής διάθεσης μηνύματα όπως “applause”, “hey” κλπ. καλωσορίζοντάς μας με άπταιστα (παρότι σπαστά, τύπου “Μπάγιεβιτς”) ελληνικά.
Το τι ακολούθησε; Ένας καταπληκτικός χαμούλης· ένα πολύ όμορφο καλοστημένο πάρτι, που όσοι fan δε βρέθηκαν αναμφισβήτητα έχασαν, ενώ όσοι το έζησαν θα έχουν να διηγούνται. Χορός, τραγούδι, μπίρες, αρκετό ανάλαφρο χτύπημα, έντονη διαδραστικότητα μπάντας και κοινού, δυνατός ήχος και γενικά πάνω από μιάμιση ώρα ακούραστου ska- punk!
Το σαξόφωνο έδινε μοναδικό τόνο στην όλη παρουσία τους, σε σημείο που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, ειδικά στην αρχή του σετ τους και τα “U.S.A.”, “One Μore Τime”, “Tranzicija”, ζέσταναν για τα καλά το κοινό, ενώ στο “ FREE.MP3 (Pirate Bay Song)”, η εισαγωγή τους (πάλι σε άπταιστα), προέτρεπε τους παρευρισκόμενους να κατεβάσουν παράνομα τη μουσική τους από pirate bay…
Το punk εναλλάσσονταν με ska, περνούσε από reggae κι ενίοτε τα metal core γεμίσματα χάιδευαν τα αφτιά μας, τα ατελείωτα ραπαρίσματα και η αστείρευτη ενέργεια που πήγαζε από τη σκηνή μεταδίδονταν στο κοινό που ανταπέδιδε στο έπακρον!
Στα highlights σίγουρα τα εξαιρετικά “Balkan Funk” και “Red Carpet”, αλλά τη βραδιά έκλεψαν οι ντεμί – “ακουστικές” προσπάθειες τους στην ερμηνεία του “I Fought the Law” (των Clash) και η ρομαντική τους πλευρά στο “Can’t Take My Eyes Off You”, αφού κιθάρα και σαξόφωνο είχαν γίνει ένα με τον κόσμο στην αρένα του Piraeus 117 Academy, σε στιγμές που δύσκολα αντικρίζουμε από τέτοιου βεληνεκούς καλλιτέχνες. Η βραδιά, όμως, ήταν τόσο παρεΐστικη, που αν το έχεις, κάνεις άνετα και την υπέρβαση.
Η αλληλεπιδραστικότητά τους με το κοινό κλιμακώνονταν όσο περνούσε η ώρα κι από την οργάνωση ενός ωραίου pit χωρίζοντας τον κόσμο στα δύο (αφήνοντας σαφές μήνυμα για τα εισιτήρια που κόπηκαν, “υπολογίζοντας” 110 άτομα), περάσαμε σε μαθήματα βοσνιακού τάνγκο αλά Dubioza, κάτι ανάμεσα σε συρτάκι και χοροπηδητό.
Παρόλο που έπαιξαν περισσότερο από το συνηθισμένο τους, τη μιάμιση ώρα δηλαδή, κι έχοντας πέσει οι ταμπέλες με τους τίτλους τέλους, οι παροτρύνσεις του κοινού για ένα ακόμα encore, τους “ανάγκασε” να αναμειχθούν ξανά με τον κόσμο, σε ένα επικό φινάλε υπό τους ήχους του “Bella Ciao”.
Όσοι βρέθηκαν πέρασαν υπέροχα, το live δεν έκανε σε καμία περίπτωση κοιλιά και η βοσνιακή κολεκτίβα, άξιζε μέχρι τελευταίας δεκάρας τα χρήματα του εισιτηρίου όσων παρευρέθησαν και ίδρωσαν περίτρανα την κιτρινόμαυρη φανέλα.
Φωτογραφίες: Νικόλας Κοκοβλής
600 
