Το τέταρτο album των Αμερικανών All Them Witches, “Sleeping through the War” είναι ό,τι καλύτερο έχουν ακούσει τα αυτιά μου φέτος και το πιθανότερο είναι να είναι πάνω πάνω στην τελική λίστα επιλογής των 20 αγαπημένων μου albums για το 2017. Εν όψει της τρίτης τους επίσκεψης στην Αθήνα και το Gagarin, επικοινώνησα με τον κιθαρίστα και τραγουδιστή, Michael Parks και το αποτέλεσμα των απαντήσεων του με έβαλε σε σκέψεις… (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
-Καλησπέρα, Michael! Σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για το χρόνο σου. Ένας χρόνος πέρασε από την προηγούμενη μας επικοινωνία, αλλά έκτοτε κυκλοφόρησε και το “Sleeping through the War”. Τι αντιδράσεις λαμβάνετε από τον κόσμο;
Σε γενικές γραμμές θετικές. Οι συναυλίες γίνονται μεγαλύτερες, το κοινό φαίνεται να θέλει περισσότερες, αλλά γνωρίζω πως η μουσική μας δεν είναι για όλους και καλωσορίζω την αλλαγή με ανοικτές αγκάλες.
-Το ”Sleeping…” με κέρδισε αμαχητί και ο ήχος σας απομακρύνεται λίγο ακόμα από το heavy rock του παρελθόντος σας. Ένιωσα πολλά υπέροχα μουσικά είδη να μπλέκονται μέσα σε μια ψυχεδέλεια. Από που πηγάζει η έμπνευση για μια τέτοια στροφή;
Δεν είναι αναγκαία κάποια έμπνευση. Απλά βλέπω την μπάντα να προχωράει όπως κάνει πάντα. Κάνουμε ακόμη μουσική με τον ίδιο τρόπο, ο οποίος είναι ο κάθε τρόπος. Δεν μπορώ να το αποδώσω σε κάποια έμπνευση εκτός του ότι είμαστε ανοικτοί σε ιδέες και δεν αγκιστρωνόμαστε σε κάποιο συγκεκριμένο στυλ.
-Οι στίχοι μοιάζουν να είναι αρκετά προσωπικοί και επικριτικοί απέναντι στην σύγχρονη κοινωνία. Υπάρχει κάποιο μήνυμα σε αυτούς που θέλεις να επικοινωνήσεις στους ακροατές;
Σχεδόν κάθε μέρος της εκτός ύπνου ζωής μας είναι καταστροφική για την υγεία μας, τον πολιτισμό μας και το περιβάλλον. Ενώ παλεύουμε για περισσότερα χρήματα, οι εφευρέτες αυτού του φαύλου κύκλου κινούν τα νήματα γελώντας.
-Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το “Don’t bring me coffee”. Ακούγεσαι κάπως εκνευρισμένος σε αυτό το κομμάτι. Μπορείς να μας πεις περί τίνος μιλούν οι στίχοι;
Δεν πίνω καφέ απλά. Δεν μου αρέσει η γεύση, όπως δεν αρέσουν σε κάποιους τα γογγύλια, απλά και ξάστερα. Από την άλλη εννοώ “μην μου φέρνεις κάποιο δώρο για να με καλοπιάσεις, δεν είμαι τόσο εύκολος”. Είτε ο κόσμος το βλέπει είτε όχι, βασίζω τις αρχές της μουσικής μου πάνω στις αρχές της ανατολίτικης ποίησης, ή του Shakespeare ή άλλου είδους υψηλής ποίησης, που σημαίνει ότι σε κάθε γραμμή υπάρχουν και 3-4 κρυμμένα νοήματα και ο μόνο τρόπος να τα ανακαλύψεις μέσα στα συμφραζόμενα είναι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη της κρίσης σου (κάτι που σπάνια κάνουν οι άνθρωποι στις μέρες μας!) ή να είσαι μέσα στον κύκλο. Επίτηδες αποκλείω λέξεις που θα έκαναν τους στίχους πιο κατανοητούς. Ο “καφές” θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Ελιές,εφημερίδα, όπερα ή ερωτήσεις συνέντευξης. Αυτός ο περιττός, βασισμένος στα ΜΜΕ, διαγωνισμός ούρησης είναι ο “καφές” μου. Κατάλαβες; “Κάπως εκνευρισμένος” είναι υποτιμητικός όρος. Είναι καλύτερα το “μονίμως προσεκτικός να μην παγιδευτώ σε έναν κύκλο απροσεξίας μεταξύ μας, όπως ΟΛΟΙ οι κάτοικοι του πλανήτη”.
