Στον βορειοδυτικό τομέα του Μιλάνου, σε ένα ιδιαίτερο club με παράδοση στη φιλοξενία πολλών ονομάτων της σκληρής σκηνής, στο Legend Club, πραγματοποίησε τη μοναδική της στάση η κοινή ευρωπαϊκή περιοδεία των Αυστραλών Voyager και των Γάλλων Uneven Structure.
Τα δύο γκρουπ έκαναν αυτή την δύσκολη απόπειρα προώθησης με πολλούς κόπους και θυσίες, ακολουθώντας οδικά μια κουραστική διαδρομή, συχνά αναχωρώντας απευθείας μετά το πέρας των συναυλιών, όπως έγινε και το βράδυ της εμφάνισης στο Μιλάνο.
Στις εννέα ακριβώς άρχισε η δράση επί σκηνής με καλεσμένους τους Ιταλούς Outer από την Cesena. Το πενταμελές σχήμα ανήκει στην τελευταία φρέσκια γενιά της σύγχρονης ιταλικής prog σκηνής και θα κυκλοφορήσει σύντομα την πρώτη του δουλειά. Οι επιρροές τους αγγίζουν τα πεδία του djent αλλά και περίπλοκου, ακραίου progressive metal, ενώ συνυπάρχουν κι ενδιαφέροντα μελωδικά, αλλά και post rock περάσματα.
Με αφετηρία ονόματα όπως οι ΤesseracT, Periphery, Animals As Leaders αλλά και DreamTheater και Mogwai, οι νεαροί Ιταλοί κατάφεραν να ζεστάνουν ιδανικά το ολιγάριθμο κοινό, εξαιρετικά δεμένοι αλλά και με πάθος και συναίσθημα για μισή ώρα. Κρατούμε τα αυτιά στραμμένα πάνω τους, περιμένοντας το πρώτο τους άλμπουμ.
Setlist:
Verge
Silent warnings
Labyrinthic
Disturbance
Gone/Forgotten
Οι Αυστραλοί Voyager αποτελούν μια ξεχωριστή περίπτωση στον χώρο του σύγχρονου prog metal και αυτό αποδεικνύουν άμεσα και χαρακτηρισμοί όπως “οι Tears For Fears του djent” που τους ακολουθούν συχνά.
Έχοντας επιστρέψει φέτος με το έκτο τους άλμπουμ, με τίτλο “Ghost Mile”, διακρίνουν επιτέλους μια ευρύτερη δικαίωση στο ανάλογο κοινό του χώρου. Μετά από μια χορταστική δίωρη εμφάνιση στο φετινό Prog Power Europe Festival, άρχισαν να καταπίνουν ασταμάτητα ευρωπαϊκά χιλιόμετρα μαζί με τους Uneven Structure.
Στα 45 λεπτά που κράτησε η εμφάνιση των Αυστραλών μοιραία δόθηκε βάρος στο “Ghost Mile” και τα δύο πρώτα τραγούδια του άνοιξαν και το σετ της βραδιάς, τα “Ascension” και “Misery is only company”.
Εκτελεστικά το γκρουπ βρίσκεται σε εκπληκτικό επίπεδο, αληθινή ομάδα με αυτόματη συνεργασία και ζωντανή σκηνική παρουσία που πηγάζει από την ολοφάνερη πραγματικότητα πως διασκεδάζουν πραγματικά να αποδίδουν τη μουσική τους. Ο ήχος τους ήταν ισορροπημένος και διακριτικός, άφηνε αυτό τον απίθανο συνδυασμό, δύναμης, ρυθμού και μελωδίας να αναδεικνύει επιλεκτικά τα χαρίσματα των τραγουδιών.
Αιχμή του δόρατος σε αυτή την υπέρκορη προσφορά εθιστικής μελωδίας και δύναμης, ο Danny, αποτελεί έναν χαρισματικό frontman και εξαιρετικό ερμηνευτή που κουμαντάρει έξυπνα τον ηχητικό χαρακτήρα των Voyager.
