Πρώτη επίσκεψη των Mother Engine στην Ελλάδα κι ελπίζω όχι η τελευταία.
Διότι, από τη μια, η μέτρια προσέλευση δεν αφήνει περιθώρια για κάποια σχετικά σύντομη επιστροφή τους, από την άλλη όμως, το σχήμα έδωσε ένα εκπληκτικό ινστρουμενταλικό show, το οποίο σίγουρα θα απολάμβαναν όλοι όσοι δεν κατάφεραν να έρθουν, όπως κι όλοι εκείνοι οι φασαίοι που αφήνουν μούσια και βαράνε τατού, αλλά κάνουν τσεκ-ιν μονάχα στους Κλατς.
Παράλληλα, θα έβλεπα (επιτέλους) live και τους 10code, των οποίων το περσινό ντεμπούτο, “Swiftlets”, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και βρίσκει πολύ συχνά τον δρόμο του στο cd-player μου.
Ύστερα από αρκετό καιρό απουσίας από τα συναυλιακά δρώμενα και λογής προβλήματα στην εύρεση νέου drummer, το κουαρτέτο ανέβηκε στην σκηνή του Death Disco στις 21:35 και για περίπου 40 λεπτά παρουσίασαν παλιό και νέο υλικό τους, με την απόδοσή τους να επιβεβαιώνει (και) την στουντιακή τους ποιότητα, αποσπώντας το χειροκρότημα των 50-60 ατόμων που βρισκόμασταν στο χώρο, το οποίο ανά τραγούδι γινόταν ολοένα και πιο ένθερμο.
Προσωπικά, εμμένω στην περιγραφή που τους έχω δώσει από πέρσι (“αν οι Buckcherry έπαιζαν heavy rock”) και χαίρομαι που επιλέχθηκαν για να ανοίξουν το εν λόγω event, μιας και η groovy διάθεσή τους αποτέλεσε ιδανική (και διαφορετική) έναρξη. Σε αναμονή του νέου τους δίσκου λοιπόν…
Από τους Mother Engine περίμενα πολύ συγκεκριμένα πράγματα, έχοντας στο νου πως είναι ένα instrumental group, αλλά τελικά εξέλαβα περισσότερα. Άλλωστε, όταν δε διαθέτεις στίχους και δε συγκαταλέγεσαι σε μια αμιγώς post σκηνή, είναι λεπτή η γραμμή που θα κάνει την εμφάνισή σου ενδιαφέρουσα, ή “απλά οκ”, ή ακόμα και βαρετή.
Το διαστημόπλοιό τους εκτοξεύθηκε στις 22:35 και μέχρι τις 00:00 απέδωσαν άψογα το τελευταίο του πόνημα, “Hangar”, με τέτοιο τρόπο που στο live ακούστηκε ακόμη καλύτερα από ότι στο δίσκο. Λογικό μεν, μιας και ζωντανά, η γκρούβα και η ενέργεια, δεν καλουπώνεται, με αποτέλεσμα οι παρευρισκόμενοι να τιμήσουν μετά το πέρας της εμφάνισής τους, το merch.
Το τρίο από τη Γερμανία, ακροβατεί ανάμεσα στους Monkey3 και τους Karma to Burn, τουτέστιν η μουσική του δεν έχει τα φλοϋδικά στοιχεία των πρώτων, ούτε τον έντονο stoner χαρακτήρα των δεύτερων, με την ψυχεδελική χροιά του να βρίσκεται κάπου στη μέση, κάτι που τους αφήνει περιθώριο στο να παρουσιάσει τον (ξεκάθαρα) 70’s χαρακτήρα του.
Η όμορφη διάθεση του group, ο κόσμος που ήθελε πραγματικά να το δει, ο χαμηλός φωτισμός, ακόμη και η αμηχανία της χαμηλής προσέλευσης, όλα συνέθεσαν μια συναυλία/ ταξίδι, που τίμησε τις space επιρροές των Mother Engine, με μοναδική ατέλεια το ότι δεν ακούστηκε κάτι από τις δύο προγενέστερες δουλειές τους, αν κι εδώ που τα λέμε, δεν χρειάστηκε, μιας κι από μόνα τους, τα τέσσερα μακροσκελή τραγούδια του “Hangar”, αγγίζουν τα 80 λεπτά!
Άκρως trippy εμφάνιση, με όμορφες εναλλαγές στο ψυχεδελικό στοιχείο με το πιο (ας το πούμε) heavy, η οποία ακόμη κι αν γινόταν μπροστά σε δεκαπλάσιο κοινό, την ίδια ατμόσφαιρα θα έβγαζε. Απλά, οι Mother Engine δεν είναι ακόμη “cool” για τον μέσο στονερά, οπότε βρεθήκαμε λίγοι νοματαίοι για να διαδώσουμε τα νέα της εξαιρετικής εμφάνισής τους.
Ελπίζω να τους ξαναδούμε στο μέλλον, διότι κάτι τέτοια ταξίδια τα χρειαζόμαστε!
650 
