Εδώ και δυόμιση δεκαετίες οι αυστριακοί Belphegor, το σταθερά αντιχριστιανικό “όχημα” του ιθύνοντος νου Helmuth Lehner (κιθάρες / φωνητικά), έχουν καταφέρει να αποκτήσουν την έννοια της cult μπάντας ως ήρωες (ή αντιήρωες, όπως το πάρει κανείς) του underground, με έναν φανατικό κύκλο οπαδών να τους ακολουθεί από την πρώτη τους κιόλας κυκλοφορία.
Η αλήθεια είναι ότι οι κυκλοφορίες τους δεν είχαν ιδιαίτερες ποιοτικές παλινωδίες, το death / black metal τους κινήθηκε σε αξιόλογα επίπεδα σ’ αυτήν την 25χρονη πορεία, εκτός ίσως από το προ τριετίας διχαστικό (αν και τα νούμερα λένε ότι ήταν εμπορικά επιτυχημένο) “Conjuring the Dead”, με κύριο σημείο έντασης την απαράδεκτη (θα συμφωνήσω) παραγωγή του Erik Rutan (Hate Eternal, πρώην Morbid Angel) o οποίος άκουσε τα εξ αμάξης διαδικτυακώς.
Από την άλλη, το “Conjuring the Dead” έδειχνε μουσικά πιο τεχνικές τάσεις σε σχέση με το κατά κάποιο τρόπο in your face black metal που προσέφερε μέχρι τότε η μπάντα, κάτι που δείχνει να ενδυναμώνεται στην φρέσκια, νέα και ενδέκατη full length δουλειά “Totenritual”.
Ένα στοιχείο που γίνεται άμεσα αντιληπτό είναι ότι ο ήχος έχει συμμαζευτεί, είναι ολοκάθαρος αναδεικνύοντας κάθε λεπτομέρεια με μια classic heavy λιτή και απέριττη, σχεδόν ambient νοοτροπία αλλά συνθετικά η μπάντα στρέφεται κυρίως προς την brutal death / intellectual black συνιστώσα της μουσικής, με τη riffολογία του Lehner να παραπέμπει στα όσα θαυμαστά διέπραξε ο Ihsahn στους Emperor (“Embracing A Star” “Totenbeschworer”, ”Spell Of Reflection”) με δυσαρμονικές πινελιές επιρροής από τους Dissection, είτε στα ρυθμικά είτε στα λίγα leads που υπάρχουν εδώ κι εκεί, ενώ και φωνητικώς παρουσιάζει τη συνήθη μεγάλη του εκφραστική γκάμα (πάντα σε black πλαίσια φυσικά).
Ο νεοεισελθών γερμανός drummer Bloodhammer είναι ο κυρίαρχος του “Totenritual”, καταπληκτικός στα καθήκοντά του, κρατάει τα ηνία στις υψηλές ταχύτητες που κινείται η πλειοψηφία των κομματιών, με μια prog αισθητική (“Apophis – Black Dragon”, “Exegesis Of Deterioration” τα οποία προσεγγίζουν U.S. brutal death ηχοτόπια). Πολύ καλός παίκτης και ίσως η απόδοσή του να είναι και το highlight του νέου album.
Τα “μελωδικά” ρεφρέν μερικών τραγουδιών (“Baphomet”, “The Devil’s Son”) εμπλουτίζουν το ενδιαφέρον και σίγουρα το “Totenritual” είναι καλύτερο από τον προκάτοχό του, εμπεριέχοντας υπερτεχνική ακραία μουσική για συγκεκριμένο τύπο ακροατών που συναρπάζεται από τη μουσική ισοπέδωση. Δεν βρίσκω πάντως κανέναν λόγο να απογοητεύσει κάποιον οπαδό τους τουλάχιστον, οι ρέστοι πρέπει να διαθέτουν και το ανάλογο ζεύγος αυτιών για να τους αντέξουν. Δεν είναι κάτι αριστουργηματικό αλλά σίγουρα είναι άνω του μετρίου και κυρίως ανώτερο από τις brutalαρίες που έσκασαν τελευταία από τους -ations της αντίπερα του Ατλαντικού όχθης (εξαιρούνται, θα το ξαναπώ, οι Suffocation). Ακούς και θέτεις άποψη ως εαυτός.
http://www.belphegor.at/
https://www.facebook.com/belphegor
697 
