Μπάντα – θεμελιωτής ολόκληρου ιδιώματος οι νορβηγοί Enslaved, εδώ και μια 25ετία δεν σταμάτησαν ποτέ να επαναπροσδιορίζουν το ιδιόρρυθμο black metal τους, το οποίο αποκλήθηκε με πολλούς όρους για να μπορέσει, χάριν συνεννοήσεως, να χαρακτηρίσει τη μουσική τους.
Viking, pagan, epic, ορολογίες που επισυνάφθηκαν με το όνομά τους αλλά αυτό δεν λέει και πολλά για τους κυρίους Ivar Bjornson (κιθάρες, keyboards) και Grutle Kjellson (μπάσο, φωνητικά) μιας και το δεδηλωμένο χαρακτηριστικό της μουσικής των Enslaved ήταν η προσωπικότητα και η μουσική αξιοπρέπεια, απέχοντας μονίμως από τη μετριότητα και εξελισσόμενοι διαρκώς, πάντα σε metal ηχητικά πλαίσια.
Κάτι που συμβαίνει ως έναν βαθμό και στο νέο, 14ο τους album που τιτλοφορείται απλά “E”. Σε ένα σύνολο που progressiv-ίζει σε απόλυτο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν τους, δείχνοντας μας μια καινούργια πτυχή συνθετικά. Και εξηγούμαι.
Για μια ακόμη φορά οι Leprous κάνουν την εμφάνισή τους ως επιρροή σε πολλά σημεία (“Storm Son”, “Sacred Horse”), δείγμα της επιδραστικότητάς τους κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας που διανύουμε, με τα στοιχεία που αφομοιώνονται από τους Enslaved να προσωποποιούνται μέσω του εξαιρετικού drumming του Baard Kolstad και της ενστέρνισης της τεχνοτροπίας του Einar Solberg από τον Kjellson στα καθαρά φωνητικά του (στα growls του είναι το σύνηθες πανίσχυρο λαρύγγι που όλοι γνωρίζουμε).
Από την άλλη μεριά οι Enslaved δείχνουν μάλλον επιτήδευση (με το στανιό, στη δημοτική) στη συρραφή των ετερόκλητων επιρροών και της προσωπικότητάς τους που στοιχειοθετούν το συνθετικό ποιόν του “Ε”, προσανατολίζοντας τη μουσική σε ηχοτόπια που θα μπορούσες να συναντήσεις σε δουλειές των Amorphis (όλων τους των περιόδων), των πρώιμων Dark Tranquillity (“The River’s Mouth”, “Axis Of The Worlds”) ή των Ansur (το σαξόφωνο στο επιλογικό “Hiindsiight” με παρέπεμψε από το πρώτο δευτερόλεπτο στους σπουδαίους prog συμπατριώτες τους) αλλά σίγουρα η αίσθηση ότι ακούς Enslaved είναι πανταχού παρούσα ισχυροποιώντας τη διαπίστωση ότι τουλάχιστον συνθετικά, παραμένουν αυθεντικοί. Η μεγάλη διάρκεια των έξι μόλις κομματιών που τους δίνει τη δυνατότητα να απλώσουν τις ιδέες τους λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι και ο πειρασμός του “next” έκανε την εμφάνισή του αρκετές φορές.
Καταπληκτικός ο ήχος που επετεύχθη στα studio, πολυφωνική αλλά όχι χαώδης παραγωγή με διακριτική αλλά καθοριστική χρήση πλήκτρων / εφέ και άρτιες εκτελέσεις από πεπειραμένους μουσικούς. Συνολικά το “E” είναι μια άνω του μετρίου αξιοπρεπής δουλειά αλλά δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκα, ίσως για το λόγο ότι περίμενα ένα αριστούργημα, κάτι που δεν συμβαίνει. Θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα μεταβατικό album, σαν ένα μετέωρο mode ανάμεσα στις συμπληγάδες των τάσεων που επιφέρουν την καλλιτεχνία. Το ερώτημα “prog ή viking” μάλλον δεν έχει απαντηθεί ακόμη και αυτή η αμηχανία είναι το στίγμα του album αυτού. Ημιτονοειδές και ολίγον κυκλοθυμικό άκουσμα.
http://enslaved.no/
https://www.facebook.com/enslaved
1095 
