Όταν έχεις πάρει το όνομά σου από τραγούδι των Corrosion of Conformity, είναι δεδομένο πως διαθέτεις μια southern αισθητική στον ήχο σου.
Βέβαια, οι Diablo Blvd, στο τέταρτο full length τους, δεν ακούγονται όπως στο προ 8ετίας ντεμπούτο τους. Έχοντας αφουγκραστεί την παροδική ανάγκη του κοινού για κάτι πιο απλοϊκό, φρόντισαν να ξεφύγουν από τις heavy νόρμες του ιδιώματος κι αντί να εξελιχθούν σε κάτι βαρύ, ασήκωτο και λασπώδες, μετουσιώθηκαν σε κάτι εύπεπτο και groovy, ούτως ώστε να αποτελέσουν την εξαίρεση στον κανόνα.
Το “Zero Hour” είναι ένα album που θα ακούσεις μονορούφι, όντας ένα ευχάριστο διάλειμμα από τα συνήθη southern metal σχήματα, αναμιγνύοντας τους The Cult με τους Sahg και τους Corrosion of Conformity με τους Volbeat.
Για όλους έχει ο μπαξές, μιας και το κουιντέτο από το Βέλγιο, επιλέγει να μπολιάσει την “keep it simple” λογική του με μουσικές αναφορές από όλο το φάσμα του σύγχρονου ήχου, με τον ακροατή να συναντά από doom στοιχεία, μέχρι και industrial.
Αυτό όμως που αναβλύζει κυρίως από το “Zero Hour” είναι μια ευχάριστη γκρούβα, η οποία κάνει το δίσκο πολύ ευχάριστο, αλλά ευτυχώς, όχι και μονοδιάστατο. Δε θα αλλάξει κάτι στη βιομηχανία, αλλά θεωρώ πως τέτοιες δουλειές είναι απαραίτητες για να ισορροπήσει η συνεχόμενη εν δυνάμει εναπόθεση τεστοστερόνης στα τάστα της κιθάρας των απανταχού μουσάτων χαρντροκάδων.
Αν οι Χ (όπου Χ βάλε μια οποιαδήποτε heavy southern desert psychedelic stoner metal μπάντα) είναι το μουσικό σου Jack Daniel’s, τότε οι Diablo Blvd θα αποτελέσουν την μπίρα με την οποία θα το σβήσεις. Απλά, ξάστερα κι ωραία.
603 
