Το deathcoreείναι από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα είδη στον ακραίο ήχο σήμερα -ειδικά στις ΗΠΑ- και αυτό έχει σαν βασική συνέπεια αρκετές μπάντες να μοιάζουν τραγικά μεταξύ τους.
Είναι προφανές πως οι Καλιφορνέζοι παρόλο που γνωρίζουν τη συνταγή που τους έχει χαρίσει την αναγνώριση στους κύκλους του είδους και τους έχει φτάσει στο τέταρτο άλμπουμ τους, θέλουν να κάνουν κάπως ποιο πρωτότυποι. Στολίζουν λοιπόν το deathcore τους με κάποια συμφωνικά περάσματα -κυρίως σε εισαγωγές κομματιών-, φωνάζουν και ένα σωρό guests από την εν γένη -core σκηνή –Jamey Jasta από Hatebreed και Martin Stewart από Terror οι κορυφαίες συμμετοχές και μετά έχουμε Mattie Montgomery (For Today) και Drew York (Stray From The Path)- και βάζουν και τον παλαίμαχο παίχτη του Κάτς Ultimate Warrior σαν κερασάκι στην τούρτα να κάνει μια απαγγελία -στο “The Warrior Code”. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις καταφέρνουν να πείσουν -όπως στο “Built For War” κυρίως λόγω των φωνητικών του Jasta ή στο “California” -μάλλον λόγο της ερμηνείας του Stewart- καθώς και στο “Most Hated” εξαιτίας των γρήγορων και τεχνικών εναλλαγών στο tempo του κομματιού και στα βασικά riff (ας έλειπαν τουλάχιστον τα εκνευριστικά πλήκτρα), μα δύστυχος το υλικό του άλμπουμ που ακούγεται “άνισο” στα αυτιά μου με τραγούδια που απλά γεμίζουν τον δίσκο. Συνθετική αδυναμία σε ένα σχετικά “εύκολο” είδος; Ίσως…
Την παραγωγή του δίσκου έχει αναλάβει ο Matt Hyde (No Doubt, Hatebreed, Slayer) και αυτό δεν δικαιολογεί καθόλου το γεγονός ότι το άλμπουμ ακούγεται αδύναμο και πλαστικό Περιμένω παραγωγές οδοστρωτήρα από τέτοιες κυκλοφορίες αλλά εδώ δεν… Προσωπικά δεν με βλέπω να ξανά ακούω τον δίσκο ποτέ στην ζωή μου, βλέπω όμως την μπάντα να μεγαλώνει και να γίνεται πολύ γνωστή ειδικά στο αμερικάνικο κοινό και εκφράζω τους φόβους μου βλέποντας τέτοιες μπάντες να παίρνουν μεγάλο κομμάτι της πίτας, ίσως γιατί μου ακούγονται “ψεύτικες”, ίσως φταίω και εγώ και τα παλιομοδίτικα ακούσματα μου, ποιος ξέρει.
Χρήστος Παπαδάκης
551 
