Οι Φινλανδοί Circle έχουν κυκλοφορήσει τόσα πράγματα που μπερδεύεσαι στο μέτρημα και το κρυφτούλι που παίζουν στο διαδίκτυο δεν βοηθάει. Ο ηγέτης τους, Jussi Lehtisalo, μιλάει στον Δημήτρη Μαρσέλο και σκιαγραφεί τη σιλουέτα της μπάντας εν όψει της εμφάνισής τους στο Fraternity of sound.
-Καλησπέρα, Jussi! Αν και κάποιος θα μπορούσε να χαθεί στον κατάλογο των κυκλοφοριών σας, οι Circle έχουν κολλήσει για τα καλά στο underground. Αν και λόγω της θέσης μου στο rockway.gr είχα την τύχη να συναντήσω τη μουσικής σας, θα μπορούσες εν συντομία, να πας πίσω στο ξεκίνημα σας και να παρουσιάσεις τους Circle σε όσους δεν σας γνωρίζουν;
Ξεκινήσαμε τους Circle με φίλους στις αρχές του ’90. Ήμουν ενθουσιασμένος με την υπνωτική και μονότονη μουσική τότε. Άκουγα μινιμαλιστικές εναλλακτικές μπάντες σαν τους Loop, Fury Things, Spacemen 3, Godflesh, όπως και κάποιες “κατεστραμμένες” μπάντες του grunge σαν τους Mudhoney, Soundgarden, Nirvana και Screaming Trees. Όμως οι Led Zeppelin ήταν πάνω από όλους. Μου άρεσαν επίσης και διαφορετικά πράγματα όπως οι Cardiacs, My Dad Is Dead, Philip Glass’s Einstein on the Beach, Roy Harper και τραγούδι “Red Hot Woman” των Revelons. Αυτές ήταν κάποιες από τις επιρροές μου. Τα πρώτα χρόνια (1991-1992) παίζαμε ως ένα θυμωμένο τρίο, αλλά σύντομα μετατραπήκαμε σε σεξτέτο και η μουσική έγινε επικότερη (1993-1996). Μετά από διάφορες αλλαγές στη σύνθεση μας, ξαναγυρίζουμε σαν σεξτέτο και η υπνωτική μονοτονία έχει γίνει πιο απρόβλεπτη και διασκεδαστική.
-Προσπαθώντας να βρω πληροφορίες για τους Circle, δυσκολεύτηκα αφού η παρουσία σας στο διαδίκτυο δεν είναι πολύ έντονη. Μάλλον είστε μπάντα που μαθαίνεται από στόμα σε στόμα. επικεντρωνόσαστε στο να κάνετε καλή μουσική και αφήνετε τα υπόλοιπα στην τύχη;
Πάντοτε είχαμε δυσκολίες στην προώθηση της μπάντας, άσε που πιστεύω πως τα ενδιαφέροντα πράγματα είναι συνήθως κρυμμένα. Προσπαθούμε να κρατάμε εαυτούς κρυμμένους και να κάνουμε την ανακάλυψη, όσο το δυνατό δυσκολότερη. Ήταν πολύ εύκολο στα 90s και στη δική μας περίπτωση ακόμη είναι.
-Έχετε ένα νέο album εκεί έξω που ονομάζεται “Terminal”. Ο τίτλος με ανησυχεί λίγο. Ακούγεται σαν τερματικός σταθμός. Υπάρχει κάποιο ενιαίο θέμα πίσω από τη μουσική;
Η σκέψη της παραίτησης έχει περάσει από το μυαλό μου τα τελευταία χρόνια, αλλά ευτυχώς ο πατέρας μου με μετάπεισε. Θα ήμουν πολύ ηλίθιος να παρατήσω τη χαρά και την ευχαρίστηση του να παίζω για πάντα με ανθρώπους που αγαπώ.
-Το στιλ σας είναι κάπως πειραματικό και ψυχεδελικό και από κάποιους αποκαλείται trance rock. Ποια ήταν η έμπνευση που σε οδήγησε να έχεις τέτοιου είδους προσέγγιση στην τέχνη;
Το απίθανο θέαμα των Γάλλων Urban Sax στο Pori Jazz Festival της γενέτειρας μου, το 1984 και το 1990 ήταν σίγουρα ένας από τους λόγους που με έκανε να επικεντρωθώ στην πιο καλλιτεχνική μεριά του θέματος.
