Σίγουρα όταν ψάχνεσαι για stoner rock μπάντες το μυαλό σου δεν θα πάει εύκολα στην Ρουμανία.
Δε θα πάει και με το δίκιο σου κιόλας, γιατί δεν θα βρεις και πολλά. Κι όμως οι συμπαθέστατοι Roadkillsoda κυκλοφορούν αισίως την πέμπτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, που φέρει τον τίτλο “Mephobia” και ίσως καταφέρει να στρέψει τα βλέμματα αρκετών προς Ρουμανία μεριά.
Οι χαμηλές συχνότητες και τα επαναλαμβανόμενα riff σίγουρα δίνουν έναν χαρακτήρα stoner rock στην μπάντα. Αυτό όμως που το κάνει να ξεχωρίζει είναι οι alternative / grunge επιρροές που είναι διάχυτες τόσο στα φωνητικά όσο και στην δομή των κομματιών. Το καλό με αυτό είναι ότι δεν ξέρεις τι να περιμένεις από τις συνθέσεις ανά πάσα στιγμή. Δεν μπαίνεις σε ένα καλούπι καθώς οι αλλαγές ρυθμών και ύφους σε κρατάνε σε συνεχή εγρήγορση.
Τι γίνεται όμως με τις συνθέσεις; Γιατί καλά όλα τα παραπάνω αλλά το θέμα είναι αν υπάρχει στα τραγούδια η απαιτούμενη έμπνευση που θα σε κερδίσει. Ο πλουραλισμός που υπάρχει σίγουρα δεν σε αφήνει ασυγκίνητο και μπορεί κάποια κομμάτια να σε κερδίσουν αρχικά περισσότερο (“Bipolar”, “Legless”) αλλά σιγά σιγά και ακούγοντας τον δίσκο καταλαβαίνεις ότι δεν είναι και πολλά αυτά που θα απορρίψεις στο τέλος. Θα βρεις 60’s – 70’s solos, 90’s ρεφρέν, 00’s γκρουβιές και όλα αυτά καλυμμένα με μια ακατέργαστη παραγωγή, χωρίς γυαλάδες.
Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός ότι υπάρχει μια διαρκής up-tempo κατάσταση, ένα συνεχές γκρουβάρισμα, που κατατάσσει το “Mephobia” στους άκρως χορευτικούς δίσκους και δύσκολα θα σε κουράσει. Επίσης, να αναφέρω ότι παρά το γεγονός ότι ο δίσκος έχει αξιόλογες συνθέσεις από την αρχή μέχρι το τέλος, δυσκολεύομαι να καταλήξω στο κομμάτι που θα με κάνει να εκπλαγώ, το χιτάκι που λέμε. Οπότε μην ψάχνετε για λαγούς με πετραχήλια από την αρχή και απλά ακούστε όλο το album με την ίδια προσοχή για να βρείτε το δικό σας χιτάκι.
Δεν ξέρω αν το “Mephobia” θα καταφέρει να βάλει τους Roadkillsoda στα μεγάλα σαλόνια τους stoner αλλά σίγουρα θα καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον αρκετών όσων ασχολούνται με το είδος. Αξίζει σίγουρα μια ευκαιρία, και δύο μη σου πω.
528 