-Το “Sleeping…” μου δίνει την εντύπωση πως τα μέλη των ATW πραγματικά γουστάρουν πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου μουσικός αυτόν τον καιρό;
Η Dorothy Ashby.
-Η παραγωγή είναι λιγότερο βαριά σε σχέση με τις προκατόχους της, κατά τη γνώμη μου, και αυτό από μόνο του ίσως δημιούργησε τριγμούς στις τάξεις των οπαδών σας. Έλαβες μηνύματα απογοήτευσης;
Σίγουρα! Πάντα είχαμε τους πολύ σκληρούς για να πεθάνουν μεταλάδες που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς μαύρη μπλούζα και δεν καταλαβαίνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από την παραμόρφωση και θέλουν να ακουγόμαστε για πάντα όπως στο πρώτο album, όμως δεν είμαστε έτσι πια! Οι άνθρωποι αλλάζουν ή δεν αλλάζουν και είναι εντάξει για μένα. Η διάρκεια ζωής του ανθρώπου είναι υπερβολικά μικρή. Δεν θέλω να βαριέμαι με τον εαυτό μου ή τα αδέρφια μου, και μετά από μερικές γενιές κανείς δεν θα ξέρει ποιοι είμαστε ούτως ή άλλως, οπότε καλύτερα να περνάμε καλά.
-Ο τίτλος του δίσκου δίνει την εντύπωση πως οι A.T.W. είναι πρακτικά ενάντια στη βία και τον επεκτατισμό. Είναι δύσκολο στις μέρες μας να είναι κάποιος ενάντια στον πόλεμο στις ΗΠΑ;
Είναι εύκολο να λες πως είσαι ενάντια στον “πόλεμο”, αλλά πολύ δύσκολο να κάνεις πραγματικά κάτι για αυτό. Το μόνο πράγμα που βρήκα για να μάχομαι ενάντια στον πόλεμο είναι να είναι αυθεντικός απέναντι στους άλλους, να τους δείχνω καλοσύνη και να τραγουδώ. Η μέθοδος αυτή δεν δουλεύει για όλους, αλλά για μένα δουλεύει.
-Το εξώφυλλο του album, όταν συγκεντρώνω την εσωτερική μου δύναμη, μοιάζει με μια τεράστια αράχνη! Τι υποτίθεται πως απεικονίζει;
Αν βλέπεις μια αράχνη, αυτό απεικονίζει. Αν βλέπεις έναν άνθρωπο να διαλογίζεται ή ένα μεγάλο κρανίο, αυτό απεικονίζει. Το μάτι του θεατή, ας πούμε. Ο Robby κάνει και σκέφτεται την τέχνη με το ίδιο τρόπο που εγώ κάνω και και σκέφτομαι τη μουσική.
-Επιστρέφετε στην Ελλάδα για τρίτη φορά και το κοινό εδώ φαίνεται να σας αγαπάει πολύ. Ποια η γνώμη σου για τη χώρα μας και τους κατοίκους της;
Οι οικοδεσπότες μας είναι πολύ ευγενικοί και δοτικοί, πράγμα πολύ διαφορετικό σε σχέση με την πλειοψηφία των εμπειριών μας σαν συγκρότημα στις ΗΠΑ. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα με τους οποίους θα συζητούσα για παραπάνω από μια ημέρα, γιατί πιστεύω πως έχουν μυστικά που θα ήθελα να μάθω. Το συναίσθημα του αέρα της Ελλάδας να εισέρχεται και να εξέρχεται των πνευμόνων μου είναι αλάθητα μοναδικό και το συναίσθημα να ανεβαίνω τους γρανιτένιους λόφους, περπατώντας στα χνάρια των προγόνων σας είναι κατά κάποιον τρόπο θρεπτικό. Η Ελλάδα είναι ένα απίστευτο μέρος, όμως εύχομαι τα πορτοκάλια που φυτρώνουν στο δρόμο να ήταν πιο βρώσιμα (σ.σ. φαντάζομαι τι έπαθε!).
-Αν δεν σε πειράζει θα ήθελα να διαλέξεις κάποιους από τους στίχους σας για τους αναγνώστες μας, ενώ ανανεώνουμε το ραντεβού μας στο Gagarin τον Οκτώβριο.
“I wasn’t thinking of paying attention/ just set my feet down and started running/ kept to myself (most of the time)/ all the while I thought of nothing, next to nothing, next to nothing, next to nothing.” (“Internet”)
Σε αυτούς τους στίχους ενσωματώνεται όλο το album.
478 