-Χρησιμοποιείτε τη μητρική σας γλώσσα σε πολλές από τις κυκλοφορίες σας, παρόλο που δεν είναι γενικώς αποδεκτή ροκ γλώσσα, και μάλιστα έχετε εφεύρει και μια δική σας. Στα Μερονιακά λοιπόν, τραγουδάτε στο album “Meronia”. Πιστεύεις πως οι λέξεις και η σημασία τους δεν είναι σχετικά όταν μιλούμε για μουσική;
Χρησιμοποιούμε Μερονιακά για να εκφράσουμε το υποσυνείδητο και νεκρά διαστήματα μεταξύ των λέξεων. Όταν χρησιμοποιούμε Φινλανδικά, συνήθως αναπτύσσουμε δική μας γραμματική, κάτι σαν το απόλυτο αρχέτυπο της γλώσσας. Όταν χρησιμοποιούμε Αγγλικά, είναι συνήθως πιο προσιτή η γραμματική.
-Επισκέπτεστε την Ελλάδα για πρώτη φορά για να παίξετε στο Fraternity of Sound Festival. Έχεις ξαναβρεθεί στη χώρα μας; Τι έχεις ακούσει για τους ροκάδες εδώ;
Ήμουν στην Κρήτη στα τέλη των 70s. Επίσης, έχω γνωρίσει πολλούς ενθουσιώδης Έλληνες μεταλλάδες στο Keep It True festival στη Γερμανία και έχω ανταλλάξει δίσκους με κάποιες ελληνικές εταιρίες. Δεν έχω έρθει ποτέ στην Αθήνα και χαίρομαι πολύ για αυτό το ταξίδι. Ο Γιώργος Λάνθιμος και οι ταινίες του είναι το τελευταίο ελληνικό πράγμα με το οποίο είχα επαφή.
-Το alter ego σου, οι Pharaoh Overlord παίζουν και αυτοί στο festival. Συνδυάζετε συχνά τις εμφανίσεις των δυο συγκροτημάτων; Είναι περίεργο να παίζεις με άλλη μπάντα σε ένα διάστημα μικρότερο των 24 ωρών;
Οι Circle και οι Pharaoh Overlord έχουν παίξει παρέα σε φεστιβάλ πολλές φορές. Οι συνθέσεις είναι ίδιες. Οι ρόλοι μας αλλάζουν. Οι Circle είναι ακριβείς και ενεργοί, ενώ οι Pharaoh Overlord παλαιομοδίτες και αμετακίνητοι.
-Πολλές φήμες έχουμε ακούσει για τις εμφανίσεις των Circle. Πώς θα περιέγραφες εσύ μια συναυλία σας;
Θεατρική ερμηνεία και εμπνευσμένο παίξιμο που ακροβατεί μεταξύ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού και στατικής απλότητας.
-Ποια συναυλία που έχεις δει δεν θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη σου και γιατί;
Θα πρέπει να αναφέρω τρεις! Grateful Dead στην Santa Clara το 2015, που ήταν η τελευταία ευκαιρία να δω τους αγαπημένους μου επί σκηνής, Loop στο Roadburn το 2014 όταν επιτέλους κατάφερα να δω το είδωλο μου σε απόσταση δέκα μέτρων, και Magma στο Pori το 2004, οι οποίοι ήταν μια συναυλιακή εμπειρία που άλλαξε τη ζωή όσων ήταν εκεί με τέτοιον τρόπο που μόνο μια καλή ερμηνεία μπορεί να κάνει.
-Αν επέλεγες ένα μέρος για μια μαγική συναυλία Circle, που θα ήταν αυτό;
Στο Marquee Club.
-Αν μπορούσες να επικοινωνήσεις με εξωγήινους πληθυσμούς, ποιο θα ήταν το πρώτο σου μήνυμα; Ποιο album από τη συλλογή σου θα τους έστελνες σαν ένδειξη φιλίας;
“Μπορείτε να με πάτε να φάω σε ένα από τα εστιατόρια σας;” και θα τους έστελνα το “Future Games” των Fleetwood Mac.
327 
