Είναι δύσκολο να πεις πολλά για τους Beatles που δεν έχουν ήδη χιλιοειπωθεί.
Ένα από τα σημαντικότερα, αν όχι ΤΟ σημαντικότερο συγκρότημα της σύγχρονης μουσικής ιστορίας, διαμόρφωσε τον παγκόσμιο μουσικό χάρτη απο τη Δύση μέχρι την Ανατολή κι απο τον Βορρά εως τον Νότο.
Κι όλα αυτά μέσα σε δέκα χρόνια
Η κοινή τους ιστορία ξεκίνησε κάπου το 1957, όπου ο δεκαεπτάχρονος μαθητής του Quarry Bank High School, John Lennon, σχηματίζει τη skiffle μπάντα “The QuarryMen”. Λίγο αργότερα θα τον ακολουθήσει κι ο δύο χρόνια μικρότερός του, Paul McCartney. Οι δυο τους μοιράζονταν ένα έντονο πάθος για την τέχνη, και ειδικά για το Rock n’ Roll της εποχής. Ο Lennon, o οποίος ήδη έδειχνε τις αρχηγικές του τάσεις και είχε γίνει ο ηγέτης του σχήματος, εντυπωσιάστηκε απο το γεγονός πως ο McCartney είχε ήδη γράψει δικά του τραγούδια. Το 1958 θα προστεθεί και το τρίτο μελλοντικό σκαθάρι, o δεκαπεντάχρονος George Harrison, πείθοντας τους άλλους δύο για τις κιθαριστικές του ικανότητες παίζοντας το instrumental “Raunchy”
Θα περάσουν δύο δύσκολα χρόνια. Ο Lennon χάνει τη μητερα του, Julia και μαζί της χάνει (ευτυχώς για λίγο) την όρεξή του για τη μουσική. Σε αυτήν την περίοδο θα τον βοηθήσει πολύ o McCartney, καθώς κι εκείνου η μητέρα είχε πεθάνει πέντε χρόνια πριν. Η εμπειρία αυτή θα φέρει τους δύο πιο κοντά. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο πρώτος καρπός του διδύμου που σε λίγους μήνες θα κατακτούσε τον κόσμο, “I Call Your Name”. Οι δυο τους μπήκαν σε διαδικασία να βρουν καινούριο όνομα για το συγκρότημα. Ένα απο τα αγαπημένα μοτίβα τους ήταν η δισημία των εκφράσεων, κάτι που θα φαινόταν αργότερα και στις στιχουργικές τους δημιουργίες. Έτσι, θα αντλήσουν έμπνευση από μία ατάκα της ταινίας “The Wild One” και θα ονομαστουν “The Beatles”, αλλάζοντας την ορθογραφία του “σκαθαριού” ωστέ να θυμίζει τη λέξη “Beat”. Τα κιθαριστικά καθήκοντα αναλαμβάνουν Lennon, Harrison και McCartney, Ο Stuart Sutcliffe είναι στο μπάσο, και τελευταία προσθήκη θα είναι αυτή του Pete Best στα drums.
Με αυτό το line up θα αποφασίσουν να φύγουν από την Αγγλία και να κάνουν το αγροτικό τους στο Αμβούργο, όπου ζητάνε μπάντες για τα νεόδμητα clubs τους. Κατα τη διάρκεια των δύο πολυτάραχων αυτών χρόνων, το συγκρότημα θα κερδίσει το τοπικό κοινό με την πρωτόγνωρη ενέργειά και την τρελή συμπεριφορά τους πάνω στη σκηνή. Γι αυτό μάλιστα οι Γερμανοί τους έδωσαν το ψευδώνυμο beknakked (τρελοί) Beatles, και το πιο ευφάνταστο Pilzkopf (μανιταροκέφαλοι, λόγω των χαρακτηριστικών κουρεμάτων τους). Για την εποχή αυτή ο John Lennon αργότερα θα πει “Μπορεί να γεννήθηκα στο Λιβερπουλ, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσα στο Αμβούργο”.
