Squalus: a genus (the type of the family Squalidae) of sharks originally comprising all the known sharks but now restricted to various typical dogfishes (Merriam-Webster dictionary).
Κοινώς , το γνωστό σκυλόψαρο.
Επιμένει στον θαλάσσιο κόσμο λοιπόν το γκρουπ, που αποτελείται από πρώην μέλη των γνωστών Giant Squid, σε αντίθεση όμως με την πολύχρωμη ωκεάνια περιπέτεια του “The Ichthyologist” εδώ έχουμε ένα αγριεμένο και σκοτεινότερο concept album που ασχολείται αποκλειστικά με την “μηχανή που τρώει”, τον καρχαρία.
Η θεματολογική στροφή προφανώς επηρεάζει και την μουσική του τρίου (κουαρτέτου;) αφού ο πληκτράς Andy Southard χρωματίζει μεν με το γνωστό prog στιλ του κάθε πτυχή του ήχου της μπάντας, αλλά ο Aaron John Gregory εγκαταλείπει την κιθάρα του για το μπάσο, κάνοντας ντουέτο δίδυμης παραμορφωμένης επίθεσης με τον δεύτερο(;) μπασίστα Bryan Ray Beeson και σκορπάνε ισοπεδωτικά sludge grooves όπως στο “Flesh, Bone, and Rubber” και “Town Meeting”, διασκευάζουν το βασικό θέμα του Jaws στο “Swim, Charlie, Swim” και παρέα με τον ντράμερ Zack Farwell ξυπνάνε μνήμες ενός άλμπουμ που ονομαζότανε “Remission” κάποιων Μαστόδοντων, ενώ στα κομμάτια παρεμβάλλονται samples από ταινίες και μαρτυρίες πραγματικών περιστατικών όπως το μακάβριο “Jack the Ripper” και η εφιαλτική ιστορία του “The USS Indianapolis”, ό,τι πρέπει δηλαδή για όσους πάσχουν από θαλασσινής φύσεως φοβίες.
Αρκετά πιο λιτό και σκοτεινό, όπως προαναφέραμε, σε σχέση με την προηγούμενη μπάντα τους, το sludge του “The Great Fish” παραμένει προοδευτικό και μια καλή σύγκριση είναι να το πεις το γήινο ξαδελφάκι των διαστημικών Ufomammut, όσο γήινα θεωρούνται βέβαια τα μαύρα ωκεάνια βάθη.
Μια καλοδουλεμένη και πρωτότυπη κυκλοφορία από παίκτες “εγγύηση”, δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό σε αυτό το άλμπουμ, φίλοι των Giant Squid, των παλιών Mastodon και του ψαγμένου groove γενικότερα ακούστε το οπωσδήποτε, μιλάμε χωρίς αμφιβολία για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
521 
