Το πρώτο ραντεβού με τον Kiwanuka είχε δοθεί το καλοκαίρι, στα πλαίσια του Release Festival, αλλά δεν ήταν γραφτό να τον απολαύσουμε τότε, ελέω ασθένειας του Jamiroquai και ακύρωσης εκείνης της μέρας.
Ίσως και καλύτερα, μιας και η επιλογή ενός κλειστού χώρου ταιριάζει καλύτερα με την μελωδική – ακουστική προσέγγιση του Kiwanuka στην μουσική.
Στις 20:30, με τον χώρο να έχει ήδη αρκετό κόσμο, εμφανίστηκαν επί σκηνής οι Blue Square, αποτελούμενοι από την τραγουδίστρια, μια κιθάρα, ένα μπάσο και την ψυχή του συγκροτήματος που χειριζόταν ένα mac (και το drum machine υποθέτω) στο κέντρο της σκηνής.
Χωρίς να έχω ακούσει υλικό τους στο παρελθόν, η πρώτη αίσθηση που μου έδωσαν ήταν θετικότατη, θυμίζοντάς μου αρκετά το ύφος των Portishead. Η μουσική τους είναι ένα μίγμα από trip-hop, με επιρροές από soul, funk αλλά και swing, με την ταξιδιάρικη αίσθηση να υποβόσκει πάντα.
Εξαιρετική η φωνή της τραγουδίστριας, δεμένος ήχος, πολύ καλή η παρουσία τους γενικά, ακόμη κι αν ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε και τρομερά ζεστά, παρά μόνο με χαλαρό χειροκρότημα. Αποχώρησαν από την σκηνή μετά από 30 λεπτά, και προσωπικά ευχαρίστως θα τους ξαναέβλεπα…
Περνώντας η ώρα, κι όσο παρατηρούσα τα 2 drum set που ήταν στημένα στη σκηνή και τον σχετικά ανάμικτο κόσμο, με την πλειοψηφία ηλικιακά να είναι άνω των 30, το Gazi Music Hall γέμισε. Όχι ασφυκτικά (θυμάστε τους Editors στον ίδιο χώρο;), έχοντας ο καθένας μια σχετική άνεση κινήσεων, αλλά όσο γεμάτος πρέπει να είναι ένας χώρος.
Και στις 22:30 ακριβώς, όπως έλεγε το πρόγραμμα, ο Άγγλος εμφανίστηκε, με το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα.”Cold Little Heart”, προσωπικό αγαπημένο, σε πλήρη σχεδόν δεκάλεπτη εκτέλεση. Ονειρώδης εισαγωγή, και με το καλησπέρα συνειδητοποιώ ότι η φωνή του δεν έχει ανάγκη από επεξεργασία στο studio για να σε μαγέψει (όπως μεγάλο μέρος των τραγουδιστών του σήμερα που το autotune πάει σύννεφο), αλλά δίνει την ίδια θέρμη και στο live.
Τολμηρή η συνέχεια, με την μεγαλύτερη επιτυχία του “One More Night” να ακολουθεί, “καίγοντας” νωρίς τα ραδιοφωνικά hit (που αποτελεί δείγμα αυτοπεποίθησης κατ’ εμέ) και το κοινό να ανταποκρίνεται πολύ θερμά. Ένα κοινό που λίγα τραγούδια μετά, αντέδρασε στο κάλεσμα του Kiwanuka να συνοδεύσει με παλαμάκια το “Black Man In A White World”, σε μια εκτέλεση λίγο πιο γρήγορη και ξεσηκωτική από την κανονική, χαρίζοντας μια από τις κορυφαίες στιγμές τις συναυλίας.
Στην δισκογραφία του καλλιτέχνη υπάρχουν πολλές ακουστικές στιγμές (ειδικά στο πρώτο album), οι οποίες δημιούργησαν μια διαφορετική, χαλαρή ατμόσφαιρα στο μέσο της συναυλίας, είτε παρουσιαζόμενες με τον Kiwanuka μόνο του, παίζοντας ακουστική κιθάρα, με την φωνή του να είναι μοναδικός πρωταγωνιστής και να μας συνεπαίρνει, είτε με το υπόλοιπο σχήμα να τον ακολουθεί. Ένα σχήμα που ακούγεται δεμένο, με την σύνθεση κιθάρα-μπάσο-ντραμς- πλήκτρα και έξτρα ένα σετ κρουστών, να δίνει το κάτι παραπάνω στον ήχο. Αν κάτι μου έλειψε που θα ήθελα να δω σε επόμενο live του, θα ήταν να υπάρχουν και πνευστά επί σκηνής, για να χρωματίσουν ακόμα περισσότερο, τις ούτως ή άλλως μελωδικές συνθέσεις.
Μετά από μία ώρα και ένα τέταρτο, και μετά την καθιερωμένη παρουσίαση των μουσικών του, ο Kiwanuka αποχώρησε από την σκηνή, για να επανέλθει για το καθιερωμένο encore, με τα ομώνυμα τραγούδια των δυο album του “Home Again” και “Love And Hate”, για να μας καληνυχτίσει οριστικά στις δώδεκα ακριβώς.
Έχοντας πολύ μικρή δισκογραφία στο ενεργητικό του, κατάφερε να παρουσιάσει μια πολύ όμορφη συναυλία, αποδεικνύοντας ότι οι διθυραμβικοί χαρακτηρισμοί που έχει κατά καιρούς λάβει, όπως “αναβιωτης της soul” και οι συγκρίσεις με τοτέμ του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος, δεν είναι ούτε τυχαίες, ούτε υπερβολικές. Με αυτή την φωνή, με ρετρό στοιχεία αλλά και ταυτόχρονα σύγχρονη προσέγγιση στην τραγουδοποιία του έχει πάρα πολλές συγκινήσεις να μας προσφέρει στο μέλλον.
ΥΓ. Θα το γράφω σε κάθε συναυλία. Φαντάζομαι ότι δίνει χαρά σε κάποιους αντί να απολαμβάνουν μια συναυλία με τα μάτια τους, τα αυτιά τους και όλες τις αισθήσεις τους, να προτιμούν να την βλέπουν από την οθόνη του (5ιντσου, 8ιντσου και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο) κινητού τους, είτε γράφοντας βίντεο που δεν θα δουν ποτέ, είτε για να ποστάρουν στα social media (μπράβο που ήσουν εκεί άγνωστε φιλέ μπροστά μου και μου έσπασες τα νεύρα – θα σου άξιζε ένα καλό like στα μούτρα). Μήπως να απαγορεύονταν επιτέλους τα κινητά, να ησυχάζαμε και μείς από δαύτους;
Michael Kiwanuka setlist
Cold Little Heart
One More Night
Falling
Tell Me A Tale
Black Man In A White World
Im Getting Ready
Rest
Anyday Will Do Fine
Rule The World
Final Frame
Fathers Child
Home Again
Love And Hate
photos: Cristina Alossi
664 