Επέστρεψαν στο Λιβερπουλ πιο “ψημένοι” και έμπειροι απ’ όταν έφυγαν. Ο Sutcliffe αποφάσισε να μείνει πίσω στη Γερμανία. Δυστυχώς θα πέθαινε λίγους μήνες μετά. Τη θέση του στο μπάσο πήρε ο McCartney. Βρήκαν το “σπίτι” τους στο Cavern Club, όπου άρχιζαν να χτίζουν το όνομα τους στην εγχώρια σκηνή. Εντύπωση έκανε η επιτυχία που είχαν στον γυναικείο πληθυσμό, και σύντομα άρχισε το μαγαζί να πλημμυρίζει με κοριτσάκια που προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή της μπάντας. Ο Lennon τις αποκαλούσε Beatlettes.
Τότε θα τους ανακαλύψει ο Brian Epstein, ιδιοκτήτης δισκοπωλείων της περιοχής, ο οποίος αναγνώρισε από την αρχή τη δυναμική της μπάντας. Αφού τους είδε αρκετές φορές, τους κάλεσε στο γραφείο του και τους ζήτησε να γίνει ο μάνατζερ τους, στο οποίο συμφώνησαν αμέσως. Ο Epstein χρησιμοποίησε όλες τις επαφές του με δισκογραφικές εταιρείες και τελικά κατάφερε να πείσει τον George Martin, παραγωγό της EMI και έναν από τους πολλούς που αργότερα τους πιστώθηκε ο τίτλος “5th Beatle”, να τους δώσει μια ευκαιρία. Πήραν έτσι την έγκριση να μπουν πρώτη φορά στα Abbey Road Studios στις 6 Ιουνίου του 1962 για να ηχογραφήσουν τέσσερα κομμάτια. Τρία δικά τους (Love Me Do, PS I Love You, Ask Me Why) και το “Besame Mucho”. Μοναδική παρατήρηση του George Martin ήταν οτι ο Pete Best δεν βρισκόταν στο μουσικό επίπεδο των υπολοίπων, ούτε είχε εξίσου χαρισματική προσωπικότητα. Έτσι ο νεαρός Liverpudlian απολύθηκε, ξεσηκώνοντας αντιδράσεις από τους fans τους. Στη θέση του ήρθε ο Richard Starkey, πιο γνωστός ως Ringo Starr.
Σε πλήρη σχηματισμό πλέον, οι Beatles ηχογραφούν μέσα σε δεκατρείς ώρες το πρώτο τους άλμπουμ, “Please Please Me” με το single του ομώνυμου τραγουδιού να σκαρφαλώνει αμέσως στο νο1 των βρετανικών charts. Γρήγορα θα το ακουλουθήσει το “She Loves You”. Οι νεαροί Άγγλοι γίνονται ανάρπαστοι, εκπομπές τους τάζουν γη και ύδωρ για μια εμφάνιση. “Επίσημη” ημερομηνία γέννησης της Beatlemania θεωρείται από πολλούς η 15η Σεπτεμβρίου του 1963, οπού οι Beatles έπαιξαν στο Royal Albert Hall του Λονδίνου.
