Ανέκαθεν στην σκιά των Evergrey και των Leprous (αμάν πια, πάλι αυτοί;), το κουϊντέτο από την Uppsala της Σουηδίας που ίδρυσε ο (πρώην drummer των Mayadome, νυν τραγουδιστής και κιθαρίστας) Teddy Moller δεν λέει να το βάλει κάτω και συνεχίζει τις προσπάθειές του για αναγνώριση στους prog κύκλους κυκλοφορώντας το έβδομό του album, “Strife”.
Το μουσικό παρελθόν της μπάντας ίσως να μην είχε κάτι το ιδιαίτερο να πει σε ακροατές που κάθε άλλο παρά φανατικοί είναι με το progressive metal των ημερών μας (τυγχάνω ένας από αυτούς με μεγάλη επιφυλακτικότητα προς τα σύγχρονα – κακώς αποκαλεσθέντα – prog τεκταινόμενα), αν και ίσως αυτό που τους κράτησε στο underground είναι μάλλον το κατεστημένο της υπερπροσφοράς των καιρών μας και με δεδομένο ότι οι δουλειές τους δεν ήταν δα και τόσο κακές, έχουν ακουστεί πολύ χειρότερα πράγματα υπό την αιγίδα του όρου “prog metal”.
Αυτό που κατέληξα πάντως είναι ότι με το “Strife” οι Loch Vostok πρέπει να λάβουν την όποια δημοσιότητα τους αναλογεί. Το album είναι ένα δυναμικότατο δείγμα “εξτρεμιστικού” πολυσχιδούς metal, που αναμειγνύει τη μελωδικότητα και την προοδευτικότητα με μια πεντανόστιμη death ακρότητα που τη συναντάς σε μπάντες όπως οι Omnium Gatherum.
Στο “Strife” οι Loch Vostok δίνουν έμφαση στην τραγουδοποιΐα και η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνουν σε υψηλό ποσοστό, ισορροπώντας ανάμεσα στο να ακουστούν αρκούντως prog (που προφανώς είναι και σαν μουσικοί, βιρτουόζοι εμφανώς) αλλά και άμεσοι / ταυτοποιήσιμοι με τον ακροατή, ένα κριτήριο που χωλαίνει το 99% των ανάλογων σχημάτων. Η εκτελεστική δεινότητά τους είναι απροκάλυπτη και οι ιδέες τους ηχούν εντυπωσιακές, είτε στα κιθαριστικά μέρη (που στις δομές τους φλερτάρουν φυσικά με τους πνευματικούς προαναφερθέντες μέντορές τους αλλά στα solo οι Moller και Niklas Kupper είναι εντυπωσιακοί), είτε στην απόδοση των Lawrence Dinamarca (drummer – σπέρνει κυριολεκτικά) και Jimmy Mattsson (μπάσο), ενώ highlight του “Strife” θεωρώ πως είναι η ερμηνεία του Moller στα φωνητικά η οποία είναι υποδειγματική.
Πολύ καλό το “Babylonian Groove” και το “πιο Leprous ψοφάς” “Cadence”, το death metal αισθητικής “Ventilate”, εξαιρετικά τα “Summer”, “Consumer” και “Expiry Date of the Soul of Man” (μικροί αυτοτελείς ύμνοι) και τα βαριά mid tempo όσο και λυρικά “Forever” και “Purpose”.
Γενικώς το νέο album των Loch Vostok (με το όνομα να παραπέμπει σε μια υποθαλάσσια λίμνη στην Ανταρκτική) είναι μια πάρα πολύ καλή πρόταση στο ταλαιπωρημένο από τη φλυαρία σώμα του progressive. Σπουδαία άκρως σύγχρονη παραγωγή, υψηλό συνθετικό επίπεδο (αν και ενορατικά η σκέψη ότι στο άμεσο modern metal θα ήταν ικανοί να παράγουν αριστουργήματα δεν λέει να φύγει από το κεφάλι μου), συναισθηματικότητα και δύναμη σε ομοιογενές μείγμα και καλαισθησία στο artwork. Δεν νομίζω να απογοητεύσει κάποιον φίλο του ιδιώματος και ίσως να μπορεί να κερδίσει ακροατές άλλου μουσικού προφίλ. Πολύ καλό.
http://lochvostok.com/
https://www.facebook.com/lochvostok
674 
