Στο άκουσμα της συνεργασίας των πρώην μελών των Rage Against the Machine και Audioslave, μαζί με τους DJ Lord και Chuck D από Public Enemy και B-Real από Cypress Hill, πολλά χαμόγελα σκόρπισαν παγκοσμίως, μιας και το εν λόγω project θα ξεδιψούσε (κυρίως) τους fan των RATM, που δεν είχαν ποτέ την τύχη να τους δουν live.
Το εν λόγω supergroup όμως δεν σταμάτησε στις ζωντανές εμφανίσεις, αλλά το 2016 έβγαλε το “The Party’s Over” EP, ενώ πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε και το πρώτο full length του.
Άκρως πολιτικοποιημένο, το ντεμπούτο των Prophets of Rage προσπαθεί να δώσει φωνή στην απεγνωσμένη νέα γενιά, αλλά και στην κουρασμένη παλαιότερη, που έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά με όσα γίνονται γύρω της. Μουσικά και στιλιστικά, οι συνθέσεις, εύλογα, φαντάζουν ως ένα ετεροχρονισμένο mashup των RATM μαζί με τους Public Enemy και τους Cypress Hill, κάτι που φαντάζομαι ήταν και το θεμιτό.
Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά, με τα “Radical Eyes” και “Unfuck the Wrold” να δίνουν μια σαφή εικόνα του τι έπεται… Full groove, στους γνωστούς κι αγαπημένους ρυθμούς του Tom Morello, δυναμικά ξεσπάσματα και “άντε-σπάσε-ρε-μαλάκα” attitude από το δίδυμο Chuck D και B-Real.
Με ανάλογα γκάζια, αλλά και πιο ήπια χροιά, ακολουθούν τα “Legalize Me” και “Living on the 110”, δίνοντας στον ακροατή ακριβώς αυτό που περιμένει, κάτι που σημαίνει πως κάθε κίνηση του group είναι μελετημένη. Το γηπεδικό “Hail to the Chief” θα γίνει ανάρπαστο στα live της μπάντας, ενώ το “Take me Higher” θα σε κάνει να κουνήσεις γοφούς.
Με αέρα Rage Against the Machine σκάει το “Strength in Numbers”, το οποίο σε κάνει να αναπολείς το “Empire” album! Συμπαθητικό, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο το “Fired a Shot”, με τα “Who Owns Who” και “Hands Up” να στρώνουν πάλι την κατάσταση. Ο δίσκος κλείνει όσο καλά ξεκίνησε, με το “Smashit” και κάπου εδώ ο ακροατής έχει περατώσει ένα χορταστικό κι επιτηδευμένα έκρυθμο 40λεπτο, γεμάτο βιτριολικούς στίχους κι εξεγερτική διάθεση.
Οι συγκρίσεις με τα κανονικά σχήματα των μελών του εν λόγω supergroup είναι αναπόφευκτες και δη, εκείνες με τα album των RATM, τα οποία διέθεταν (ελέω ηλικίας) δυναμική η οποία σε άρπαζε από τα μαλλιά, αλλά κι από τα μυαλά, κάτι που στην προκειμένη δε γίνεται στον ίδιο βαθμό. Ενέργεια υπάρχει φυσικά, απλά ας πούμε πως ο χρόνος έχει επηρεάσει την “βιβαλαρεβολουσιονική” λογική των Tom Morello, B-Real, Chuck D, Tim Commerford, Brad Wilk και DJ Lord
Πέραν λοιπόν της φαντεζί συνεργασίας όλων αυτών, το εν λόγω album δεν έχει κάτι καινούριο να δώσει και βασίζεται σε μια δοκιμασμένη συνταγή, η οποία θα αποφέρει ουκ ολίγα χρήματα στο ταμείο του group, σε μια εποχή που το παρελθόν φροντίζει να χαστουκίζει όσο πιο συχνά μπορεί το παρόν, μέσω reunion, ολογραμμάτων και λοιπών συνεργασιών.
Εν κατακλείδι, οι Prophets of Rage είναι ένα γλυκό υποκατάστατο των Rage Against the Machine, το οποίο θα ζεστάνει πρόσκαιρα την επαναστατική διάθεση του μέσου αστού, αλλά δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα ευχάριστο 40λεπτο, το οποίο δεν πρόκειται να αλλάξει τον ιδεολογικό ή τον καλλιτεχνικό ρου του πλανήτη.
768 