Μερικούς μήνες αργότερα θα καταφέρουν κάτι που κανένα συγκρότημα δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε, ούτε θα κατάφερνε αργότερα. Πέντε single τους κοσμούσαν τις πέντε πρώτες θέσεις του Billboard Hot 100! Το δίδυμο Lennon – McCartney γράφουν συνεχώς νέα κομμάτια, δίνοντας περισσότερη σημασία στο ρυθμό παρά στους στίχους. Βασική θεματολογία τους, σύμφωνα με τον Lennon, η εξής απλή “Εκείνος σε αγαπά, εκείνη τον αγαπά κι αγαπιούνται”
Το δεύτερο άλμπουμ τους, “With The Beatles”, κυκλοφορεί στις 22 Νοεμβρίου του 1963. Οι πωλήσεις συνεχίζουν να σπάνε ρεκόρ. Οι δημοσιογράφοι τους κυνηγάνε παντού, με τα σκαθάρια να καταφεύγουν στο καυστικό τους χιούμορ όταν οι ερωτήσεις γίνονταν εκνευριστικά ανόητες. Σε ερώτηση στον Lennon αν φοράνε περούκες, o απηυδησμένος καλλιτέχνης τους απάντησε “Αν ισχύει αυτό, τότε είναι οι μόνες με πυτιρίδα”. 9 Φεβρουαρίου του ‘64 θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στην αμερικανική τηλεόραση, στο show το Ed Sullivan, εξαπλώνοντας την “επιδημία” και σε αυτήν την πλευρά του πλανήτη και ανοίγοντας την πόρτα για το British Invasion. Εκεί θα γνωρίσουν και τον Bob Dylan, o οποίος θα τους μυήσει στον κόσμο της μαριχουάνας. Η γνωριμία αυτή (και με τον Dylan και με τη μαριχουάνα) ήταν ιδιαιτέρως επιδραστική στην καλλιτεχνική συνέχεια των “Fab” 4. Ο αμερικάνος folk μύθος θα κάνει τεράστια εντύπωση σε όλους, και κυρίως στον Lennon, o οποίος σιγά σιγά θα θελήσει να αφήσει τους ανάλαφρους στίχους και να στραφεί σε κάτι πιο ουσιώδες.
Λίγους μήνες μετά θα γυρίσουν και την πρώτη τους ταινία, “Α Hard Day’s Night”, συνοδευόμενη από το ανάλογο soundtrack, ενώ το 1964 ακολουθεί το “Beatles For Sale”. Το ‘65 θα γυριστεί και η δεύτερη ταινία τους, “Help!”. Απόλυτα περιγραφικός ο τίτλος της κατάστασης της μπάντας, καθώς είχαν αρίχει να εξαντλούνται από τις συνεχόμενες περιοδείες ανα τον πλανήτη, από τους δημοσιογράφους και τους μανιακούς θαυμαστές που δεν τους άφηναν σε χλωρό κλαρί, και τα ναρκωτικά που έμοιαζαν η μόνη διέξοδος.
Η οριστική αποχώρηση από το πιο “ανάλαφρο” pop ύφος θα γίνει με το “Rubber Soul”. Οι μελωδίες και οι στίχοι γίνονται πιο πολύπλοκοι και εγκεφαλικοί, και η θεματολογία δεν εξαντλείται στον εφηβικό έρωτα.Μετά την περιοδεία για το άλμπουμ, οι Beatles κατάφεραν να κάνουν ένα διάλειμμα και να “μελετήσουν” εις βάθος το ναρκωτικό, εντονότερα συνυφασμένο με τα 60s, το LSD. Οι ψυχοτροπικές επιπτώσεις έγιναν ιδιαίτερα αισθητές στο επόμενο άλμπουμ, “Revolver” (1966). Συνολικά 220 ώρες ηχογράφησης, τριπλάσιες από τον προκάτοχό του, με τους παραγωγούς να τρέχουν ασταμάτητα για να ικανοποιήσουν την κάθε ιδέα που έσκαγε στο τριπαρισμένο κεφάλι του Lennon.
Εκείνη είναι και η περίοδος όπου ο John θα δηλώσει σε αμερικάνικο περιοδικό πως ο Χριστιανισμός σταδιακά θα εξαφανιστεί και ότι το οι Beatles είναι δημοφιέστεροι από τον Ιησού. Μεγάλη μερίδα του κόσμου σοκάρεται από τη δήλωση αυτή. Οι αντιδράσεις, κυρίως στον ιδιαίτερα συντηρητικό αμερικάνικο Νότο, ήταν έντονες. Δίσκοι, βιβλία και γενικότερα οτιδήποτε είχε να κάνει με τους Beatles κατέληγε σε τεράστιες φωτίες και ραδιοφωνικοί σταθμοί έπαψαν να παίζουν τα τραγούδια τους.
