Να που η ζωή επιφυλάσσει ακόμη εκπλήξεις.
Μετά από τις απαραίτητες ακροάσεις του δίσκου, έψαξα στο διαδίκτυο τις απαραίτητες πληροφορίες για τους Wildestarr ώστε να γράψω αυτήν την κριτική. Και έτσι λοιπόν ο τραγουδιστής με την τσιριχτή φωνάρα βγαλμένη από την δεκαετία του 80, προέκυψε τραγουδίστρια και εγώ δεν πήρα χαμπάρι…
Ο πυρήνας της μπάντας λοιπόν αποτελείται από ένα ζευγάρι και στη ζωή, τον Dave Starr που κάποτε έπαιζε μπάσο στους Vicious Rumors και τους Chastain, που τώρα αναλαμβάνει και τις κιθάρες, και την London Wilde στα φωνητικά (Quiz για δυνατούς λύτες το πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας). Τη σύνθεση συμπληρώνει αυτή την περίοδο ο John Foster στα τύμπανα, και αισίως οι Wildestarr έφτασαν στον τρίτο δίσκο τους με το Beyond The Rain.
Η μουσική, η όλη προσέγγιση και το στυλ είναι στην κυριολεξία αγκυροβολημένα στη δεκαετία του ‘80 και συγκεκριμένα στο heavy/power/prog metal που ευδοκίμησε στα τέλη της. Βλέπε Crimson Glory, Queensryche (ΟΚ, στο λιγότερο εγκεφαλικό), Lethal, Chastain αλλά και Judas Priest.
Δυνατά και πιασάρικα ρίφ και αρκετό γκάζι χαρακτηρίζουν τις συνθέσεις που επί το πλείστον είναι απλές και straight-to-the-point και έξυπνα δομημένες γύρω από τη φωνή της Wilde, για να κρύψουν συν τοις άλλοις και την απουσία των κιθαριστικών σόλο.
Η φωνή χωρίς να είναι τίποτα το συγκλονιστικό ερμηνευτικά είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή, χτυπώντας κόκκινα δεξιά και αριστερά με άνεση, και αρκετή δόση τρέλας, με επιρροές από Midnight, King Diamond, ιδίως στο Undersold, ενώ σε κάποιες στιγμές βγάζει επιθετικότητα που εντυπωσιάζει, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για γυναίκα.
Στην μπάντα πάντως πάνε πολύ τα λίγο πιο μάγκικα κομμάτια, σαν το Down Cold με την αλήτικη χροιά και την μπαλάντα Crimson Fifths που ποζερίζει πονηρά.
Παρόλο που η λογική επιτάσσει την κριτική στο ξαναπαιγμένο που επέλεξε να παίξει η μπάντα, όποιος έχει βιώματα στα μουσικά είδη που αναφέραμε θα χαμογελάσει σίγουρα και θα γουστάρει την ακραία φωνάρα της Wilde. Το δια ταύτα είναι ότι ο δίσκος είναι τόσο κολλημένος στο παρελθόν που το γυρνάει με κάποιο τρόπο σε πλεονέκτημα, ξυπνώντας μνήμες και αγγίζοντας, ξύνοντας, ευαίσθητες χορδές.
513 
