Στο δεύτερο άλμπουμ οι Φιλανδοί doomsters συνεχίζουν εκεί που έμειναν με το πάρα πολύ συμπαθητικό “Dead Rising” του 2013, δηλαδή απλό, στεγνό heavy/doom χωρίς νεωτερισμούς και στολίδια.
Και ναι, θα μου πείτε ότι έχουμε πήξει πλέον στο είδος, αλλά αυτό που μετράει στην τελική είναι η ποιότητα, και παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας οι ιερείς του Κενού παραμένουν παραπάνω από ικανοποιητικοί. Σύντομο σχετικά για doom album στα 40 περίπου λεπτά, το ομώνυμο δισκάκι της μπάντας περιέχει 6 τραγούδια (και ένα εισαγωγικό) που προσκυνάνε στους βωμούς των Trouble, St. Vitus, Krux, Lord Vicar αλλά και των αδικημένων Sabbath των 80s, γεμάτα groove, ψυχεδελικά σπασίματα, επικούς heavy καλπασμούς και όμορφα φωνητικά, ιδανικά για όσους αγαπάνε το παλιό καλό αργό και mid-tempo heavy metal.
Είπαμε, πρωτότυποι δεν είναι, αλλά δεν μας πειράζει γιατί είναι απλά πάρα πολύ καλοί σε αυτό που επέλεξαν να κάνουν. Μακριά λοιπόν όσοι ψάχνετε αποκλειστικά νεωτερισμούς, όσοι πιστοί του καθαρού doom/heavy προσέλθετε, πάρτε το ρόφημα της επιλογής σας ανά χείρας, πατήστε play και αυτό που θα ακούσετε μπορεί να μην σας αλλάξει τη ζωή αλλά τουλάχιστο θα σας κάνει να χαμογελάσετε, και πιστεύω πως καμιά φορά αυτό από μόνο του αρκεί.
610 