Στις 29 Αυγούστου του 1966, μετά από περισσότερες απο 1400 ζωντανές εμφανίσεις, αποφασίζουν πως η συναυλία στο Candlestick Park του San Francisco θα είναι η τελευταία τους. To γεγονός πως οι εκκωφαντικές φωνές του κόσμου “σκέπαζαν” τις δικές τους, τους προκαλούσε εκνευρισμό και σύμφωνα με τον Ringo, επηρέαζε αρνητικά και την απόδοση τους στη σκηνή. Αποφάσισαν έτσι να αφιερώσουν όλη την ενέργεια και τη δημιουργικότητά τους στο στούντιο. Θα κλείσουν με το “Long Tall Sally”, ένας προσωπικός, rock n’roll φόρος τιμής καθώς είναι ένα κομμάτι που έπαιζαν απο τις μέρες τους ως Quarry Men.
Επιστρέφοντας στην Αγγλία, ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που δεν είχαν πιεστικό πρόγραμμα. Ο Paul McCartney πήγε για σαφάρι κι έγραψε μουσική για ταινίες, ενώ ο Lennon πρωταγωνίστησε στην ταινία του Richard Lester “How I Won the War”. Για τις ανάγκες του ρόλου, θα κόψει τα μαλλιά του κοντά και θα φορέσει στρογγυλά γυαλιά τα οποία θα κρατήσει σε όλη την υπόλοιπη (δυστυχώς σύντομη) ζωή του και θα γίνουν σήμα κατατεθέν. Κάπου εκεί θα γίνει άλλη μια γνωριμία που μακροπρόθεσμα θα επηρεάσει το συγκρότημα. Θα μπει στη ζωή του John, η Yoko, στην οποία αργότερα θα καταλογιστούν ευθύνες για το τοίχος ασυνεννοησίας και αλληλοκατηγοριών που υψώθηκε μεταξύ των μελών, και κυρίως του Lennon με τον McCartney.
Η πολυπλοκότητα των τραγουδιών που πλέον έγραφαν οι Beatles, τους οδήγησε στο να δουλεύουν πλέον ξεχωριστά πάνω στο εκάστοτε κομμάτι, και να το παραδίδουν στον επόμενο σε όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο στάδιο. Έτσι, το 1967 θα κυκλοφορήσουν το “Sgt Pepper Lonely Hearts Club Band”. O τίτλος ήταν μία σάτιρα στα ονόματα – σιδηρόδρομους των αμερικάνικων συγκροτημάτων του Summer of Love, όπως “Country Joe and the Fish” και “Big Brother and The Holding Company”.
Στις 27 Αυγούστου του ίδιου έτους, ο μάνατζερ και φίλος τους, Brian Epstein, βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του από υπερβολική δόση χαπιών. Το πλήγμα ήταν βαρύ γιά τους Άγγλους. Η πρόταση τους McCartney για να ξεπεράσουν τη σημαντική αυτή επαγγελματική και προσωπική απώλεια ήταν να γυρίσουν άλλη μία ταινία, το Magical Mystery Tour. Η ταινία δεν έλαβε πολύ καλές κριτικές, αντίθετα από το soundtrack της. Ένα χρόνο μετά θα κυκλοφορήσουν το διπλό “The Beatles”, γνωστό και ως “White Album” λόγω της κατάλευκης θήκης του. Θα είναι η πρώτη κυκλοφορία των Beatles με τη σφραγίδα της δικής τους εταιρείας, Apple Records. Η ηχογράφηση του άλμπουμ καταδυναστεύτηκe από κόντρες μεταξύ των μελών. Ο McCartney υποστήριξε πως η μπάντα καταλάβαινε πως ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Από τα 30 τραγούδια του “White Album”, μόλις στα μισά έπαιζαν και τα τέσσερα μέλη μαζί.
