EXHUMED: “Death Revenge”

Οι death grindcorers Exhumed επιστρέφουν με μια από τις πιο απαιτητικές δουλειές τους και συνάμα μια από τις πιο ολοκληρωμένες.

Πιστοί στον ήχο τους, αλλά με περισσή έμπνευση, ντύνουν μουσικά μια σειρά αληθινών γεγονότων που έλαβαν μέρος στη Σκωτία τη δεκαετία του 1820!

Πιο συγκεκριμένα, το “Death Revenge” ασχολείται με μια σειρά φόνων, όπου τα πτώματα των θυμάτων πωλούνταν σε ανατόμους της εποχής για μελέτη… Ε, πιο ταιριαστό concept δε νομίζω πως θα μπορούσαν να βρουν οι καλιφορνέζοι φίλοι μας και το σημαντικότερο είναι πως το αποδίδουν άψογα, μπολιάζοντας τις “πάρτα-στη-μάπα” συνθέσεις τους με την κατάλληλη ατμόσφαιρα, κάνοντας ενίοτε τον ακροατή να νιώθει πως όντως βρίσκεται σε ένα νεκροταφείο, κατά τη διάρκεια κάποιας παράνομης εκταφής, με τη βρώμα και τη δυσωδία να σου σπάει τη μύτη.

Το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, εύλογα, είναι καταιγιστικό, με τους Exhumed να δείχνουν ορεξάτοι και ώριμοι. Σκεφτείτε πως στο album (πέρα από δύο intro) υπάρχει κι ένα 7λεπτο instrumental (“The Anatomy Act Of 1832”), το οποίο βοηθάει στο χτίσιμο της προαναφερθείσας ατμόσφαιρας, ενώ τα riff του δίσκου δεν είναι αποτέλεσμα ενός φασαριόζικου αχταρμά, με τα περισσότερα να σου καρφώνονται (χεχ…) στο μυαλό!

Αβυσσαλέες και καλοδουλεμένες συνθέσεις, οι οποίες διηγούνται μια μακάβρια ιστορία, με τους Exhumed να παραδίδουν ένα από τους πιο απολαυστικούς δίσκους του ιδιώματος και της καριέρας τους. Απαραίτητο άκουσμα για τους απανταχού κάφρους εκεί έξω, που προτιμούν το πτώμα τους ζεστό και την μπίρα τους κρύα…

Highlights: “Defenders of the Grave”, “Lifeless”, “Dead End”, “Night Work”, “A Funeral Party”, “The Anatomy Act Of 1832”, “Incarnadined Hands”

486

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1393 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.