Μέσα στα πλαίσια της ιδιαίτερης σχέσης τους με τα χαρακτηριστικά τραγούδια της διαδρομής τους, πέρα από τα πρόσφατα “To the riverside” ,”Ghost mile” , επέστρεψαν στα δημοφιλή “Breaking down”, “Stare into the night”, ενώ μετέτρεψαν το κλασικό πια “Lost” σε ένα ντελίριο χορού με μια εναλλακτική στροφή στο break του τραγουδιού, σκορπώντας τον ενθουσιασμό.
Έκλεισαν μια σπουδαία εμφάνιση με μια καταιγιστική εκτέλεση του επίσης κλασικού “The meaning of I”, αφήνοντάς μας με την προφανή απορία πως αυτό το γκρουπ δεν έχει καταξιωθεί στην ευρύτερη κοινότητα της σκληρής μουσικής.
Setlist:
Ascension
Misery is only company
Breaking down
Stare into the night
To the riverside
Ghost Mile
Lost
Hyperventilating
The meaning of I
Οι Uneven Structure από το Metz της Γαλλίας μετρούν μια δεκάχρονη διαδρομή και φέτος επέστρεψαν δισκογραφικά με το δεύτερο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “La Partition” που διαδέχτηκε το ντεμπούτο “Februus” του 2011. Κάνοντας μια ολοφάνερη προσπάθεια μουσικής εξέλιξης και διαφοροποίησης από το περισσότερο συγκεκριμένο djent ύφος του πρώτου άλμπουμ, οι Γάλλοι διευρύνουν πια το πεδίο τους και σε ambient ηχοτοπία, αφήνοντας κι επιδράσεις από το εναλλακτικό αμερικάνικο metal να οδηγήσουν τη μουσική τους σε νέα πεδία.
Οι ίδιοι δήλωσαν πως αντιλαμβάνεται κανείς απόλυτα το ύφος του “La Partition” όταν το ακούσει να αποδίδεται live από τη μπάντα. Έχοντας ολοκληρωμένη εικόνα μετά το πέρας της εμφάνισης διάρκειας μιας ώρας των Γάλλων, δύσκολα διαφωνεί κανείς.
Οι Uneven Structure του σήμερα είναι ένα πεινασμένο συγκρότημα που μοιάζει να οικοδομεί την προσωπικότητά του πάνω στη σκηνή στη διάρκεια του live. Έχοντας ένα εξαιρετικό άλμπουμ πολλών διαφορετικών διαθέσεων, κι ενώ είναι απίστευτα δεμένοι, αρπάζουν τον θεατή από το λαιμό και δεν τον αφήνουν στιγμή να επιστρέψει στο εξωτερικό περιβάλλον.
Οι μεταβολές στα συναισθήματα και στα ηχοχρώματα έρχονται με μια ταυτόχρονη εικόνα αφοσίωσης από τους πρωταγωνιστές, μαζί με τον εξαιρετικό συντονισμό τους, βυθίζονται και προσωπικά στις μεταστροφές των ήχων ζώντας τα τραγούδια.
Με τον ερμηνευτή Matthieu Romarin να παρασύρει το κοινό σε εκρήξεις χάους ή να κατευνάζει τα πνεύματα σε μελωδικά, νοσταλγικά περάσματα, το σχήμα απέδωσε κολασμένα τα πρώτα επτά τραγούδια του “La Partition”, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο να επιμείνει σε αυτό, και έκλεισε τη σπουδαία του εμφάνιση με τα τρία πρώτα τραγούδια του “Februus”.
Περίπου στο μέσο του live, οι εντάσεις στον ήχο έμοιαζαν να τους δημιουργούν προβλήματα. Κάποια στιγμή ο Matthieu κατέβηκε στον ηχολήπτη και οι ενοχλήσεις εξομαλύνθηκαν σημαντικά ως το τέλος, που βρήκε το ολιγάριθμο κοινό να τους αποθεώνει, καθώς έδωσαν με ψυχή και σώμα τη δική τους μετάφραση στο στουντιακό υλικό τους.
Setlist:
Alkaline throat
Brazen tongue
Crystal teeth
Incube
Succube
Funambule
The bait
Awaken
Frost
Hail
photos: Γιώργος Γεωργίου
668 