Για άλλη μιά φορά, ο McCartney ήταν αυτός που προσπάθησε να σώσει την κατάσταση. Τους παρακίνεί να ξεκινήσουν δουλειά για το άλμπουμ “Get Back”, μπροστά σε τηλεοπτικές κάμερες που θα καταγράφουν τα πάντα, με σκοπό τα προβληθεί στην τηλεόρασn. Τελικά ο δίσκος θα ονομαστεί “Let it Be”, που μπορεί να είναι η τελευταία κυκλοφορία τους, αλλά ηχογραφήθηκε πριν το “Abbey Road”. Οι κάμερες κατέγραψαν τις για ακόμα μια φορά έντονες “ενδοοικογενειακές” κόντρες. Ο Paul είχε γίνει δεσποτικός, ο John απόμακρος και ο George κι ο Ringo είχαν κουραστεί με τη συμπεριφορά των δύο. Ο Harrison μάλιστα αποχώρησε από τις διαδικασίες γιά πέντε μέρες, και πείστηκε να επιστρέψει μετά απο πολύωρη συνάντηση με τους άλλους τρεις.
Σε μία προσπάθεια να αποφορτιστεί η κατάσταση, o Harrison κάλεσε τον keybordίστα Billy Preston να συμμετέχει στις ηχογραφήσεις (ο μοναδικός μουσικός εκτός Beatles με credits σε τραγούδι τους, συγκεκριμένα στο Get Back). Αποτέλεσμα ήταν οι τέσσερις τους μαζί με τον Preston να ανέβουν στην ταράτσα της Apple Corps και να παίξουν ένα live 40λεπτο σετ μπροστά στα μάτια έκπληκτων περαστικών.
Θα μπούνε στο στούντιο τρεις βδομάδες μετά την ολοκλήρωση του “Let it Be”, με σκοπό να φτιάξουν ένα άλμπουμ “Όπως το έκαναν παλιά”. Ο George Martin συμφώνησε, με την προϋπόθεση πως την παραγωγή θα την κάνει ο ίδιος κι ότι θα υπάρξει πειθαρχία, ειδκά απο τον Lennon. Τα πράγματα στην αρχή έδειξαν να στρώνουν, με τους 4 μουσικούς να συνεργάζονται καλά. Οι διαφωνίες όμως επανήλθαν γρήγορα. Ο ΜcCartney και ο Martin ήθελαν ένα άλμπουμ στα πρότυπα του “Sgt. Pepper” με τα τραγούδια να ενώνονται με ένα κεντρικό μουσικό θέμα. Ο Lennon διαφώνησε έντονα, κατηγορώντας μάλιστα τον Paul ότι γράφει ξεπερασμένη μουσική. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι αριστουργηματικό, αλλά απέδειξε πως οι Beatles δεν μπορούσαν να συνεχίσουν.
Η τελευταία φορά που οι τέσσερις τους βρέθηκαν μαζί ως συγκρότημα ήταν στις 20 Αυγούστου του 1969, για το μιξάρισμα του “I Want You (She’s So Heavy)”. Ένα μήνα μετά, o Lennon αποχωρεί απο το συγκρότημα σηματοδοτώντας ουσιαστικά τη διάλυσή τους. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1970 o McCartney θα κάνει αίτηση για τη διάλυση της συνεργασίας τους, η οποία επισημοποιήθηκε τέσσερα χρόνια μετά όταν και την υπέγραψε ο Lennon. Ο καθένας πήρε το ξεχωριστό δρόμο του, συναντώντας ο ένας τον άλλο όταν πλέον οι πληγές επουλώθηκαν.
Αυτά θα προσπαθήσουν να μας θυμίσουν οι Help! A Beatles Tribute στο Κυτταρο στις 30 Σεπτεμβρίου. Αν είσαι fan της μουσικής των σκαθαριών, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να περάσεις μια βόλτα.
Γιατί το να δεις τους αυθεντικούς, είναι μάλλον δύσκολο.
1408 
